Εξώφυλλο & Δελτίο τύπου

1η Έκδοση: Οκτώβριος 2025

Γιατί αυτοκτόνησε ο Βίκτορ, ο μικρότερος γιος του Ερνέστο Μπαρόσο; Θέλοντας να βοηθήσει τον ηλικιωμένο πατέρα που βασανίζεται από αυτό το ερώτημα, ο Ελάδιο Μονρόι πείθεται να ρίξει μια ματιά στην υπόθεση. Σύντομα θα διαπιστώσει ότι η επίσημη αιτία της αυτοκτονίας δεν έχει λογική, αλλά και ότι η αληθινή αιτία κρύβει σοβαρούς κινδύνους. Εν έτει 2012, την ώρα που ξεσπούν μεγάλα σκάνδαλα στην Ισπανία, η οποία βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και χιλιάδες διαδηλωτές πλημμυρίζουν τους δρόμους και τις πλατείες, ο πρώην ναυτικός ξεχύνεται πάλι στην πρωτεύουσα των Καναρίων Νήσων, αναστατώνοντας τους πάντες και απειλώντας να ξεσκεπάσει σκοτεινά μυστικά ισχυρών ανθρώπων.

Η ΣΕΙΡΑ «ΕΛΑΔΙΟ ΜΟΝΡΟΪ»

O Ελάδιο Μονρόι δεν είναι ούτε αστυνομικός, ούτε ντετέκτιβ, ούτε καν δημοσιογράφος. Είναι παλιός ναυτικός που συμπληρώνει το πενιχρό εισόδημά του με δουλειές του ποδαριού. Κυνικός αλλά και συναισθηματικός, καλλιεργημένος αλλά και αγενής, ο Μονρόι αντιμετωπίζει κάθε υπόθεση με πονηριά, επινοητικότητα και μεγάλες δόσεις ξεροκεφαλιάς. Το μόνο που θέλει είναι να περνάει ήσυχα τον καιρό του στην πόλη όπου γεννήθηκε κι έζησε όλη του τη ζωή. Όμως, κάθε τόσο αναγκάζεται να κάνει πράγματα που κανείς άλλος δεν θα ήθελε να κάνει.

Τα μυθιστορήματα της σειράς “Ελάδιο Μονρόι” ακολουθούν τους κανόνες των κλασικών “hard boiled” αστυνομικών και ταυτόχρονα ξεχωρίζουν για την πρωτοτυπία και το ύφος τους. Διαδραματίζονται στην πόλη Λας Πάλμας ντε Γκραν Κανάρια, εμβαθύνουν στις αντιφάσεις της ισπανικής κοινωνίας και τις φέρνουν στην επιφάνεια μέσα από ιστορίες που αλληλοσυμπληρώνονται και με μια πλοκή γεμάτη ανατροπές, χιούμορ και βία.

***

Δείτε τα προηγούμενα βιβλία της σειράς:

Διαβάστε εδώ απόσπασμα του βιβλίου, από την προδημοσίευση στο BOOKPRESS (20/10/2025).

Γράφει ο Γιώργος Βαϊλάκης για το popaganda
«Πέθανε με το πάσο σου»: Όταν το νουάρ γίνεται σύγχρονη λογοτεχνία αξιώσεων
Ο Αλέξις Ραβέλο σκιαγραφεί έναν κόσμο σε παρακμή, όπου οι άνθρωποι χάνουν την ταυτότητά τους
και οι μύθοι καταρρέουν.

(...) O Αλέξις Ραβέλο αναδεικνύει -για ακόμη μία φορά- υποδειγματικά το εύρος και τα όρια της αστυνομικής λογοτεχνίας. «Το κείμενο δεν είναι παρά μόνο σκέτη γραφή, έως ότου η ματιά του αναγνώστη το κάνει λογοτεχνία», είχε πει κάποτε ο συγγραφέας, ο οποίος πίστευε απόλυτα στη σημασία του κοινωνικού ρόλου της λογοτεχνίας. Άλλωστε, όπως και στη περίπτωση του Μονταλμπάν, έτσι και σε αυτήν του Ραβέλο, η αστυνομική λογοτεχνία οφείλει να αποτυπώνει και να ιχνηλατεί τις εκάστοτε κοινωνικές παραμέτρους της.

Και, πράγματι, ο μυστηριώδης κόσμος του συγγραφέα είναι πολλά περισσότερα από την αναζήτηση ενός ενόχου. Με την βία και τη διαφθορά να πρωταγωνιστούν σε ένα πρώτο επίπεδο, πρόκειται επίσης για έναν κόσμο σε παρακμή, όπου οι άνθρωποι χάνουν την ταυτότητά τους, οι μύθοι καταρρέουν. Και οι χαρακτήρες του Ραβέλο είναι καταδικασμένοι να ακροβατούν ανάμεσα στην ελπίδα και τη διάψευση, την ειρωνεία και τη νοσταλγία, απέναντι στον κυνισμό και την απληστία μιας ολόκληρης εποχής που δεν λέει να παρέλθει – της εποχής της δικής μας…

Διαβάστε ολόκληρη την παρουσίαση εδώ
Γιώργος Βαϊλάκης popaganda 08/11/2025