Ένα παράξενο σηµειωµατάριο απορροφά τις ώρες του Χάρη καθώς επιδίδεται µε µανία στην ανάγνωσή του στο υπόγειο του σπιτιού του. Αναζητώντας τον εαυτό του στις σελίδες του, ο Χάρης πασχίζει να διακρίνει τα όρια µεταξύ της πραγµατικότητας που ζει και των αφηγηµατικών κόσµων που εντός τους εγκλωβίζεται. Είναι πράγµατι ο µεσήλικας πατέρας τριών κοριτσιών ή µήπως ο Γάλλος ορνιθολόγος Κονστάν Λεφέβρ; Καθώς προχωρά η ανάγνωση, ο Χάρης έρχεται αναπόφευκτα αντιµέτωπος µε µια σειρά τραυµατικών γεγονότων, όπως τον άδικο θάνατο του αδερφού του και την εξαφάνιση της µεγάλης κόρης του. Τα κείµενα και η ζωή του Χάρη εισβάλλουν στη ζωή της εκκεντρικής αφηγήτριας του βιβλίου, στη διάρκεια του σεµιναρίου δηµιουργικής γραφής που συντονίζει. Καθώς βιώνει κι εκείνη µια παράλληλη εσωτερική αναζήτηση, παραδίδει τα αλλόκοτα γραπτά του και µαζί παραδίδεται στις σκέψεις του Χάρη που απλώνονται σαν πλοκάµια στις δικές της σκέψεις και επιθυµίες.
Οι ήρωες αυτού του βιβλίου θέλουν όσο τίποτε άλλο να αυτοσυστηθούν, να µιλήσουν για τον εαυτό τους και κυρίως να µιλήσουν στον εαυτό τους για τον εαυτό τους. Το Λίγα λόγια για µένα συγκροτεί έτσι ένα γοητευτικό παράθυρο προς τις δαιδαλώδεις διαδροµές του µυαλού: τις εικόνες, τα κείµενα, τις αντιφάσεις, τα γεγονότα που συνθέτουν το περίπλοκο οικοδόµηµα που ονοµάζεται παρελθόν, µνήµη και εντέλει πραγµατικότητα.
Διαβάστε ένα κεφάλαιο του βιβλίου, όπως δημοσιεύτηκε στο ηλεκτρονικό περιοδικό "ο αναγνώστης" (18/11/2023).
Κείμενο του Χρήστου Νάτση
«Το να μην είσαι κάτι είναι καλύτερο από το να μην είσαι καθόλου»
[...] Η Καλλιρρόη αντιμετωπίζει το είδος του μυθιστορήματος με την σοφία ενός ανθρώπου που ζει και αναστοχάζεται τις απορίες της εποχής. Παίζει με τα όριά του, κλείνει το μάτι της ενδοϊστορίας του είδους στον αναγνώστη που αρέσκεται να παίζει και να απολαμβάνει τη γραφή αναζητώντας διακείμενα, χωρίς ωστόσο να αποφεύγει το μείζον: την τοποθέτηση απέναντι στο έλλειμμα νοήματος. Κατά τη γνώμη μου περισσότερο χρήσιμο από το απαντήσει κανείς στο ερώτημα είναι να το θέσει ως μορφή. Το Λίγα λόγια για μένα είναι αυτή η μορφοποίηση του ερωτήματος. «Ένα έργο μπορεί να περιέχει κρίσεις», γράφει ο Αντόρνο στην Αισθητική θεωρία (μτφρ. Λ. Αναγνώστου, Αλεξάνδρεια 2000), «αλλά δεν κρίνει, ίσως επειδή από την αττική τραγωδία και μετά το έργο είναι ακροαματική διαδικασία». Και τι παραπάνω μπορώ ως μάρτυρας να προσφέρω σ’ αυτή, ει μη μόνο «λίγα λόγια για μένα».
Διαβάστε το άρθρο εδώ
Δημοσιεύτηκε στο The Press Project, *Το κείμενο διαβάστηκε στην παρουσίαση του Λίγα λόγια για μένα στο βιβλιοπωλείο Επί λέξει
Γράφει ο Αλέξανδρος Στεργιόπουλος στο toperiodiko.gr
«Είμαστε οι απώλειες μας»
[...] Η Καλλιρρόη Παρούση δοκιμάζει σκληρά τον εαυτό της, ρισκάρει και μας παραδίδει κάτι μοναδικό: ένα μυθιστόρημα που είναι κομμάτι της ψυχής της. Άλλες φορές αυτό επισημαίνεται καθ’ υπερβολήν και αδικεί δημιούργημα και δημιουργό. Όχι έδω. Γιατί; Διότι η Παρούση ισορροπεί ανάμεσα στο βαθύ συναίσθημα και στον ανεπιτήδευτο στοχασμό. Όποια σελίδα κι αν ανοίξετε, στο υπόγειο της ύπαρξης της συγγραφέως θα βρεθείτε. Παράδειγμα: Θα μπορούσα να τους πω πως η λογοτεχνία δεν υπάρχει. Όταν νυχτώνει, υψώνεται πάνω από την ιστορική και πάνω από την αισθητική της σημασία, και, μέχρι το επόμενο πρωί, για δες, τα τείχη της έχουν γκρεμιστεί. Η πόλη (εξ)αφανίστηκε. Οι συνειρμοί είναι μια περίεργη ιστορία και η καταγραφή τους μια σκοτεινή υπόθεση. Στους συνειρμούς αφήνουμε πάντα ένα κομμάτι του εαυτού. Η Παρούση το κομμάτι αυτό δεν το άφησε να χαθεί. Το εντόπισε, το φρόντισε, το έκανε χίλια κομμάτια και στο μητρικό σκοτάδι το μεγάλωσε. Το «Λίγα λόγια για μένα» είναι συμπυκνωμένη γνώση έντονης εμπειρίας, είναι η ειλικρίνεια και η σοβαρότητα του καλλιτέχνη, είναι αυτά τα σπουδαία που όλοι θέλουν να πουν όμως δεν ξέρουν τον τρόπο. Ένας είναι αυτός: η ήσυχη είσοδος στη μοναξιά μας.
Το βιβλίο γράφτηκε στη μνήμη του φίλου της Γιάννη, που έφυγε νωρίς. Και είναι η απώλεια που κάνει τους διαχωρισμούς, φτιάχνει τα μονοπάτια, τις αφηγηματικές διαδρομές. Γι’ αυτό και βλέπουμε και τον Πεσσόα σε αυτό το μυθιστόρημα. Αυτά που γράφει -λέει- η Παρούση θα μπορούσε να τα λέει κάποιος άλλος/ή και όλα να είναι αληθινά, δυνατά, αποδεκτά. Τα περισσότερα κεφάλαια ξεκινούν με τη φράση «λίγα λόγια για μένα» και είναι σαν αλλάζει η συγγραφική σκυτάλη. Η αφήγηση έχει το ύφος ενός αντικατοπτρισμού, αλλά η κίνησή της μόνο σκληρές αλήθειες μεταφέρει-προσφέρει. Όλα ξεκινούν από ένα παράξενο σημειωματάριο που απορροφά τις ώρες του Χάρη καθώς επιδίδεται στην ανάγνωσή του στο υπόγειο του σπιτιού του. Αναζητώντας τον εαυτό του… Στην αναζήτηση αυτή οι τελείες είναι προσωρινές. Η υπαρξιακή αναδιάταξη και η λογοτεχνική αλήθεια πιο ευδιάκριτες από ποτέ. Το «Λίγα λόγια για μένα» σου προκαλεί το εκστατικό παραλήρημα που ξέρεις ότι έχεις μέσα σου και σε αυτό αφήνεσαι και χάνεσαι. Πολλά «μπράβο» στην Καλλιρρόη Παρούση γι’ αυτό το βιβλίο.
Διαβάστε την παρουσίαση εδώ
Α. Στεγιόπουλος, toperiodiko.gr (13.12.2023)
Γράφει ο Γιάννης Καλογερόπουλος στο NO14ME
«Ένα περιβάλλον οικείο σε ανοίκεια σύνθεση»
(...) Υπάρχουν βιβλία που συσκοτίζουν την πλοκή τους παρά τη διαφωτίζουν, αποδεικνύονται κρυπτικά και δυσδιάκριτα, υποχείρια του στυλ, της φόρμας, της σοβαροφάνειας, παθήσεων κοινών. Το Λίγα λόγια για μένα δεν είναι μια τέτοια περίπτωση. Η φιλοδοξία της συγγραφέως είναι οριακή στην εκ των προτέρων κατανόηση του τι σκοπεύει να κάνει, εκ των υστέρων όλα μοιάζουν να βρίσκονται στη σωστή θέση, στον ενδιάμεσο χώρο εντοπίζεται η έμπνευση και η επιμονή, όλο αυτό να λειτουργήσει, να μην καταρρεύσει σε αδιάφορα μπάζα μια στιγμή μετά τον θαυμασμό. (...) Η κατασκευή, ήδη από τα πρώτα κιόλας βήματα της βόλτας –αλλιώς: περπάτημα, σεργιάνι, σουλάτσο, περίπατος, διαδρομή– αποδεικνύεται άκρως λειτουργική της φιλοδοξίας. Ο επισκέπτης νιώθει φιλόξενα σ' ένα περιβάλλον οικείο σε ανοίκεια σύνθεση, όπως συμβαίνει στην καλή λογοτεχνία, με την ήπια και πολύτιμη, προφυλαγμένη, διάθεση για εξωστρέφεια. Η αποσπασματικότητα και ο πειραματισμός διόλου δεν τον πετούν έξω, τον αναγνώστη, η αγάπη για τη λογοτεχνία, διάχυτη από άκρη σε άκρη, σηματοδοτεί επιπλέον τη διαδρομή, η εγκεφαλικότητα δεν αφήνει το συναίσθημα απέξω, αυτός, ίσως, να είναι ο κατεξοχήν κοινός τόπος αναγνώστη και δημιουργού, το σκηνικό της δράσης των προσώπων, το έδαφος στο οποίο θα δοκιμαστεί τελικά η ίδια η πράξη της ανάγνωσης.
Διαβάστε την παρουσίαση εδώ
Γ. Καλογερόπουλος, no14me.blogspot.com (18.12.2023)
Γράφει ο Αλέξανδρος Ζωγραφάκης στο ΙΣΤΟΣ
Ο στόχος είναι σχεδόν πάντα ένας: να μετουσιωθεί ο συγγραφέας σε κείμενο, «[...] στο τέλος της αφήγησης να καταφέρ[ει] να σχηματίσ[ει] μια συνεκτική εικόνα, σαν καλοτραβηγμένη φωτογραφία» (σ. 99). Η προσπάθεια του συγγραφέα επικεντρώνεται όχι σε αυτό που θα σκανδαλίσει τον αναγνώστη αλλά σε ό,τι δεν θα τον ξεβολέψει και ταυτοχρόνως θα τον καταστήσει ικανό να ξεπεράσει τις αντιστάσεις του απέναντι στο κείμενο. Συγγραφέας και αναγνώστης όμως δύνανται πάντα να είναι και ήρωες μυθιστορήματος.
Η Καλλιρόη Παρούση (Ερμούπολη, 1988) αντιπαραβάλλει τις συγγραφικές απόπειρες του ήρωά της, του Χάρη, με τις εντυπώσεις/σκέψεις μιας αναγνώστριας που τυγχάνει δασκάλα του σε ένα εργαστήριο δημιουργικής γραφής. (...) Οι πιθανότητες να αφήσει ένα βιβλίο κάτι πίσω του είναι ελάχιστες. Συγγραφή και ανάγνωση συνιστούν επομένως ένα πέρασμα ανάλαφρο – κάπως σαν την ίδια τη ζωή όπως αποτυπώνεται στο Η αβάσταχτη ελαφρότητα της ύπαρξης, όπου ο Κούντερα συζητάει την έννοια της αιώνιας επιστροφής του Νίτσε. Ο συγγραφέας όμως γράφει, ή, τουλάχιστον, πρέπει να γράφει, επειδή δεν έχει επιλογή. Με τον ίδιο όμως τρόπο που και ο αναγνώστης, εφόσον εναγκαλίζεται τη συνθήκη της ανάγνωσης, δεν έχει επιλογή. Γιατί η επιλογή του αναγνώστη να μη διαβάσει το βιβλίο ισοδυναμεί, τρόπον τινά, με την επιλογή του συγγραφέα να μην το γράψει. Η πραγματικότητα η ίδια εδράζεται πάνω σε ποικίλα τέτοια δίπολα που επιβεβαιώνουν ή αναιρούν ολόκληρα «δέντρα αποφάσεων» που μορφοποιούν τις ζωές μας με απρόσμενους τρόπους. «Καμιά φορά, σκέφτομαι πως ό,τι δεν έγινε έχει περισσότερο ενδιαφέρον από αυτό που έγινε» (σ. 22).
Διαβάστε όλο το κείμενο εδώ
A. Ζωγραφάκης, istos.gr (18.12.2023)
Παρουσίαση του Διονύσιου Σκλήρη στο περιοδικό "Φρέαρ"
«Το μυθιστόρημα της Καλλιρρόης Παρούση πραγματεύεται τη σχέση ανάμεσα στη ζωή και τη λογοτεχνική γραφή ή, για την ακρίβεια, την πάλη ανάμεσα στη λογοτεχνία, τη ζωή, τον θάνατο και την ανάσταση.»
(...) Το έργο της Καλλιρρόης Παρούση κλείνει το μάτι στην τρέχουσα auto-fiction, πλην με τρόπο παιγνιώδη και υπονομευτικό. Αφενός ο Χάρης, ο πρωταγωνιστής του μυθιστορήματος, γράφει για τη ζωή του με έμφαση στις προσωπικές και επαγγελματικές αποτυχίες (ματαίωση της επιθυμίας του να γίνει πετυχημένος φωτογράφος, τελμάτωση στον γάμο του, η οικογένεια ως φυλακή). Αφετέρου, παρεμβαίνει ως αφηγήτρια η καθηγήτρια του Χάρη σε μαθήματα δημιουργικής γραφής, η οποία, πιστοποιώντας τη μετριότητα τόσο της ζωής όσο και της τέχνης του Χάρη, έρχεται αντιμέτωπη με τις δικές της εκκρεμότητες και εμμονές. Μεταξύ των δύο φωνών δεν υπάρχει τελική σύνθεση, αλλά μία συνεχής ανέκβατη διαλεκτική, η οποία μας επιτρέπει να περιηγηθούμε σε πολλά «άλλα εγώ» των δύο πρωταγωνιστών και δη στις ζωές και στους ιδιαίτερους θανάτους τους. Μέσα και από τη ματιά της δασκάλας παρατηρούμε τις προσπάθειες του Χάρη να επανεπινοήσει τον εαυτό του με τη διαμεσολάβηση έργων λογοτεχνίας, μόνο και μόνο για να εντείνει τη θεώρηση της ζωής του ως έκπτωσης και εκφυλισμού από τους κλασικούς κανόνες της τέχνης. Ενδεχομένως λανθάνει εδώ μια ειρωνεία για τα μαθήματα «δημιουργικής γραφής» που λειτουργούν ως ένα καλλιτεχνικό life coaching, με την έμφαση να τίθεται μάλλον στις παρενέργειές τους που παραπέμπουν σε hang over από ναρκωτικές ουσίες. (...)
Συνέντευξη της Καλλιρρόης Παρούση στο Πρώτο πρόγραμμα της ΕΡΤ (10/01/2024), στην εκπομπή της Έλενας Καραγιάννη. Aκούστε εδώ (ξεκινά 38:30).
Συνέντεξη στον Μιχάλη Παπαγεωργίου για τον Νεολόγο Πατρών 05/01/2024.
«H δημιουργία είναι μια πράξη αθανασίας»: Διαβάστε εδώ τη συνέντευξη της Καλλιρρόης Παρούση στον Διονύση Μαρίνo για την Bookpress (17/01/2024).
Δείτε την παρουσίαση του μυθιστορήματος που έγινε στο βιβλιοπωλείο «επί λέξει» (Πέμπτη 30 Νοεμβρίου 2023). Για το βιβλίο μίλησαν οι: Ηλίας Μπιστολάς (συγγραφέας), Χρήστος Νάτσης (δημοσιογράφος) και η συγγραφέας. Έγινε παρέμβαση μέσω βίντεο από τον συγγραφέα Άρη Μαραγκόπουλο.
Προσθήκη στο καλάθι
