1η έκδοση: Μάρτιος 2008

Στο Μάτι της δικαιοσύνης μια καθηγήτρια διδάσκει τη βιολογία με τον ίδιο μυητικό τρόπο που το πετυχαίνει και μια ψιλικατζού με έναν νεαρό αγοραστή πορνοπεριοδικών: με την επανάληψη. Η δύναμη της σάρκας είναι δραματικά ανεξέλεγκτη σε όλες τις ιστορίες αυτού του τόμου, όπως και η δύναμη της επιβίωσης και της εξουσίας πάνω στον Άλλο. Αλλά και η δύναμη μιας δικαιοσύνης που δεν στηρίζεται σε θείο ή ανθρώπινο νόμο είναι κι αυτή ανεξέλεγκτη εδώ, αποκτώντας τη μορφή μιας άγριας νέμεσης που επισφραγίζει την ανώμαλη πορεία των ανθρώπινων πραγμάτων.

Οι μυθοπλασίες του Γιάννη Χαιρετάκη, χάρη στην προσεκτική συγκρότηση των χαρακτήρων τους και στη μελετημένη κλιμάκωση των στοιχείων της πλοκής τους, είναι όλες, ανεξάρτητα από την έκτασή τους, επεισοδιακές σαν περιπετειώδη μυθιστορήματα. Κι ωστόσο αφηγούνται ασήμαντα περιστατικά των ανθρώπων της διπλανής πόρτας. Αυτό όμως που τις διαφοροποιεί καταλυτικά από μια στερεότυπη αφήγηση είναι η ικανότητα του συγγραφέα να «υπολογίζει» την κάθε ιστορία του μικρού περιστατικού με τα μέτρα και τα σταθμά επικού γεγονότος· κι αυτό πάλι το κατορθώνει με την αμεσότητα μιας κλασικής αστυνομικής αφήγησης όπου οι πάντες (συμπεριλαμβανομένων των «υπόπτων») δεν έχουν προσέξει αυτό που καλείται, στο τέλος πάντα, να προσέξει ο αναγνώστης: μια ασήμαντη λεπτομέρεια, μια λεπτή χαραμάδα απ’ όπου εισέρχεται άτεγκτο το μάτι της Δικαιοσύνης.

  Το σεξ και η εξουσία είναι το δίπολο που απασχολεί τον Γιάννη Χαιρετάκη στα σύντομα κατά κανόνα διηγήματά του, τα οποία ρίχνουν ένα λοξό βλέμμα στην καθημερινότητα, αλλάζοντας ανεπαίσθητα τις παραστάσεις της.   Οι χαρακτηριστικές διαφοροποιήσεις ανά ενότητα ως προς το ύφος και το στήσιμο της πλοκής (τα δεξιοτεχνικά ανατρεπτικά παιχνίδια κυριαρχούν στην πρώτη και την τελευταία ενότητα, μια περισσότερο παραδοσιακή γλώσσα και ανέλιξη της πλοκής στις δυο ενδιάμεσες) αποκαλύπτουν ένα αξιόλογο πεζογραφικό ταλέντο, ικανό να κινηθεί με άνεση σε ένα μεγάλο εύρος τεχνικών και στοχεύσεων. Μεταξύ των ατού της συλλογής ας σημειωθούν η αφηγηματική πυκνότητα, το μελετημένο στήσιμο των χαρακτήρων και –κάποτε– η ιδιότυπη εικονοποιία.
Διαβάστε εδώ ολόκληρο το κείμενο του Νίκου Κουνενή.

 
Είναι ενδιαφέρον να βλέπει κανείς ότι ένας συγγραφέας στο πρώτο του βιβλίο μπορεί να τοποθετεί, υπό την ίδια σκέπη βεβαίως και μεταξύ άλλων, έναν βιασμό, μια καθηγήτρια βιολογίας στην άκρη του κόσμου (της) ή μερικά μυρμήγκια σ’ ένα σάντουιτς, μέσα σε ιστορίες που αναφέρονται στη σάρκα, στα πάθη της αλλά, πάνω απ’ όλα, στην ιδιότυπη δικαιοσύνη που πηγάζει εξ αυτών και όλα αυτά να μπορούν να συγκεραστούν, παρ’ όλη την υποδόρια «βιασύνη» του συγγραφέα, πράγμα που μπορεί ο αναγνώστης να εντοπίσει πού και πού κατά την ανάγνωση.
Διαβάστε εδώ ολόκληρο το κείμενο του Δημήτρη Αθηνάκη


Διαβάστε στον οδηγό ανάγνωσης τις πρώτες σελίδες του βιβλίου και μια συνέντευξη του συγγραφέα Γιάννη Χαιρετάκη.