3μηνη Επιθεώρηση Ψυχιατρικής, Νευροεπιστημών & Επιστημών του Ανθρώπου
Το τεύχος αρχίζει με αφιέρωμα στη ψυχογηριατρική, της Μονάδας ψυχογηριατρικής της Α΄ Ψυχιατρικής Κλινικής του ΕΚΠΑ (Αιγινήτειο Νοσοκομείο, (Καθ. Αντώνιος Πολίτης). Συνθηματική, τρόπον τινά, η εισαγωγική διατύπωση «το γηράσκει εστί ζειν», που έχει πλέον λάβει τη θέση της παλαιότερης προτροπής «τόπο στα νιάτα». Ακολουθεί το κείμενο για τη αναγκαιότητα να αναπτυχθεί μια «ολοκληρωμένη και συνεργατική προσέγγιση στη φροντίδα της ψυχικής υγείας των ηλικιωμένων», με δεδομένη την αύξηση του αριθμού τους, που απασχολεί ιδιαίτερα τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Πρόκειται για την λεγόμενη Ολοκληρωμένη παρέμβαση ψυχογηριατρικής υποστήριξης [ΟΠΨΥ] που αναπτύσσεται εκτενώς στο τελευταίο κείμενο του αφιερώματος. Ενδιαμέσως αναπτύσσονται: (α) το λίαν ενδιαφέρον κείμενο για τη βάδιση και τις πτώσεις στις μεγάλες ηλικίες, (β) ο ρόλος των κοινωνικών παραμέτρων στο γήρας, (γ) η σημασία της νευροψυχολογικής αξιολόγησης στην ψυχογηριατρική, (δ) η συνύπαρξη αιθητηριακών και νοητικών ελλειμμάτων, (ε) η ψυχοθεραπεία στη φροντίδα της ψυχικής υγείας των ηλικιωμένων, (στ) η νευροαπεικόνιση στην ψυχική υγεία των ηλικιωμένων. Το αφιέρωμα κλείνει, όπως προαναφέρθηκε, με την ΟΠΨΥ.
Στο δεύτερο μέρος του τεύχους παρουσιάζονται τα επιχειρήματα για (α) τη σκέψη χωρίς λόγια: μπορεί να πάρει αποφάσεις ένας αφασικός; (β) την αναζήτηση των προγόνων μας, κυρίως με αναφορά του ανθρωπολόγου Chris Singer που υποστήριξε (δεκαετία του 70) ότι ο homo sapiens δεν είναι απόγονος του Νεάτερνταλ, αλλά ήρθε στην Ευρώπη από την Αφρική. Ακολούθως επισημαίνεται (γ) το παράδειγμα της κοινωνικής παρέμβασης «Ψ Υποστηρίζω» της ΕΠΑΨΥ σε ασθενείς με covid-19. Ακολουθούν: (α) σημείωμα στη μνήμη του ψυχαναλυτή Melman και δύο αναγνώσματα: (i) Φερέντσι, Άτακτο παιδί, εφευρέτης ενήλικας (ii) ψυχ-ιατρική & λογοτεχνία.
|