ΚΩΔΙΚΟΣ ΕΥΔΟΞΟΥ: 102075664

Δελτίο τύπου & Εξώφυλλο 

1η έκδοση: Οκτώβριος 2020

• Σε ποιο διεθνές περιβάλλον βρίσκεται η Ελλάδα;

• Ποια είναι η Τουρκία σήµερα και τι πραγµατικά επιδιώκει;

• Τι είναι η αιγιαλίτιδα ζώνη, η υφαλοκρηπίδα, η ΑΟΖ, οι «γκρίζες ζώνες»;

• Μπορούν οι Η.Π.Α. και η Ε.Ε. να βοηθήσουν τη χώρα µας; Ποια µπορεί να είναι η συµβολή των διεθνών οργανισµών, άλλων δυνάµεων όπως η Ρωσία ή η Κίνα;

• Ποια αµυντική πολιτική χρειάζεται η χώρα;

• Πώς πρέπει να χειριστεί τα ζητήµατα της εξωτερικής πολιτικής; Τι πρέπει τελικά να γίνει;

Το βιβλίο ανιχνεύει τις βασικές απειλές και προκλήσεις που αντιµετωπίζει σήµερα ο ελληνικός λαός και επιχειρεί ευσύνοπτα, σε 6 µόλις σηµεία, να διατυπώσει καίριες και αποτελεσµατικές προτάσεις µε στόχο τη διαφύλαξη της ειρήνης, των κυριαρχικών δικαιωµάτων, της εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας.

Συνέντευξη του Κώστα Ήσυχου στην Ιωάννα Κλεφτόγιαννη για το Sputniknews.gr

Για τον τρόπο που η Τουρκία εξωτερικεύει τα εσωτερικά προβλήματά της, προσβλέποντας σε ένα μαξιμαλιστικό νεοθωμανικό όραμα, τις επικίνδυνες πολιτικές Μακρόν που τροφοδοτούν την τζιχαντιστική τρομοκρατία, αλλά και τις αλλαγές στις ισορροπίες μιας πιθανής προεδρίας Μπάιντεν μάς μίλησε ο πρώην αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Άμυνας, Κώστας Ήσυχος.
Μια χορταστική, άκρως διαφωτιστική συνέντευξη, για τους εσωτερικούς κραδασμούς στην Τουρκία, τις αντιφάσεις που διαπερνούν τη διακυβέρνησή της, την πολιτική και την οικονομία της, τη σχέση της με την Ελλάδα, τη Γαλλία, τις ΗΠΑ και τη Ρωσία, παραχώρησε στο Sputnik, με αφορμή το φρεσκοτυπωμένο βιβλίο «Πόλεμος ή Ειρήνη - 6 σημεία για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και την εξωτερική πολιτική» (εκδόσεις Τόπος) ο οικονομολόγος, πρώην βουλευτής και αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Άμυνας, Κώστας Ήσυχος (σημειώνεται ότι το βιβλίο συνυπογράφει με τον Δημήτρη Καλτσώνη).

Στη συνέντευξη, ο Κώστας Ήσυχος επισημαίνει, μεταξύ άλλων:

Ο Μπάιντεν δεν πρόκειται να αλλάξει σοβαρά σταθερές που έχουν να κάνουν με την ιμπεριαλιστική πολιτική των ΗΠΑ. Πιθανά να δούμε μια Αμερική που να επιστρέφει στη Μέση Ανατολή και να θέλει να εμπλακεί στη Μέση Ανατολή (Παλαιστινιακό, Συρία).

Δεν θα αλλάξει με Μπάιντεν η βασική ρότα των ΗΠΑ, που είναι η «επικίνδυνη ρωσοφοβία», δηλαδή η συνεχής ανάπτυξη αντιπαράθεσης σε στρατιωτικό, διπλωματικό και οικονομικό επίπεδο με τη Ρωσία, μια χώρα που συνεχώς στρατιωτικά περικυκλώνεται από το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ.

Το παιχνίδι για την Ελλάδα, στα πλαίσια του ΝΑΤΟ, της Ε.Ε. και του Ευρωατλαντισμού, είναι χαμένο, όπως είχε χαθεί παλιότερα και σε άλλες ιστορικές συγκυρίες (Κυπριακή τραγωδία κ.ά.).

Η απροθυμία της Ελλάδας να συνάψει ισχυρές διακρατικές σχέσεις με την Ανατολή, δηλαδή και με την Ευρασία και με την Ρωσία και με την Κίνα και με άλλους μεγάλους διεθνείς παίκτες, λειτουργεί σε βάρος της και είναι στοιχείο αδυναμίας της στην πράξη.

Σε ό,τι αφορά την Τουρκία, ο ίδιος στέκεται στα εξής σημεία:

Η Τουρκία θα έπρεπε ήδη να έχει παραπεμφθεί στο Συμβούλιο της Ευρώπης για την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αν και βλέπουμε την επιλεκτικότητα της Δύσης, που διαρκώς στοχεύει στη Λευκορωσία ή σε άλλες χώρες, που είναι στο γεωπολιτικό ενδιαφέρον της Δύσης για να αντιπαρατεθούν με τη Ρωσική Ομοσπονδία.

Ενδεχόμενα η Τουρκία σχεδιάζει να αλλάξει ριζικά την οικονομική της πολιτική. Υπάρχει όμως ο κλοιός του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Τα συμφέροντά του Μακρόν συγκρούονται με τον νεοθωμανικό ιμπεριαλισμό της Τουρκίας στις ίδιες περιοχές: Ανατολικό Αιγαίο, Κύπρο, Μέση Ανατολή, αραβικό κόσμο κ.λπ. Αυτή η σύγκρουση έχει μανδύα. Δεν παρουσιάζεται ως σύγκρουση συμφερόντων οικονομικών, ενεργειακών και στρατιωτικών. Έχει τον μανδύα της δήθεν θρησκευτικής αντιπαράθεσης.

Αναλυτικά η συνέντευξη με τον Κώστα Ήσυχο εδώ
Ιωάννα Κλεφτόγιαννη (sputniknews, 13/11/2020)

Παρουσίαση από τον Μίλτο Τόσκα, Parallaxi Magazine
Ένα σύγχρονο δοκίμιο για το μείζον θέμα των τεταμένων σχέσεων Ελλάδας-Τουρκίας
που απασχολεί την επικαιρότητα.
 

(...) Ήδη από τον πρόλογο κατανοούμε πως βρισκόμαστε στη σωστή κατεύθυνση. “Ενώσαμε” τις γραφές, τις φωνές μας, τις διαφορετικές εμπειρίας μας… Απευθείας ακολουθεί μία κατατοπιστική ανάλυση του γεωπολιτικού πλαισίου που έχει διαμορφωθεί σήμερα. Βήμα βήμα βαδίζουμε στους έξι θεματικούς άξονες που θα μας απασχολήσουν. Γνωρίζουμε τις ιδιαιτερότητες του Δικαίου της θάλασσας, τη διαμόρφωση του τουρκικού μωσαϊκού, τι έχει προηγηθεί ιστορικά. Η υποκριτική στάση τόσο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά και των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής δεν αφήνουν πολλά περιθώρια αισιοδοξίας, ωστόσο η απάντηση σε όλα τα ερωτήματα είναι οι ΑΝΘΡΩΠΟΙ κι η ΕΙΡΗΝΗ.
Στη διεθνή σκακιέρα έχουμε τη ραγδαία άνοδο της Κίνας (“Το κράτος στην Κίνα”-Τόπος), την αλλαγή προέδρου στην Αμερική, τη ρωσική κυριαρχία στον κυβερνοχώρο. Οι ισορροπίες λεπτές. Η πανδημία δρα σαν καταλύτης και εντείνει παγκόσμια τις ανισότητες. Ο γενεαλογικός κύκλος φτώχειας συνεχίζεται. Οι οικονομίες βυθίζονται κι η τουρκική δεν αποτελεί εξαίρεση. Ο Ταγίπ Ερντογάν επιλέγει τον αντιπερισπασμό στο εσωτερικό κι επιστρατεύει τους μανδύες θρησκείας και εθνικισμού με σπασμωδικές κινήσεις. Οι παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων καθημερινό φαινόμενο. Εξαιρετική είναι η απεικόνιση της κατάστασης από την Ece Temelkuran στο βιβλίο της “Πως χάνεται μία πατρίδα” (εκδ.Διόπτρα).
Οι διεθνείς οργανισμοί σιωπούν. Η τουρκική πλευρά επιδιώκει να “γκριζάρει” το Αιγαίο με τετελεσμένα και ζητά την αποστρατικοποίηση των νησιών του Αιγαίου. Η διπλωματία διαδραματίζει κομβικό ρόλο. Καθημερινά ακούμε για ΑΟΖ, υφαλοκρηπίδα, αιγιαλίτιδα ζώνη, έξι και δώδεκα ναυτικά μίλια, αρχή της ευθιδικίας. Αν θέλουμε να συμμετέχουμε σε ένα εποικοδομητικό διάλογο πρέπει να κατανοήσουμε αυτές τις έννοιες σε βάθος. Να μελετήσουμε τη συνθήκη της Λωζάνης του 1923. Σημαντικό θεωρώ το γεγονός ότι παράλληλα η Ελλάδα απομακρύνεται από την Κύπρο. Η εκλογή του Ερσίν Τατάρ στην ΤΔΒΚ αποτελεί κακό οιωνό για την επιθυμητή λύση.
Παρά τις ιδεαλιστικές υποσχέσεις των ηγετών πρέπει να υιοθετηθεί μία κοινή εθνική στρατηγική στα θέματα εξωτερικής πολιτικής. Το δικαστήριο της Χάγης αποτελεί την έσχατη λύση, καθώς τα παγκόσμια συμφέροντα εξωθούν την πατρίδα μας σε ένα διακανονισμό και διαμοιρασμό με την Τουρκία σε “συνδιαχείριση” σε βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας. Όσο θεωρούμαστε έρμαιο της αμερικανικής επιδιαιτησίας το μέλλον προβλέπεται δυσοίωνο, γι΄αυτό και θα πρέπει να αναζητήσουμε (και) εναλλακτικούς δρόμους. Πράγμα που κάνει η Τουρκία την ίδια χρονική περίοδο μέσα από από τους συνεχείς ελιγμούς τακτικής και τις παλινωδίες του Ερντογάν.
Αυτές τις κρίσιμες ώρες οι δύο συγγραφείς έχουν το καθαρό μυαλό και προτείνουν συγκεκριμένη χάραξη στρατηγικής και λύσεις επί χάρτου με γνώμονα την αποφυγή σύγκρουσης πάση θυσία που το πιθανότερο είναι να οδηγήσει σε εθνική ήττα, καθώς τη δεδομένη στιγμή οι συσχετισμοί σε στρατιωτικό, οικονομικό και διπλωματικό επίπεδο δεν μας ευνοούν. Κλείνουν με το σχήμα το κύκλου τονίζοντας τη σημασία της ενότητας κόντρα στο ρεύμα της εποχής που οδηγεί σε ακραία πόλωση, διχόνοια κι ένα κλίμα εμφυλίου στο εσωτερικό. Και για επίλογο αφήνουν την αναφορά στο όραμα του Ρήγα Φεραίου. “Ένα τέτοιο μέλλον δικαιούνται όλοι οι λαοί”.

Διαβάστε όλη την παρουσίαση εδώ
Mίλτος Τόσκας (parallaximag.gr, 30/03/2021)

Παρουσίαση στην Εφημ. Συντακτών από τον Βασίλη Φούσκα
Προς μια υβριδική-πολυδιάστατη ελληνική εξωτερική πολιτική

(...) με ικανοποίηση διάβασα το βιβλίο των Κώστα Ησυχου και Δημήτρη Καλτσώνη «Πόλεμος ή Ειρήνη;» (εκδόσεις Τόπος), οι οποίοι δεν πέφτουν στη στημένη ιστορική και θεσμική παγίδα των ενδοτικών ελίτ της χώρας και, αφού κάνουν μια σωστή ανάγνωση των διεθνών συνθηκών, προχωρούν στη διατύπωση μιας ολοκληρωμένης πρότασης για τα Ελληνοτουρκικά και το Κυπριακό με άξονα –και αυτό είναι άκρως σημαντικό– τα λαϊκά συμφέροντα και το λαϊκό κίνημα. Αυτή η πρόταση φέρει τη σφραγίδα μιας διαλεκτικής απεμπλοκής από το ΝΑΤΟ επί τη βάση μιας πολυδιάστατης εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής, που εγώ θα την ονόμαζα υβριδική, λόγω των κοινωνικο-οικονομικών συνθηκών που έχει δημιουργήσει η παγκοσμιοποίηση και η κρίση της (παγκόσμιες-υβριδικές αλυσίδες παραγωγής, διανομής και κατανάλωσης, παγκόσμια και περίπλοκα δίκτυα ισχύος, άνοδος της Κίνας κ.λπ.). Κι ενώ η Τουρκία, θα μας πει το βιβλίο, έχει προχωρήσει στη σωστή ανάγνωση της παγκόσμιας συγκυρίας και από στρατηγική και από τακτική άποψη, η Ελλάδα παραμένει προσκολλημένη στο «Ανήκομεν εις την Δύσιν».

Το βιβλίο έχει κι άλλες καινοτομίες και, ακόμα, είναι άκρως ενημερωτικό. Μία από τις καινοτομίες που αξίζει να επισημανθεί είναι η σύνδεση του κοινωνικού-ταξικού ζητήματος με τις διεθνείς σχέσεις της χώρας και τις αμυντικές δαπάνες. Κι εδώ οι συγγραφείς αποδεικνύουν με σύντομο και γλαφυρό τρόπο τη κατασπατάληση –σε περίοδο μάλιστα διαρκούς λιτότητας και παραπέρα φτωχοποίησης λόγω κορονοϊού– των πόρων για απόκτηση εξοπλισμών με αμφισβητούμενη συμβολή στην αποτρεπτική ισχύ της χώρας. Εδώ το δόγμα «Ανήκομεν εις την Δύσιν» λειτουργεί αποκλειστικά ως παράγοντας εμπλουτισμού ξένων πολυεθνικών συμφερόντων και παραπέρα μαρασμού της Ελληνικής κοινωνίας χωρίς καμία προσφορά στον σκοπό για τον οποίο έγιναν και γίνονται αυτές οι θυσίες. Οι συγγραφείς –και ορθά– κάνουν επίσης λόγο και για το θέμα της διαφθοράς στο κλείσιμο των εξοπλιστικών προγραμμάτων, ένα θέμα καθαρά αστικού χαρακτήρα και κρατικού ορθολογισμού που έχει να κάνει με τη διαφάνεια στις προμήθειες.

Αλλά, πέρα από καινοτομίες, το βιβλίο είναι και πάρα πολύ ενημερωτικό. Με βάση το διεθνές δίκαιο, θα εξηγήσει συνοπτικά, ωστόσο ουσιαστικά, τι είναι οι «γκρίζες ζώνες», ποια είναι η διαφορά μεταξύ υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ και αν έχει νόημα η τουρκική διεκδίκηση για την απο-στρατιωτικοποίηση των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου. Οσο για την απάντηση στο ερώτημα του τίτλου του βιβλίου, αυτή είναι αποστομωτική.

Η πρόταση της ειρήνης, θα μας πουν οι Ησυχος και Καλτσώνης, έχει τρεις προϋποθέσεις: α) λαϊκή-κινηματική βάση, δηλαδή ενωτική στήριξη όλου του ελληνικού λαού σε ζητήματα εθνικής-λαϊκής κυριαρχίας με βάση το διεθνές δίκαιο, β) επανεκκίνηση της εθνικής οικονομίας σε κρατική βάση, ειδικά στους στρατηγικούς τομείς της οικονομίας (π.χ. τηλεπικοινωνίες) και γ) ισχυρή, ευέλικτη (θα έλεγα: και υβριδική) αμυντική βιομηχανία. Θα πρόσθετα και μία τέταρτη, προς όφελος του κυπριακού λαού, ο οποίος λαός –σύμφωνα με τους οραματιστές τού «Ανήκομεν εις την Δύσιν»– «κείται μακράν».

Αυτή, λοιπόν, η τέταρτη προϋπόθεση της ειρήνης, πάνω στην οποία πρέπει να εγκύψει η δημοκρατική διανόηση της χώρας, είναι η απόρριψη του ρατσιστικού προτάγματος μιας διζωνικής λύσης στο κυπριακό ζήτημα και η επεξεργασία στοιχείων ενός Συντάγματος –πολλά απ’ τα οποία αναδεικνύει εύστοχα το βιβλίο– στην κατεύθυνση εμβάθυνσης του δικοινοτισμού και της μείξης όλων των εθνοτήτων και θρησκειών σε μια απο-ΝΑΤΟποιημένη Κύπρο.

Διαβάστε όλη την παρουσίαση εδώ
Γράφει ο Β. Φούσκας για την Εφ. Συντακτών (04/12/2020)

Διαβάστε εδώ την προδημοσίευση του βιβλίου στο Documento (11/10/2020) και εδώ μια παρουσίαση του βιβλίου από τους συγγραφείς στην Εφημερίδα των Συντακτών (15/10/2020).

Δείτε εδώ τη συνέντευξη του Κώστα Ήσυχου στην Ιωάννα Ηλιάδη (Armyvoice.gr) & εδώ οι συγγραφείς του βιβλίου συζητούν με τον δημοσιογράφο Πάρη Καρβουνόπουλο για το (militaire.gr).

Δείτε εδώ τα περιεχόμενα και εδώ τις πρώτες σελίδες του βιβλίου. 

Παρακολουθείστε εδώ την πρώτη διαδικτυακή παρουσίαση του βιβλίου. Με ομιλητές τους: Πέτρο Παπακωνσταντίνου (δημοσιογράφο-συγγραφέα), Βασίλη Φούσκα (καθηγητή Διεθνών σχέσεων, Πανεπιστήμιο Αν. Λονδίνου) και τους συγγραφείς. Χαιρετίζει ο Μαρουάν Τουμπάσι, πρέσβης της Παλαιστίνης στην Ελλάδα. 

Επίσης,  Εδώ η διαδικτυακή παρουσίαση του βιβλίου (10/01/2021). Οι συγγραφείς του βιβλίου συνομιλούν με τους: Θέμη Τζήμα (δρ. Δημοσίου Δικαίου και Πολιτικής Επιστήμης, ΑΠΘ). Παρεμβαίνει ο Vasili Gavrilov, σύμβουλος της Πρεσβείας της Ρωσίας στην Ελλάδα.