Topos Books

1η έκδοση: Μάρτιος 2009

Στους αναγνώστες που επιλέγουν αυτό το βιβλίο συστήνουμε επίσης τα Μπλε καστόρινα παπούτσια και τον Μαύρο Μακεδόνα του ίδιου συγγραφέα.

«Πουτάνα», της φώναζε. «Δαίμονα. Μάγισσα». Και η μάνα πήρε τον μπαλτά, αυτόν που είχε για να κόβει ξύλα για τη στόφα, και τον χτύπησε. Λεπίδι γκιλοτίνας έπεσε ο μπαλτάς στον λαιμό του πατέρα. Το κεφάλι του από μια πέτσα κρεμάστηκε. Λίμνη το αίμα κάτω. Το σώμα του σπαρταρούσε και το φίδι γλίστρησε κι έπινε απ’ το αίμα του. Κι η μάνα το ’πιασε. Τυλίχτηκε στα χέρια της. «Έλα, πάμε να σε πάω στην τρύπα σου», του είπε. «Δεν φταις εσύ για ό,τι έγινε. Εγώ η σκύλα φταίω, που ’χε γίνει στάχτη η αγάπη που ’χα μαζί του μέσα μου»…
–––––––––––––––––––––––––
Όταν ένα χασάπικο μεταμορφώνεται σε σκηνή δραματικού θεάτρου, ο ακάλυπτος μιας πολυκατοικίας σε ανατρεπτική σκηνή multi culti, μια αφρικανή μετανάστρια – με το παιδί της στα ναρκωτικά – σε πληροφοριοδότη της αστυνομίας και μια φιλήσυχη νοικοκυρά που μαγειρεύει τις μπάμιες της σε ύποπτη για σκοτεινές κρατικές υποθέσεις, τότε μονάχα ένας μπαλτάς, της άγραφης δικαιοσύνης, ίσως δώσει τη λύση σ’ αυτή τη γειτονιά με το «στίγμα» των Εξαρχείων στα σπλάχνα της…

Ένοχοι πολιτικοί και δικαστές, πουλημένοι μπάτσοι, τρομαγμένα πρεζόνια κι ένας θίασος καθημερινών ανθρώπων που κρύβουν βιασμένες συνειδήσεις, ανομολόγητες επιθυμίες, και σκοτεινούς εφιάλτες απ’ το παρελθόν, η κυρία Σπινθίνη, ο κύριος Ντούλης, ο κύριος Ντρε, ο κύριος Περίανδρος Λιθαράς και πλήθος κομπάρσοι συνθέτουν στον «Μπαλτά» ένα σκληρό, νεορεαλιστικό φιλμ νουάρ, της ελληνικής μας πραγματικότητας.

Ο Θανάσης Σκρουμπέλος, ο πιο καλτ Έλληνας συγγραφέας, τόσο στον «Μπαλτά» όσο και στις άλλες δύο ιστορίες αυτού του τόμου («Κάπο Βέρντε» και «Τα παγανά»), μέσα από μια δυνατή, άμεση γραφή, που στις καλύτερες στιγμές της ξετυλίγεται σαν μακρύ ζεϊμπέκικο, καταφέρνει να αποτυπώσει πειστικά τη ζωή που σπαράζει πίσω από το ψέμα, τη βία, τη συναλλαγή. Κι αυτό, σήμερα περισσότερο από ποτέ, αξίζει την προσοχή του αναγνώστη.

Μια σύντομη παρουσίαση στο περιοδικό Exodos

Ο Θανάσης Σκρουμπέλος έκανε αίσθηση πέρσι με τα Μπλε καστόρινα παπούτσια, μια συναρπαστική τοιχογραφία της Ελλάδας των 60's. Τώρα επιστρέφει με τον Μπαλτά, μια προκλητική νεορεαλιστική καταγραφή της σύγχρονης Αθήνας με γεύση αίματος. Ο καλτ θίασος των χαρακτήρων του Μπαλτά ζει και κινείται γύρω από μια αθηναϊκή γειτονιά, μαγειρεύει μπάμιες συζητώντας για Ρώσικη Πρωτοπορία, ανεβάζει θεατρικές παραστάσεις μέσα σε ένα χασάπικο, στήνει πολυφυλετικά ραπ γλέντια στον ακάλυπτο μιας πολυκατοικίας, συναντιέται με τα πρεζόνια της πλατείας και όλα αυτά υπό τη δαμόκλειο σπάθη –ή καλύτερα του μπαλτά– ενός σκοτεινού παρελθόντος. Όσο για το «Κάπο Βέρντε» και «Τα παγανά», τις άλλες δύο ιστορίες της συλλογής, έχουν ήρωες στα ξέφτια της καθημερινότητας που αγωνίζονται να επιβιώσουν κόντρα στις πιθανότητες, χλευάζοντας τον καθωσπρεπισμό μας.

^{Αγγελική Πανοτάρα, Exodos, 7.05.09}

O Μπαλτάς και άλλες ιστορίες στη "Βιβλιοθήκη" της Ελευθεροτυπίας

Το βιβλίο δικαιώνει απολύτως τον τίτλο. Οι τρεις ιστορίες φτιάχνουν έναν μπαλτά που κόβει την ευαίσθητη ανθρώπινη ψυχή. Ο συγγραφέας καταπιάνεται με τη λύτρωση και πού μπορεί αυτή να βρεθεί. Καθόλου εύκολο, αλλά αυτό συνειδητοποιεί ο αναγνώστης. Οι σελίδες και οι υποθέσεις είναι σκληρές και τραχείς σαν το βαρύ, μεταλλικό εργαλείο του χασάπη.

^{Αλέξανδρος Στεργιόπουλος, "Βιβλιοθήκη", Ελευθεροτυπία, 15.05.09}

Μια ενθουσιώδης κριτική στο περιοδικό Διαβάζω

Ο Θανάσης Σκρουμπέλος είναι ένας από τους καλύτερους λογοτέχνες που διαθέτει σήμερα η χώρα. Αντλεί το υλικό του από την ίδια τη ζωή, γίνεται ένα με αυτό, το αναπλάθει και το παρουσιάζει δίχως φτιασίδια και ψιμύθια, από εκείνα που υπαγορεύει το σύγχρονο μάρκετινγκ του βιβλίου. Αφήνει το υλικό του να μιλήσει μόνο του και εκείνο μιλάει κατευθείαν στην καρδιά του αναγνώστη.

^{Δημήτρης Β. Τριανταφυλλίδης, Διαβάζω, τεύχος 497, Ιούνιος 2009}

Διαβάστε εδώολόκληρη την κριτική του Δ. Τριανταφυλλίδη

Η annabooklover για τον Μπαλτά

Μέρος τη πλοκής αποτελεί ένας διαγωνισμός για θεατρικό έργο και ένας από τους διαγωνιζόμενους γράφει ένα έργο σε ρυθμό χιπ-χοπ, ένα ποίημα μέσα στο διήγημα ουσιαστικά. Ένα ποίημα με τον κοφτό ρυθμό που επιτάσσει αυτό το είδος μουσικής, ένα ποίημα λαχανιασμένο που λέει όσα λέμε όλοι μας, όταν μιλάμε σιγανά στον εαυτό μας. Το μικρό απόσπασμα παρακάτω είναι για μένα σαν προσευχή:

«…κέρδισες μάρκα/κέρδισες ρούβλια/κέρδισες δολάρια/μα εμένα/δε θα με κερδίσεις ποτέ/εγώ γυμνός/φοβισμένος/φθαρτός/αφελής/έμπιστος/κόκκος σινάπεως/εύκολη/λεία/για τα δόντια και τα νύχια σου/κουτός/ευκολόπιστος/πρόβατο/μα εμένα/στον ήλιο/μοίρα/που/δεν έχω/δεν θα/με/κερδίσεις Ποτέ/γιατί εγώ/έλαβα, έφαγα και ήπια/από τη σάρκα και το αίμα/της Αγάπης»

Διαβάστε εδώ ολόκληρη την παρουσίαση.

Διαβάστε επίσης στον Οδηγό Ανάγνωσης τις πρώτες σελίδες του Μπαλτά καθώς και μια εξομολόγηση του συγγραφέα του επιτυχημένου μυθιστορήματος Μπλε καστόρινα παπούτσια για το νέο του βιβλίο.