Topos Books

Οι αναγνώστες που επέλεξαν αυτό το βιβλίο επέλεξαν επίσης τα:
Θάνατος από το πουθενά του ίδιου συγγραφέα και το Ο ασώματος άνθρωπος του Τζον Ντίξον Καρ (σε μετάφραση Νεοκλή Γαλανόπουλου).

Είναι η συγγραφή αστυνομικών ιστοριών ένας τρόπος να εκτονώνει κανείς τις εγκληματικές παρορμήσεις του; Κρύβεται μέσα σε κάθε συγγραφέα που γράφει για φόνους ένας δυνάμει δολοφόνος; Αυτό φαίνεται να πιστεύουν οι αξιωματικοί της Ελληνικής Αστυνομίας που ερευνούν την υπόθεση του βίαιου θανάτου του καταξιωμένου συγγραφέα ιστοριών μυστηρίου Γιώργου Δαρσινού: γι’ αυτό συγκεντρώνουν πέντε εκκολαπτόμενους συγγραφείς αστυνομικών ιστοριών, τέσσερις άντρες και μία γυναίκα, και τους δίνουν να διαβάσουν το ημερολόγιο του μακαρίτη, στο οποίο εκείνος τους κατονομάζει ως επίδοξους δολοφόνους του, επειδή είχε απορρίψει, ως σύμβουλος εκδόσεων μεγάλου εκδοτικού οίκου, τα χειρόγραφά τους. Οι πέντε ύποπτοι, που αρνούνται κατηγορηματικά οποιαδήποτε σχέση με το έγκλημα, οφείλουν να αντιπαρατεθούν τόσο στα λεγόμενα του ημερολογίου όσο και στις μεταξύ τους υπόνοιες, όπως επίσης με την αστυνομία και το μυστήριο παρελθόν του Δαρσινού – που τους περιλαμβάνει όλους. Σ’ αυτή την εξαντλητική αντιπαράθεση των αλλεπάλληλων άλλοθι με την πραγματικότητα, ο αναγνώστης υποχρεώνεται να κάνει συνεχείς υποθέσεις για τον πιθανό ένοχο (μέσα από 31 τον αριθμό πιθανότητες!).

Η παραλλαγή του Γιώργου Δαρσινού είναι ένα πολυεπίπεδο μυθιστόρημα μυστηρίου με αναπάντεχες ανατροπές, αριστοτεχνικές εμβόλιμες ιστορίες, πυκνή πλοκή, ικανές δόσεις λεπτού χιούμορ και απρόβλεπτο τέλος. Το βιβλίο μπορεί να διαβαστεί και ως άκρως απολαυστική (και συνοπτική) Εισαγωγή στην ιστορία του αστυνομικού μυθιστορήματος.

Aποσπάσματα από τις κριτικές στο Διαβάζω, στο Πρώτο Θέμα, στα Νέα

Φίλιππος Φιλίππου: Πάνω στα χνάρια της Άγκαθα Κρίστι

Ο Νεοκλής Γαλανόπουλος, πατώντας γερά πάνω στα χνάρια της Άγκαθα Κρίστι (την έχει μελετήσει σε βάθος, όπως επίσης και τους κλασικούς του είδους, από τον Χάμετ και τον Τσάντλερ έως τον Ελρόι, μα και τον Γιάννη Μαρή), εμφανίζεται μ’ ένα μυθιστόρημα-γρίφο που προμηνύει μια ευδόκιμη θητεία στο χώρο.
Μυθιστόρημα ενός διανοούμενου νέου συγγραφέα, με αναφορές σε ποικίλα πρόσωπα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, ο οποίος απευθύνεται σε διανοούμενους αναγνώστες.

_{Φίλιππος Φιλίππου}_{, Διαβάζω}_{, Δεκέμβριος 2007}

Τίνα Μανδηλαρά: Ένα νουάρ για όλα τα γούστα

Το συναρπαστικό αστυνομικό μυθιστόρημα του Γαλανόπουλου τα έχει όλα: σασπένς, χιούμορ, σαρκασμό και ανεκδιήγητες καταστάσεις, τις οποίες όλοι λίγο ως πολύ βάζουν στον νού τους, αλλά ελάχιστοι μπορούν να τις μετατρέψουν σε καλοφτιαγμένο στόρι.

_{Τίνα Μανδηλαρά, Πρώτο Θέμα, 16.12.07}

Δημοσθένης Κούρτοβικ: από τον Βίτγκενστάιν στον Μπόρχες...

Πόσο συναρπαστικά μπορεί να είναι όλα αυτά για έναν συγγραφέα με το προφίλ του Γαλανόπουλου;
Την απάντηση τη δίνει ο ίδιος μέσα στο μυθιστόρημά του, μέσω του μακαρίτη ήρωά του: η ευχαρίστηση της κατασκευής ενός δύσκολου αινίγματος, της επινόησης μιας έξυπνης λύσης. Ο Δαρσινός ειρωνεύεται τους συγγραφείς που παρεκκλίνουν από την ορθοδοξία της αστυνομικής λογοτεχνίας, τους κατηγορεί ότι είναι πολύ οκνοί πνευματικά για να σκαρφιστούν αινίγματα με καινούργιες λύσεις (για τις οποίες πιστεύει ότι είναι ανεξάντλητες). Για να πούμε την αλήθεια, δεν είναι αυτόχρημα απορριπτέα αυτή η συνηγορία υπέρ μιας αστυνομικής λογοτεχνίας που ηλεκτρίζει συγγραφέα και αναγνώστη αποκλειστικά με λογικούς γρίφους. Άλλοι συγγραφείς εκθειάζονται από την κριτική όταν παίζουν ανακατεύοντας την πραγματικότητα με τη φαντασίωση ή φτιάχνοντας κείμενα με τη συρραφή άλλων κειμένων. Γιατί, λοιπόν, να μην παίξει κάποιος σκαρώνοντας αστυνομικά κουίζ;
Στην πραγματικότητα, η απάντηση του Γαλανόπουλου δεν μας πείθει για έναν μόνο λόγο: ο ίδιος είναι πιο έξυπνος από αυτήν. Ξέρουμε, βέβαια, ότι ο Βίτγκενστάιν διάβαζε μανιωδώς αστυνομικά μυθιστορήματα της σειράς, αλλά δεν θεωρητικοποίησε αυτή του τη συνήθεια ούτε, πολύ περισσότερο, έγραψε ποτέ τέτοιο βιβλίο. Ο Γαλανόπουλος διηγείται μια αστυνομική ιστορία της σειράς σ΄ένα μυθιστόρημα που δεν είναι της σειράς. Οι πολλές περιλήψεις ιστοριών, που μας παρουσιάζει είτε ως προσχέδια του Δαρσινού είτε ως δικές του υποσημειώσεις για παλιότερα βιβλία του ήρωά του (και που διαβάζονται με περισσότερη ευχαρίστηση από όσο η κύρια ιστορία), δεν πραγματοποιούν άραγε το όνειρο του Μπόρχες για ένα βιβλίο που θα αποτελείται από περιλήψεις μυθιστορημάτων; Οι σελίδες 114- 130, μέρος υποτίθεται από το «ημερολόγιο» του Δαρσινού, δεν είναι άραγε ένα έξοχο κριτικό δοκίμιο για την εξέλιξη της αστυνομικής λογοτεχνίας;

^{_{Δημοσθένης Κούρτοβικ, Τα Νέα, «Βιβλιοδρόμιο», 19.01.08}}

Στον Οδηγό Ανάγνωσης μπορείτε να δείτε περισσότερες κριτικές για το έργο του Νεοκλή Γαλανόπουλου καθώς και μια συνέντευξή του στην εφημερίδα Πριν.