1η έκδοση: Noέμβριος 2017

Βραβείο Femina
Βραβείο FNAC για το καλύτερο μυθιστόρημα

«Στο πεδίο της επιστημονικής παρατήρησης,
η τύχη ευνοεί μόνο τα εξασκημένα μυαλά».
^{Λουί Παστέρ}

Παρίσι, Μάιος 1940. Καθώς τα ναζιστικά στρατεύματα καταλαμβάνουν την πόλη, στο αεροδρόμιο Μπουρζέ, στην τελευταία πτήση που απογειώνεται βρίσκεται ο Αλεξάντρ Γερσέν. Το βλέμμα του αποφεύγει διακριτικά τους συνεπιβάτες του. Οι περισσότεροι έχουν ραμμένα τα κοσμήματά τους στις αποσκευές τους. Είναι πια πολύ μεγάλος για μάχες και ούτως ή άλλως έχει ήδη σώσει εκατομμύρια ζωές. Ως ιδιοφυής νέος, προστατευόμενος του Λουί Παστέρ, επικέντρωσε το λαμπρό μυαλό του σε ένα μεγάλο ιατρικό θέμα: το 1894, στον προαύλιο χώρο ενός νοσοκομείου στο Χονγκ Κονγκ απομόνωσε τον βάκιλο της βουβωνικής πανώλης, που ονομάστηκε αργότερα προς τιμήν του επιστημονικά Yersinia pestis.

Ελβετός στην καταγωγή και με σπουδές σε Γερμανία και Γαλλία, ο Γερσέν ήταν γιος της αναζήτησης και του πειραματισμού. Ωστόσο, είχε μια ρομαντική δίψα για περιπέτεια που πυροδοτούνταν από τις ιστορίες του Λίβινγκστον και του Κόνραντ κι έτσι έβαλε πλώρη για την Ασία. Πραγματικός ταξιδευτής του αιώνα του, θέλει να κατανοήσει τον κόσμο ολόκληρο. Η ιατρική, η γεωργία, η μηχανή του νέου αυτοκίνητου, όλα πρέπει να αναλυθούν, να εξεταστούν και να βελτιωθούν. Ακόρεστα περίεργος και αεικίνητος, ο Γερσέν είναι μια μοναχική ιδιοφυΐα στο φόντο παγκόσμιων συρράξεων, πανδημιών, αποικιοκρατίας, προόδου και παρακμής.

Η ζωή του ανασυστήθηκε ολοζώντανη και συναρπαστική σε αυτό το εκπληκτικό μυθιστόρημα του Πατρίκ Ντεβίλ, που έγινε μπεστ σέλερ και βραβεύτηκε επανειλημμένα.

«Ένα εντυπωσιακό μυθιστόρημα… Ένα εκπληκτικό καλειδοσκόπιο της ιστορίας της Γαλλίας και της γαλλικής αποικιοκρατίας. Μια γοητευτική ιστορία ανακάλυψης και απώλειας που παραπέμπει στον Κόνραντ».

_Independent

Αλεξάντρ Γερσέν: Ένα Νόμπελ Ιατρικής που δεν πρόλαβε να δοθεί

Ποιος ήταν ο Αλεξάντρ Γερσέν; Ίσως το συγκεκριμένο όνομα να μην μας φέρνει κάτι στο μυαλό. Και όμως ο εν λόγω άνθρωπος υπήρξε ένας λαμπρός επιστήμονας στο πρόσωπο του οποίου οφείλει ευγνωμοσύνη ολόκληρη η ανθρωπότητα. (...) Με χαρακτηριστική γλαφυρότητα, στοχαστικότητα, ακόμη και λυρισμό και ρομαντική διάθεση, ο Patrick Deville παρασύρει τον αναγνώστη στην εξιστόρηση τόσο της προσωπικής ζωής του Αλεξάντρ Γερσέν, όσο και της ζωής στην Ευρώπη, των γαλλικών αποικιών, και των σχέσεων Γαλλίας-Γερμανίας κατά τους δύο προηγούμενους αιώνες. Ο Γερσέν είναι ένας ιδιοφυής γιατρός, μια ανήσυχη, πολυσχιδής και πολυπράγμων προσωπικότητα από τις λίγες που έχουν ομορφύνει τον κόσμο μας, και ο συγγραφέας τον ακολουθεί αόρατα παντού: Από την γενέτειρά του Ελβετία, στο Βερολίνο, στο Παρίσι, κι από εκεί στην πολυαγαπημένη του Ασία, την Ινδοκίνα, την Κίνα και την Ινδία. «Δεν είναι ζωή να μην αλλάζεις ποτέ τόπο», είναι η ρήση του Γερσέν που κυριαρχεί στο βιβλίο.

_{Δάφνη Μαρία Βουβάλη, Book Bar 8/3/2018} 

^{Διαβάστε όλη την παρουσίαση εδώ}

Παρουσίαση στο blog Librofilo
"Δεν είναι ζωή να μην αλλάζεις ποτέ τόπο"

(...) Ο Ντεβίλ αναπαριστά μια εποχή ανακαλύψεων σε όλους τους τομείς και περιγράφει ανθρώπους που υπερέβησαν όρια και κανόνες για να ακολουθήσουν και να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους. Αγνοούσα την ύπαρξη του Γερσέν, αυτού του στιβαρού και συγκροτημένου επιστήμονα που η εσωτερική του φλόγα δεν τον άφησε ήρεμο στιγμή και το πάθος για ζωή και περιπέτεια τον οδήγησε σε δρόμους θαυμαστούς και επικίνδυνους. Στο βιβλίο (αλλά ουσιαστικά και στην εποχή που εκτυλίσσεται η δράση) δεν υπάρχουν στεγανά μεταξύ των ιδιοτήτων και των επαγγελμάτων, ο επιστήμονας μπορεί να είναι και τυχοδιώκτης, ο ποιητής μπορεί να είναι και έμπορος - οι προκλήσεις τους περίμεναν και η ζωή του Γερσέν κάπου έμοιαζε με αυτή του Αρθούρου Ρεμπώ όπως συχνά, πυκνά τονίζεται στην αφήγηση του βιβλίου. (...) Το γλαφυρό αφηγηματικό ύφος του Ντεβίλ παρασέρνει τον αναγνώστη σε αυτό το άκρως γοητευτικό περιπετειώδες ταξίδι, σε αυτήν την διαφορετική "Καρδιά του σκοταδιού". Ο Αλεξάντρ Γερσέν του βιβλίου, κορυφαίος επιστήμονας, δεινός εξερευνητής, ένας απόλυτα μυθιστορηματικός ήρωας, αλλά και τόσο γήινος και ζωντανός αποκαλύπτεται μπροστά μας σε ένα βιβλίο συναρπαστικό και ταυτόχρονα στοχαστικό, απολαυστικό και λυρικό που δεν μπορείς να το αφήσεις από τα χέρια σου.

_{Διαβάστε όλη την παρουσίση εδώ
18/07/18, blog librofilo}

Απόσπασμα από τη συνέντευξη του Πατρίκ Ντεβίλ στον Γρηγόρη Μπέκο για το Βήμα

«Οταν ακόμα δούλευα το ασιατικό βιβλίο μου «Kampuchéa«, ταξίδεψα στην πάλαι ποτέ γαλλική Ινδοκίνα. Στην αφήγηση αυτή, την οποία δημοσίευσα το 2011, ο Γερσέν παίζει έναν μικρό ρόλο επειδή είχε εργαστεί εκεί επισήμως, για λογαριασμό της Τρίτης Γαλλικής Δημοκρατίας. Η περίπτωσή του με διευκόλυνε πολύ, διότι μέσω αυτού βρήκα τον τρόπο να γράψω για την ομάδα του Λουί Παστέρ (1822-1895), για εκείνο το θαυμαστό γκρουπούσκουλο της μικροβιακής επανάστασης, μια ομάδα κοσμικών αποστόλων που διασκορπίστηκε σε όλες τις ηπείρους και άνοιξε ινστιτούτα, διαδίδοντας την επιστήμη και τον ορθολογισμό. Το πλεονέκτημα του Γερσέν είναι ότι η ίδια η ζωή του υπήρξε εξόχως μυθιστορηματική και επιπλέον μακρά. Οταν, λοιπόν, διαπίστωσα ότι τα αρχεία του Γερσέν φυλάσσονταν στο Ινστιτούτο Παστέρ του Παρισιού, ζήτησα την άδεια και απέκτησα πρόσβαση σε αυτά. Αποδείχθηκαν ένα ορυχείο. Κατόπιν ανέπλασα τη ζωή του βασιζόμενος κυρίως στην αλληλογραφία του, την επαγγελματική, τη φιλική και την οικογενειακή, με την αδελφή και τη μητέρα του. Στην τελευταία, όταν ο ίδιος ήταν 26 ετών, είχε στείλει ένα γράμμα για να της ανακοινώσει ότι σκόπευε να σταματήσει την επιστημονική έρευνα και να μπαρκάρει ως ναυτικός. Η φράση είχε ως εξής: «Δεν είναι ζωή να μην αλλάζεις ποτέ τόπο». Η συγκλονιστική λεπτομέρεια είναι πως η φράση εκείνη στα γαλλικά ήταν γραμμένη ποιητικά, σε αλεξανδρινό στίχο, σε έναν υπέροχο δωδεκασύλλαβο».

_{Το Βήμα 13/01/19} 

_{Διαβάστε όλη τη συνέντευξη εδώ}

Διαβάστε στον Οδηγό ανάγνωσης τις πρώτες σελίδες του βιβλίου και το σημείωμα της μεταφράστριας και εδώ το ένθετο "Η βιβλιοθήκη του Πρώτου" με τη Μαρία Σφυρόερα όπου μας συστήνει το βιβλίο η μεταφράστριά του.. Διαβάστε εδώ μια παρουσίαση στο amagi από τον παθολόγο Γιώργο Παππά με τίτλο "Ένας ξεχασμένος ήρωας" και εδώ το ενδιαφέρον άρθρο του Μανώλη Πιμπλή στην Εποχή με αφορμή την επίσκεψη του Ντεβίλ στο Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών στις 4 Δεκεμβρίου 2018.