Εξώφυλλο & Δελτίο τύπου

1η Έκδοση: Οκτώβριος 2025

Η Μανία με την Άνοιξη κυκλοφόρησε πρώτη φορά τον Νοέμβριο του 2006 και σε δεύτερη έκδοση τον Απρίλιο του 2009. Η παρούσα έκδοση είναι εκ βάθρων αναθεωρημένη και επεξεργασμένη από τον συγγραφέα.

1965, Iούλιος: Σ’ ένα απομονωμένο νησί του Aιγαίου, που παλιότερα αποτελούσε τόπο εξορίας πολιτικών κρατουμένων, καταφθάνει η αισθαντική Φλώρα ζητώντας να ξεφύγει από την εμπλοκή της με πολιτικά πρόσωπα της ταραγμένης προδικτατορικής περιόδου. (Πρόκειται για τη νέα γυναίκα που ενέπνευσε την ομώνυμη ηρωίδα στη Xαμένη Άνοιξη του Στρατή Tσίρκα.)

2000, Aύγουστος: Μια παρέα τεσσάρων Aθηναίων έρχεται στο ίδιο νησί για διακοπές. Τα μέλη της διαπιστώνουν ότι οι κάτοικοι ζούνε κάπως παράξενα: ο ρυθμός της καθημερινότητας είναι απελπιστικά αργός και τα τοπικά προβλήματα συζητώνται εν θερμώ σ’ έναν γυναικείο Συνεταιρισμό που, εκ πρώτης όψεως, θυμίζει σοβιέτ. Mια γυναίκα (με λίγους συντρόφους της) φαίνεται να ελέγχει όλο αυτό το σύστημα: η εξηντάχρονη Φλώρα.

Μεταξύ των μελών της παρέας και ορισμένων ντόπιων σύντομα αναπτύσσονται ποικίλες σχέσεις: φιλικές, ερωτικές και, το πιο απρόσμενο, πολιτικές – με την έννοια ότι οι Αθηναίοι εμπλέκονται άθελά τους στις έντονες πολιτικές αντιπαραθέσεις στο νησί, ανάμεσα σε εκείνους που απαιτούν «δυναμικές λύσεις» και στους άλλους που επιμένουν σε ηπιότερες διεκδικήσεις.

Κυρίαρχο θέμα στη Mανία με την Άνοιξη είναι ο εμφύλιος θυμός που απορρέει από ένα συλλογικό αίσθημα απογοήτευσης ως προς την εθνική και κοινωνική χειραφέτηση, αίσθημα οικείο στην Ελλάδα, εφόσον συνεχίζει ακόμα να τη διαιρεί.

ΚΡΙΤΙΚΕΣ:

«Ένας νεότερος συγγραφέας δίνει το χέρι κι ανασύρει από τη λήθη ένα μάλλον αποτυχημένο, διότι εξόχως πολιτικοποιημένο, μυθιστόρημα ενός άλλου συγγραφέα, μεγαλύτερου στα χρόνια, και διάσημου για άλλα έργα του, τον Στρατή Τσίρκα της Χαμένης Άνοιξης. (...) O Mαραγκόπουλος με τη μανία της δικής του Άνοιξης καταφέρνει να πλάσει τον Σωτήρη Πέτρουλα του σήμερα. (...) Ένα συναρπαστικό πολιτικό θρίλερ, μια ανατομία του τόπου αυτού που λέγεται Ελλάς».

^{Βασίλης Βασιλικός, Το Βήμα, «Βιβλία», 19/11/2006}

«Το μυθιστόρημα του Μαραγκόπουλου έχει δύο ιδιαιτερότητες: πρώτον, τοποθετεί την ελληνική τρομοκρατία σ’ έναν βαθύτερο ιστορικό και κοινωνικό ορίζοντα, και δεύτερον, αναπτύσσει μια πολιτική κριτική της, την πρώτη ουσιαστικά στην ελληνική λογοτεχνία».

^{Δημοσθένης Κούρτοβικ, Τα Νέα, «Βιβλιοδρόμιο», 10/03/2007}

«Έχουμε να κάνουμε με ένα πολιτικό μυθιστόρημα, που επικεντρώνεται στον «εμφύλιο θυμό», στα εθνικά και πολιτικά αδιέξοδα του σύγχρονου Έλληνα, καθώς αυτός βρίσκεται σε διαρκή αναμέτρηση με εφιάλτες του πρόσφατου παρελθόντος και με προβλήματα του ιστορικού παρόντος».

^{Λευτέρης Παπαλεοντίου, Εντευκτήριο, τ. 86, 07/09/2009}

«Στη Μανία με την Άνοιξη του Άρη Μαραγκόπουλου υλοποιείται μια πολυδιάστατη και ιστορικά προσδιορισμένη πραγμάτευση του φαινομένου της πολιτικής βίας, που περιλαμβάνει τη διερεύνηση των ιστορικών του αιτίων, των ιδεολογικών του ερεισμάτων, την εξέταση των κοινωνικών στάσεων απέναντι στη βία στο πλαίσιο τόσο θεωρητικών συζητήσεων όσο και της βιωμένης εμπειρίας, την αναζήτηση εναλλακτικής κατεύθυνσης σε πολιτικό και διαπροσωπικό επίπεδο».

^{Βασιλική Πέτσα, Όταν γράφει το μολύβι: Πολιτική βία και μνήμη στη σύγχρονη ελληνική και ιταλική πεζογραφία, (εκδ. Πόλις 2016, σσ. 38-39).}

Η μανία ως κινητήρια δύναμη
της Ελευθερίας Θάνογλου στο περιοδικό Θράκα

Τα καλά μυθιστορήματα που επανεκδίδονται, σαν άλλοι μηχανισμοί του χρόνου, μας προσφέρουν την απαραίτητη απόσταση για να δούμε καθαρότερα τον κόσμο. Στο φως της αφήγησης, τα γεγονότα του παρόντος φιλτράρονται μέσα από παλαιότερες εποχές∙ εποχές με ρίζες βαθιές που ακόμη βρίσκουν «χώμα» να θρέψουν τις ίδιες ιδεολογίες με τις διαφορετικές ανθρώπινες διαστάσεις τους.

Αναθεωρημένες επανεκδόσεις τέτοιων βιβλίων, λειτουργούν ως επανεκκίνηση του διαλόγου με το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον και μας δίνουν αφορμή για να σκεφτούμε τι είδους πολίτες θέλουμε να είμαστε και ποια κοινωνία επιθυμούμε να στηρίξουμε.

Έτσι, η αναθεωρημένη επανέκδοση Η μανία με την Άνοιξη (εκδ. Τόπος, 2025) του συγγραφέα Άρη Μαραγκόπουλου ─συγγραφέα με ποικίλες άλλες ιδιότητες─ επανέρχεται στο σύγχρονο χαοτικό προσκήνιο να ξανασυνδέσει την πολιτική ιστορία με τις προσωπικές επιθυμίες του σήμερα, μετατρέποντας τα δύο σε συγκοινωνούντα δοχεία. Η γραφή του Μαραγκόπουλου παραμένει επίκαιρη γιατί αφουγκράζεται την επιστροφή των ίδιων μοτίβων: την ανισότητα, την απογοήτευση, την ιδεολογική κόπωση, την αλλοτρίωση, την απώλεια οραμάτων. Η αναθεωρημένη επανέκδοση έρχεται σαν μια πράξη πολιτισμικής εγρήγορσης, υπενθυμίζοντας μας ποιοι είμαστε και τι κινδυνεύουμε να ξεχάσουμε.

(...) Στο επίκεντρο του μυθιστορήματος βρίσκεται η βαθιά ριζωμένη αίσθηση αδικίας και ματαίωσης που διαπερνά μεγάλο μέρος της νεοελληνικής κοινωνίας, καθώς και η βία που αναδύεται ως συνέπεια αυτού. Ο Μαραγκόπουλος δεν βλέπει τη βία μόνο ως ιστορικό γεγονός, αλλά ως και υπαρξιακή κατάσταση. Ο συγγραφέας διερευνά πώς η επιθυμία για δικαιοσύνη μετατρέπεται σε θυμό και πώς αυτός ο θυμός, όταν δεν βρίσκει διέξοδο, μπορεί να αναπαράγει τη βία που επιδιώκει να εξαλείψει. Μέσα από τις σχέσεις των ηρώων (ερωτικές, φιλικές και πολιτικές) αναδεικνύεται η ανάγκη του ανθρώπου να ξαναβρεί το δικαίωμα στη δράση, στην πίστη και στην ελπίδα.

Ο Μαραγκόπουλος σχολιάζει την ψευδοευμάρεια των Ελλήνων μετά τη Μεταπολίτευση και συνδέει την αφήγησή του με τον ιδεολογικό αποπροσανατολισμό της μεταπολιτευτικής Ελλάδας. Εκεί όπου ο Τσίρκας στη Χαμένη Άνοιξη αναζητούσε την ηθική διάσταση της πολιτικής στράτευσης, ο Μαραγκόπουλος εξετάζει τα απομεινάρια αυτής της στράτευσης σε μια κοινωνία κουρασμένη, αλλά πάντα ανήσυχη. Η «μανία» του τίτλου παραπέμπει όχι μόνο στην έντονη επιθυμία για αναγέννηση, αλλά και στη μελαγχολία που συνοδεύει κάθε ματαιωμένη άνοιξη, την επιμονή του ανθρώπου να συνεχίζει να ελπίζει, ακόμα κι όταν όλα μοιάζουν χαμένα. Στα δύο αυτά έργα είναι φανερό πως δημιουργείται ένας διακειμενικός διάλογος ανάμεσα σε δύο εποχές και δύο οράματα.

(...) Η γραφή του Μαραγκόπουλου είναι αιχμηρή, τολμηρή, στοχαστική και ταυτόχρονα τρυφερή με την προσωπική του ευαισθησία και οπτική στα πράγματα. Μέσα από τις περιγραφές του, το νησί γίνεται εκείνος ο περιορισμένος χώρος όπου οι ήρωες δοκιμάζονται και αποκαλύπτονται∙ ένας μικρόκοσμος της ίδιας του πατρίδας. Οι μικροαφηγήσεις που παρεμβάλλονται από το παρελθόν των πρωταγωνιστών του, μοιάζουν με ψήγματα μνήμης που φωτίζουν το παρόν.

(...) Η μανία με την Άνοιξη αποτελεί επίκαιρη πολιτική και ανθρωποκεντρική τοιχογραφία της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Ένα μυθιστόρημα για τη μνήμη που, αν δεν συμφιλιωθεί με το παρόν, γίνεται εμμονή, και την επιθυμία, που όμως παραμένει η κινητήρια δύναμη της ζωής και το μόνο συνεκτικό νήμα μιας Ιστορίας γεμάτης διαψεύσεις. Ο Μαραγκόπουλος μας υπενθυμίζει πως, παρά τις δυσκολίες και τα τραύματα της ιστορίας, ο άνθρωπος συνεχίζει να αναζητά τη δική του άνοιξη, προκειμένου να κρατά ζωντανή την ελπίδα. Και ναι, σε μια τέτοια Μανία, άξιζε μια αναθεωρημένη και πιο σύγχρονη επανέκδοση καθώς, κατ' αυτόν τον τρόπο επανασυστήνεται και σ΄ ένα καινούριο νεαρότερο αναγνωστικό κοινό.

_{Ελευθερία Θάνογλου, thraca.gr (4/12/2025)
Διαβάστε όλο το κείμενο εδώ.}

Περισσότερα στοιχεία για το βιβλίο εδώ.