1η έκδοση: Ιούνιος 2010

Πολύ θα ήθελα να πυροβολήσω αυτόν που πρωτοέβαλε σαξόφωνο σε ταινία πορνό. Δεν ξέρω, κάτι τέτοιες δεν είναι οι σκαιές σκέψεις που κατακλύζουν το πολύ γερασμένο μυαλό; Ευτυχώς δεν τα έχω ακόμη χαμένα (φοβάμαι πιο πολύ το να μην με κατανοούν οι γύρω μου από το να πεθάνω). Δεν είμαι ούτε τρελός και νομίζω (εκτός από μια-δυο περιπτώσεις) δεν υπήρξα ποτέ παράφρων. Δεν μπορώ να πω πως από μόνο του αυτό είναι ενθαρρυντικό για τις προοπτικές μιας ζωής, αλλά για ποια ζωή τώρα μιλάμε, στα καλά μας είμαστε; Κι όμως, όσο εξευτελιστικά κι αν είναι τα γηρατειά, εμένα μου κάνουν κέφι. Ναι, δεν είμαι τρελός (αυτό το ξαναείπα, μήπως είμαι τελικά;) ούτε υπήρξα ποτέ και ευχαρίστως θα πυροβολούσα τον «πρωτοπόρο» που ένδυσε με μουσική σαξοφώνου ταινία πορνό.

Η αναλύτρια κυρία Σάντμπλουμ ψυχαναλύει έναν ηλικιωμένο Αμερικανό αστυνομικό, τον Ρόμπερτ Μπλανκ, που ζει στη Βαλτιμόρη των ΗΠΑ και είναι γνωστός για τα αστυνομικά του μυθιστορήματα. Η κυρία Σάντμπλουμ του ζητά να καταγράφει την καθημερινότητά του σε ημερολόγιο. Ο Ρόμπερτ Μπλανκ διακατέχεται από την πίκρα των γηρατειών («Τα γηρατειά είναι ντροπή. Πώς μπόρεσε να μας το κάνει αυτό η φύση!»), αλλά αποφεύγει τον αυτοσαρκασμό και την αυτολύπηση. Μέσα από το ημερολόγιο αναδύεται ένας ζωντανός χαρακτήρας που παρά τον κυνισμό και τον θυμό με τον οποίο αντιμετωπίζει τη ζωή, είναι τελικά συγκινητικός, ανθρώπινος και, εν πολλοίς, γοητευτικά απρόβλεπτος.

Tο Ποντίκι Art για την Κυρία Σάντμπλουμ

Μάλλον το πρώτο πεζογραφικό εγχείρημα του συγγραφέα, αυτό δεν καταφέραμε να το διακριβώσουμε προσπαθώντας να αντλήσουμε την πληροφορία από το βιογραφικό, στο οποίο θεωρήθηκε πιο απαραίτητο να μας πληροφορήσουν για τον λόγο, για τον οποίο κόπηκε ο νεαρός συγγραφέας από την… Εθνική Σχολή Μπαλέτου! Αν και γεννημένος στην Κρήτη, διαλέγει για ήρωά του έναν ηλικιωμένο αστυνομικό από τη Βαλτιμόρη. Το θέμα του φιλόδοξο, παρά το γεγονός ότι το πορτραίτο του αστυνομικού φιλοτεχνείται με όλα εκείνα τα στερεότυπα χαρακτηριστικά της αμερικάνικης αστυνομικής λογοτεχνίας. Ένας μεσήλικας μπάτσος λοιπόν έρχεται αντιμέτωπος με την ηλικία του (πώς περνάει η ζωή; σαν νεράκι…) και η νέα αίσθηση του χρόνου τον τρομοκρατεί κανονικά. Η πρώτη αντίδραση για έναν κωλοπετσωμένο μπάτσο από τη Βαλτιμόρη που είναι ταυτόχρονα και πετυχημένος συγγραφέας αστυνομικών μυθιστορημάτων, είναι να αντιμετωπίσει τη νέα πραγματικότητα μέσα από μια αξιοπρεπή συνταγή κυνισμού, χιούμορ αλλά και με τη βοήθεια της κυρίας Σάντμπλουμ που τον ψυχαναλύει. Ο αστυνομικός έρχεται αντιμέτωπος με την αφόρητη ιδέα της παρακμής, στο σημείο εκείνο του βίου που το μέλλον στενεύει ασφυκτικά, έτσι που να σου κόβεται η αναπνοή. Η κυρία Σάντμπλουμ συμβουλεύει τον συμπαθή μπάτσο να καταγράφει την καθημερινότητά του σε ένα ημερολόγιο. Η γραφή μέσα από την οποία ζωντανεύει η καθημερινότητα του μπάτσου έχει νεύρο, ενδιαφέρον και ουσία. Η περίπτωση του Παπαγρηγορίου σαν συγγραφέα δεν είναι καθόλου αδιάφορη. Το γεγονός ότι πραγματεύεται ένα θέμα ξένο προς τη δική μας πραγματικότητα, τόσο στην εξωτερική του υπόσταση όσο και στα πολιτισμικά του χαρακτηριστικά, ξενίζει αρχικά, αλλά με μια δεύτερη σκέψη, αποκαλύπτει συγγραφικές ικανότητες που αν εξελιχθούν δίχως… απρόοπτα, σίγουρα θα μας εκπλήξουν ευχάριστα!

_{Ξενοφώντας Μπρουντζάκης, Ποντίκι art, 26.08.10}

Η Ελευθεροτυπία για την Κυρία Σάντμπλουμ

Ενας ηλικιωμένος αμερικανός αστυνομικός καταγράφει την καθημερινή του ζωή σε ημερολόγιο. Ενταση, αλλά και μεγάλη ζωντάνια ή τρυφερότητα μέσα από το πρόσωπο ενός λογοτεχνικού χαρακτήρα ο οποίος κερδίζει αμέσως την προσοχή μας.

_{Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, Ελευθεροτυπία, 14.08.10}

Η Κυρία Σάντμπλουμ στο περιοδικό Psychologies

Από τη μία ο Ρόμπερτ: σοκαριστικά αθυρόστομος, απατηλά συνταξιοδοτημένος, ανερυθρίαστα κυνικός. Από την άλλη η κυρία Σάντμπλουμ, η σχεδόν αμίλητη ψυχαναλύτρια στην οποία δήθεν απευθύνεται το τετράδιο με τις αφιλτράριστες σκέψεις του. Ένας ήρωας που μοιάζει να χύθηκε από το μελανοδοχείο του Μπάροουζ, συναντά τον αναγνώστη του όχι για να τον σοκάρει—όπως μοιάζει να επιδιώκει αρχικά—αλλά για να του υπενθυμίσει πως μέσα σε ένα σώμα που υποτάσσεται στο χρόνο μπορεί πάντα να υπάρχει ένα μυαλό που λιποτακτεί.

_{Psychologies 01.11.10}

Διαβάστε στον Οδηγό Ανάγνωσης την πρωτότυπη συνέντευξη του συγγραφέα στον Τόπο και τις πρώτες σελίδες του βιβλίου.