Ο Θεόφιλος Αλετράς έχει πάθος με τα γράμματα. Όμως ο πατέρας του και η θεοσεβούμενη μητέρα του έχουν άλλα σχέδια, κι έτσι αναγκάζεται να αναλάβει στα δεκαπέντε του τη Μαντζουράνα, το οικογενειακό μαγαζί με τα βότανα.
Μετά τον μυστηριώδη θάνατο του πατέρα του,στη ζωή του εισβάλλει η πληθωρική Πανωραία, την οποία και παντρεύεται. Η τελευταία επιβιώνει από την εχθρότητα της πεθεράς της, αλλά την αγάπη της στον Θεόφιλο σταδιακά υποκαθιστά μια μανιώδης στροφή στη θρησκεία. Υπό την επήρειά της η Πανωραία, και με τη σιωπηλή συναίνεση του άντρα της, αρχίζει να συμπεριφέρεται παράξενα. Παράλληλα ο Θεόφιλος αφοσιώνεται στον μεγάλο του γιο Αδάμ. Τον ωθεί να μορφωθεί, κατά το στερεότυπο των γονέων που θέλουν για τα παιδιά τους ό,τι στέρησε η ζωή από τους ίδιους. Ώσπου μια μέρα ο Αδάμ καλείται να μεταβεί στο εμπόλεμο Αφγανιστάν…
Το Άρωμα από ρίγανη είναι ένα μυθιστόρημα μαγικού ρεαλισμού αλλά και ανελέητης σάτιρας. Μια πυκνή ιστορία, στην οποία ανάμεσα σε αλλόκοτες εξαφανίσεις, πτώματα που φτύνουν κουμπιά, φλόγες που γλείφουν σακιά με βότανα και αθώες υπάρξεις που μεταμορφώνονται σε σαρκοβόρα κτήνη ένας πατέρας και ο γιος του αγωνίζονται να συλλάβουν το νόημα της ζωής σ’ έναν κόσμο όπου αυτό διαφεύγει διαρκώς και το μόνο που απομένει τελικά είναι ένα απαλό, σχεδόν ανεπαίσθητο άρωμα από ρίγανη και ξερά σύκα.
Παρουσίαση του μυθιστορήματος στο ogdoo.gr από τον Κ. Μπαλαχούτη Ρεαλιστικά σουρεαλιστικό. Απολαυστικό! Θα το ζήλευε κι ο Αλμοδόβαρ!
(...) η γραφή του βιβλίου είναι συνάμα και «τρελή» και «φευγάτη». Το φανταστικό κάνει «έρωτα» με το μεταφυσικό και το γήινο σε ένα απολύτως πιστευτό, παρότι απίστευτο, ξετύλιγμα. Μόνο αν το διαβάσετε θα καταλάβετε τι εννοώ. Ο Σπύρος Μπούσιας διευθύνει μαστόρικα τους ήρωές του και τις «αλλόκοτες» συμπεριφορές τους, εντάσσοντας τον αναγνώστη «αρμονικά» στν πολύπλοκα παράλογα λογικό κόσμο τους. Και δε μένει μόνο σε αυτό το επίπεδο αλλά περνάει και μηνύματα μέσα από έντεχνους παραλληρισμούς. Η «σάτιρά» του δε μένει στον σαρκασμό, παίρνει θέση. Το μυθιστόρημα κυλάει άμεσα, σαν νερό πηγής. Στο τέλος του, με το συγκινητικό φινάλε του, νιώθεις σαν να έχεις ξεδιψάσει η ψυχή σου.
Διαβάστε το άρθρο εδώ
Γράφει ο Κ. Μπαλαχούτης, ogdoo.gr, 24/04/2022
Παρουσίαση της Κρυσταλίας Πατούλη για το Tvxs.gr Ο Σπύρος Μπούσιας, αφηγείται στην Κρυσταλία Πατούλη και το Tvxs.gr, τη δημιουργική εμπειρία της συγγραφής – από την ιδέα στο τυπογραφείο - του πρώτου μυθιστορήματός του «Άρωμα από ρίγανη»
«Πάντα μου άρεσε να περπατάω στο κέντρο της Αθήνας. Για μένα η λέξη «κέντρο» αφορά μόνο στην περιοχή πέριξ της Βαρβακείου αγοράς, σε μια σχετικά μικρή ακτίνα. Δεν ήταν μόνο η περιπλάνησή μου –σε εβδομαδιαία σχεδόν βάση– στα πολυσύχναστα δρομάκια κάθετα στην οδό Ευριπίδου, αλλά και οι διάφορες οσμές από τα μαγαζιά μπαχαρικών, τα μαγαζιά «Εδώδιμων-αποικιακών» και βέβαια κρεάτων που ευδοκιμούσαν στην ιδιαίτερη αυτή γλιστερή και υγρή, στο πάτωμα, στοά, με τα εκτεθειμένα σφαγεία στις ορέξεις των περιηγητών καταναλωτών.
Με συγκινούσαν πολύ αυτές οι εικόνες και γίνονταν περισσότερες ζουμερές στο μυαλό μου όταν τυλίγονταν από ένα πνιγερό σύννεφο λιβανιού που αναδυόταν από τα περίοπτα καταστήματα εκκλησιαστικών ειδών, που κι αυτά ευδοκιμούσαν στην αγαπημένη μου περιοχή του κέντρου.
Αυτός ο ανείπωτος πλουραλισμός των αγαθών που επιβάλει ματσάκια ρίγανης, χαμομήλια, κρεμασμένα σφαχτά, συκωταριές ξετυλιγμένες στα τσιγκέλια, εκκλησιαστικά είδη με εικόνες αγίων κρεμασμένες ομοίως σε καρφιά έξω από τα ομώνυμα καταστήματα και τέλος τον Χριστό, σε διάφορες εικονογραφήσεις-απεικονίσεις, όπως με το ευαγγέλιο ανά χείρας ή σταυρωμένος ή σε κάποια άλλη δραστηριότητά του, παράλληλα με την οσμή του καμένου και αρωματισμένου με μαστίχα λιβανιού, δεν θα μπορούσε να με αφήσει ασυγκίνητο.
Ήθελα να διηγηθώ αυτή την εμπειρία μου ή ακόμα να τη συνδυάσω και με άλλες μου σκέψεις εξίσου ρηχές και επιφανειακές. (...)
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου εδώ
Κ. Πατούλη για το tvxs, 11/05/2022
Συνέντευξη του συγγραφέα στον Μ. Παπαγεωργίου, Νεολόγος Πατρών
Η νεοελληνική λογοτεχνία τα έχει τα θεματάκια της µε τη σάτιρα και το χιούμορ. Μπερδεύοντας το feel good µε το χαχανητό, το χαμόγελο για να σκάσει θέλει απειλή οδοντιατρικού τροχού. Στο βιβλίο « Άρω από ρίγανη του Σπύρου Μπούσια που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Τόπος» απολαμβάνουμε χαρμάνι μαγικού ρεαλισμού, συγκίνησης και σάτιρας. «Ο Θεόφιλος Αλετράς έχει πάθος µε τα γράμματα. Όμως ο πατέρας του και η θεοσεβούμενη μητέρα του έχουν άλλα σχέδια, κι έτσι αναγκάζεται να αναλάβει στα δεκαπέντε του τη Μαντζουράνα, το οικογενειακό μαγαζί µε τα βότανα.
Μετά τον μυστηριώδη θάνατο του πατέρα του, στη ζωή του εισβάλλει η πληθωρική Πανωραία, την οποία και παντρεύεται. Η τελευταία επιβιώνει από την εχθρότητα της πεθεράς της, αλλά την αγάπη της στον Θεόφιλο σταδιακά υποκαθιστά µια μανιώδης στροφή στη θρησκεία. Υπό την επήρειά της η Πανωραία, και µε τη σιωπηλή συναίνεση του άντρα της, αρχίζει να συμπεριφέρεται παράξενα. Παράλληλα ο Θεόφιλος αφοσιώνεται στον µεγάλο του γιο Αδάµ. Τον ωθεί να μορφωθεί, κατά το στερεότυπο των γονέων που θέλουν για τα παιδιά τους ό,τι στέρησε η ζωή από τους ίδιους. Ώσπου µια µέρα ο Αδάµ καλείται να μεταβεί στο εμπόλεμο Αφγανιστάν…»
Ο Σπύρος Μπούσιας με ενημέρωσε πως το γενεαλογικό του δέντρο έχει ρίζες από Πάτρα και γω του ζήτησα αλχημείες για πρωτόλεια. Το βιβλίο σας ήρθε σαν σανίδα σωτηρίας σε µια άκρως επώδυνη περίοδο και µου χάρισε γέλιο που το είχα ανάγκη, όπως και άλλοι αναγνώστες ελπίζω. Γιατί λείπει η καυστική σάτιρα από τη λογοτεχνία σήμερα; Γιατί δεν (χαμο)γελάμε διαβάζοντας;
Η σάτιρα προβληματίζει, αναστατώνει στηλιτεύει, ταράζει, γκρεµίζει, αναγεννά και δημιουργεί νέα δεδομένα. Δημιουργεί όμως και χαμόγελα, ίσως και ένα δυνατό γέλιο εμποτισμένο από µια σιωπηλή συµφωνία σε αυτά που το προκαλούν, αλλά παράλληλα και µια αποστροφή στην υποψία ότι εάν γίνουν συνειδησιακά αποδεκτά θα πρέπει να αλλάξει και η ρότα µας, µε ό,τι συνεπάγεται αυτό. Εδώ υπάρχει η φοβία από πολλούς ότι θα μολυνθούν εάν διαβάσουν κάτι που δεν τους αντιπροσωπεύει. Θα σας αναφέρω ενδεικτικά το εξής: Ένας πολύ δικός µου άνθρωπος, η θεία ου η Μαρκέλλα δεν ολοκλήρωσε το βιβλίο διότι ένιωσε µεν ότι η σάτιρα του αναδείκνυε την πραγματικότητα, από την άλλη όμως την τάραζε. Όταν έφτασε διαβάζοντας στη δημιουργία της οικιακής εκκλησίας από την Πανωραία την έπιασε ταχυπαλμία. Πρέπει να σας ομολογήσω ότι ακόµη η πίεσή της δεν έχει ρυθμιστεί και ως αγωγή ορίστηκε η απαγόρευση οποιαδήποτε επαφής µε το βιβλίο… (...)
Διαβάστε όλη την συνέντευξη εδώ
του Μιχάλη Παπαγεωργίου, Νεολόγος Πατρών (27.05.2022)
Διαβάστε εδώ τη συνέντευξη του συγγραφέα στον Δ. Φρεζούλη για την εφημερίδα Αλήθεια Χίου (14/11/2022).
Παρακολουθήστε εδώ την παρουσίαση του βιβλίου και την απολαυστική ομιλία του Γιάννη Ξανθούλη για αυτό το εξωφρενικά αστείο μυθιστόρημα που λέει πολύ σοβαρά πράγματα. Το βιβλίο παρουσίασαν επίσης ο ερευνητής-συγγραφέας Κώστας Μπαλαχούτης και η μεταφράστρια και ο συγγραφέας Ειρήνη Πολίτου.
Προσθήκη στο καλάθι
