1η Έκδοση: Οκτώβριος 2010

Ένα λεύκωμα must για τους φίλους και οπαδούς του Μαραθωνίου,
του κλασικού αθλητισμού, των Ολυμπιακών αγώνων.

Πρωτότυπες ασπρόμαυρες φωτογραφίες από έναν καλλιτέχνη, μαραθωνοδρόμο και τον ίδιο, με έμφαση στην ατομική και συλλογική προσπάθεια του ολυμπιακού αυτού αθλήματος. Η μοναδική φωτογραφική αποτύπωση όλης της διαδρομής από τον τύμβο του Μαραθώνα έως το τέρμα στο Καλλιμάρμαρο. Ένα λεύκωμα πραγματική αναφορά στο άθλημα.

________________________________________________

Σχεδιασμένος με φροντίδα που ανταποκρίνεται εξαιρετικά στο ύφος του θέματος, ο πανόδετος πολυτελής τόμος περιλαμβάνει 150 ασπρόμαυρες φωτογραφίες που δημοσιεύονται για πρώτη φορά και έχουν τυπωθεί αριστοτεχνικά με την επίβλεψη του ίδιου του καλλιτέχνη.

________________________________________________

Το λεύκωμα Athens Classic Marathon, του διεθνώς γνωστού φωτογράφου Ηλία Μπουργιώτη ξετυλίγει βήμα βήμα όλο το φιλμ των προσδοκιών, των ονείρων, των φιλοδοξιών, της ψυχολογίας των αθλητών που παίρνουν μέρος σ’ αυτό το άθλημα. Σ’ αυτές τις φωτογραφίες, με το δραματικά υψηλό κοντράστ της φωτοσκίασης, ο θεατής ταυτίζεται με τον αθλητή: το πάθος, ο κάματος, η προσπάθεια, η επιμονή, η αντοχή πάνω απ’ όλα, η αντοχή της ψυχολογίας και του σώματος, αυτά πρωταγωνιστούν εδώ, όλα φωτισμένα / σκιασμένα από το σκληρό αττικό φως. Ακόμα κι όταν στο κάδρο της εικόνας επεμβαίνουν οι γνωστές εικόνες της «κλασικής» διαδρομής, αυτές που «κοσμούν» διαφημίσεις, τυχαίοι περαστικοί, γνωστά και άγνωστα κτίρια, αυτοκίνητα, αδέσποτα ζώα, ανδριάντες, κ.λπ., αυτό που σταθερά προσελκύει το βλέμμα του αναγνώστη / θεατή, καθιστώντας γοητευτικό το λεύκωμα του Μπουργιώτη, είναι το ανθρώπινο σώμα που πεισματικά αγωνίζεται μήπως και επαναλάβει τη μυθική λέξη που δυόμισι χιλιάδες χρόνια πριν ακούστηκε στο τέλος της ίδιας διαδρομής: Νενικήκαμεν!
 

Για τον Μαραθώνιο

Η πρόταση να περιληφθεί ο Μαραθώνιος στα αγωνίσματα των πρώτων Ολυμπιακών αγώνων, σε ανάμνηση του αρχαίου κατορθώματος του αγγελιοφόρου Φειδιππίδη, ανήκει στον σημαντικό Γάλλο γλωσσολόγο Μισέλ Μπρεάλ (1832-1915). Ο φίλος του, βαρόνος Πιερ ντε Κουμπερτέν (1863-1937), ο «πατέρας» της αναβίωσης των αρχαίων Ολυμπιακών αγώνων, όπως και ο συγγραφέας Δημήτριος Βικέλας (1835-1908), πρώτος πρόεδρος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, αποδέχτηκαν την πρόταση.
 

Η ιστορία με τον πρώτο μαραθώνιο που διεξήχθη στην Αθήνα το 1896 και ανέδειξε νικητή τον Σπύρο Λούη (χρόνος: 2 ώρες, 58 λεπτά και 50 δεύτερα) έχει πλέον περιέλθει στον χώρο του μύθου. Ωστόσο, από τότε μέχρι σήμερα, ο μαραθώνιος έφτασε να είναι από τα ελάχιστα αθλήματα που συγκεντρώνει χιλιάδες οπαδούς και συμμετέχοντες σε όλο τον κόσμο. Σήμερα διεξάγονται εκατοντάδες μαραθώνιοι κάθε χρόνο! Οπωσδήποτε όμως καμία διαδρομή δεν συγκρίνεται με την αυθεντική, αυτή του κλασικού μαραθωνίου στην Ελλάδα, από τον Μαραθώνα έως το Καλλιμάρμαρο, που άλλωστε συντέλεσε και στη διεθνή διάδοση αυτού του αθλήματος την επαύριο κιόλας των πρώτων Ολυμπιακών.

Ο μαραθώνιος είναι επίπονο άθλημα. Επί μήνες, πριν τον αγώνα, οι υποψήφιοι δρομείς τρέχουν, σε εβδομαδιαία βάση, αποστάσεις της τάξεως των σαράντα και πενήντα χιλιομέτρων, οι επαγγελματίες αθλητές μπορεί να φτάσουν και τα διακόσια χιλιόμετρα την εβδομάδα. Ο οργανισμός εύκολα μπορεί να καταρρεύσει, πέρα από τους τραυματισμούς που είναι πάντα μέσα στο πρόγραμμα. Χρειάζεται πολύ πείσμα, πολλή δύναμη για να συνεχίσει κανείς σ’ αυτό το άθλημα.

Κι όμως κάθε χρόνο, εκατομμύρια άνθρωποι σ’ όλο τον κόσμο βάζουν στόχο να τρέξουν σε κάποιον μαραθώνιο. Οι περισσότεροι μάλιστα τρέχουν ξανά και ξανά, ανεξάρτητα με το μέγεθος της επιτυχίας που είχαν στους προηγούμενους αγώνες. Γιατί συμβαίνει αυτό; Οι αφοσιωμένοι μαραθωνοδρόμοι απαντούν ότι το άθλημα, μέσα από όλη την προετοιμασία, το τρέξιμο των προπονητικών αποστάσεων και τον αγώνα στην τελική διαδρομή άσκησε σοβαρή επίδραση στον τρόπο ζωής τους, συχνά άλλαξε καταλυτικά τη στάση τους απέναντι στη ζωή!

Είναι αλήθεια: ο μαραθώνιος καλλιεργεί την εργατικότητα, τη μεθοδικότητα με τον προσεκτικό σχεδιασμό στη λεπτομέρεια, την υπομονή, την αυτοπειθαρχία, την οργανωτικότητα. Ο μαραθώνιος είναι ένα άθλημα που ξεκινάει με πολλούς αθλητές, συνήθως χιλιάδες, και καταλήγει με μερικές δεκάδες που κατορθώνουν να φτάσουν στο τέρμα. Ξεκινάει ως μια συλλογική δοκιμασία που, όμως, η κατάληξή της δηλώνει αυτό που είναι πραγματικά: το προσωπικό στοίχημα, η προσωπική εμμονή του μοναχικού, απόλυτα μοναχικού δρομέα μακρινών αποστάσεων.