Τα Σκισμένα ημερολόγια είναι μια συλλογή από 36 διηγήματα του συγγραφέα και μουσικού Δημήτρη Μητσοτάκη. Ιστορίες εμπνευσμένες από παιδικές αναμνήσεις και ευτράπελα, από εφηβικά σκιρτήματα και συγκρούσεις ενηλίκων, καθώς και ιστορίες που δημιουργήθηκαν από την καταβύθιση του συγγραφέα σε ένα μέλλον δυστοπικό και μαζί τρυφερό.
Ο Πειραιάς, η Καλλιθέα, η Κρήτη, τα παιδιά του ’70, οι έφηβοι του ’80, ροκάδες και νεορεμπέτες μουσικοί και η σύγχρονη Αθήνα σε ένα παζλ ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη μυθοπλασία.
Τα Σκισμένα ημερολόγια είναι ό,τι σώθηκε από μια εξομολόγηση χωρίς αποδέκτη, κείμενα που καταστράφηκαν και παρουσιάζονται από την αρχή όπως τα διαφύλαξε η μνήμη, η φαντασία και η νοσταλγία: ένα μπραντεφέρ χιούμορ και σκληρότητας δίχως νικητή.
Παρουσίαση στον Αναγνώστη από τον Α. Σικιαρίδη
(...) Η οπτική του Δημήτρη Μητσοτάκη καθορίζει εν πολλοίς το στυλ γραφής του: σκούρο, πικρό και βαθιά ανθρώπινο. Καταφέρνει να είναι επιδερμικός και βαθύς, απλοϊκός και ταυτόχρονα περίπλοκος. Στο σύμπαν του κυριαρχεί το αστικό τοπίο με κάποιες δόσεις ελληνικής επαρχίας σε μαρασμό. Εξαίρεση σε αυτή την ντεκαντάνς κατάσταση αποτελεί η Κρήτη, απ’ όπου κατάγεται και στην οποία έχει αδυναμία. Η Κρήτη στη συνείδηση του Μητσοτάκη είναι εξιδανικευμένη, αποτελεί το ψυχολογικό του αγκυροβόλι, ένα συναισθηματικό καταφύγιο που θέλει να υπάρχει για να το επισκέπτεται αλλά όχι για να ζει μόνιμα. Η μονιμότητα απομυθοποιεί, γκρεμίζει τα ιδανικά από τον θρόνο τους και αυτό δεν το ρισκάρει ο Μητσοτάκης. Στον ιδιότυπο χωροχρόνο που δημιουργεί συνυπάρχουν η λαϊκότητα και αμεσότητα του Τσιφόρου, ο σαρκαστικός και προκλητικός σουρεαλισμός του Εμπειρίκου, η θανατερή παραδοξότητα του Κάφκα και η αυθάδικη ροκ παρακμή του Μπουκόφσκι.
Ο Μητσοτάκης δεν γράφει μόνο ιδιωτικά, γράφει και σε κοινή θέα, δημόσια, σε καφενεία και πλατείες, στους τόπους όπου συμβαίνει η επόμενη ιστορία. Στο επεισόδιο στο καφέ με τις λεσβίες που τσακώνονται μπαίνει στην ιστορία ο ίδιος, παρεμβατικά και σκόπιμα, σαν τον Σακελλάριο ή τον Τζαβέλα που εμφανίζονται ξαφνικά μπροστά από την κάμερα για να πουν στον θεατή «μην τρελαίνεσαι, εδώ γυρίζουμε ταινία», τα κάνουν μπάχαλο και η ταινία συνεχίζεται ή τελειώνει, όπως και η ίδια η ζωή. Ωστόσο, ο Μητσοτάκης δεν αντλεί τη θεματογραφία του μόνο από την επαναλαμβανόμενη (έως και αδιάφορη για τους πολλούς) πραγματικότητα, τους λούμπεν χαρακτήρες της Αθήνας. Ξεπερνά το τρέχον, το ρέον, το άμορφο και δημιουργεί μια νέα συρρικνωμένη εκδοχή της πραγματικότητας που λειτουργεί σαν μακρινή ανάμνηση. Έχει την άνεση και το ταλέντο να σμιλεύει τις αναμνήσεις και να τους δίνει νέες λειτουργικές φόρμες, νέες ζωές. Είναι χαρακτηριστικό ότι σε κάποια διηγήματα που ο γράφων αναγνωρίζει τα δρώμενα ή είχε συμμετοχή στα γεγονότα που ενέπνευσαν την ιστορία, προσλαμβάνει τις νέες εκδοχές που κατασκευάζει ο συγγραφέας παραδομένος ολοκληρωτικά στην ιλαρότητά τους. Ο Μητσοτάκης με αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνει κάτι ανατριχιαστικό: ξαναπλάθει το παρελθόν ακόμα και για αυτούς που έχουν βιώσει την ιστορία που περιγράφει, δίνοντας έτσι στο παρελθόν μια δεύτερη ευκαιρία.(...)
Διαβάστε όλη την παρουσίαση εδώ
του Α. Σικιαρίδη, Αναγνώστης (20.02.2020)
Παρουσίαση από τον Θανάση Μάργαρη, Larissanet
(...) Διηγήματα που ερεθίζουν τις μνήμες και τους προβληματισμούς της πλειονότητας των αναγνωστών που μέσα από την καθημερινότητα βιώνουν καταστάσεις δυσοίωνες που όμως στο βάθος υπάρχουν ίχνη που οδηγούν σε κάποια έστω και θαμπά ξέφωτα αναλαμπής. Διηγήματα που μέσα από ανεδαφικές πολλάκις ψευδαισθήσεις ξεπερνούν τον εαυτό τους στο κυνήγι της ελπίδας με μοναδικά εφόδια τη θέληση και τη δίψα για ζωή σε περιβάλλοντα δυσοίωνα. Όλα τα διηγήματα της συλλογής τρυφερά, νοσταλγικά, ονειρικά. Τα διηγήματα του Δημήτρη Μητσοτάκη συνθέτουν ένα νεανικό οδοιπορικό σε δρόμους γεμάτους αγωνία, συγκίνηση, ερωτική διάθεση, με γεγονότα απρόβλεπτα. Ο συγγραφέας μέσα από τις εμπειρίες και τις δικές του μοναχικές στιγμές θα μπορέσει να μας δώσει και στο άμεσο μέλλον άπειρες λογοτεχνικές εμπνεύσεις με την προσωπική του αισθητική. Με μια αιρετική θα 'λεγα ανάπτυξη της ιστορίας προσπαθεί μέσα από τη θεματική κάθε διηγήματος να καταθέσει απόψεις και να θέσει δεκάδες ερωτήματα. Το σύνολο της ανθολογίας διηγημάτων κάτι πρωτόγνωρο για τα ελληνικά εκδοτικά δεδομένα.
Θανάσης Μάργαρης, Larissanet 04.09.2020
Διαβάστε εδώ το διήγημα με τίτλο "Ακραίος πόνος", εδώ μια συνέντευξη Θάνο Μαντζάνα για την εφημερίδα "Αυγή" (30.11.2019) και εδώ μια παρουσίαση στο όγδοο από τον Κώστα Μπαλαχούτη (18.3.2020). Ακούστε εδώ το διήγημα με τίτλο "Μάλλινη κούκλα" σε ανάγνωση της Εύας Καμινάρη για το περιοδικό "Χάρτης".
Ακούστε εδώ την συνέντευξη του Δημήτρη Μητσοτάκη στην Έλσα Σπυριδοπούλου για την εκπομπή Με μια ομπρέλα κόκκινη, Στο Κόκκινο Θεσσαλονίκης) και εδώ τη συνέντευξη στον Δημήτρη Κούλαλη για το διαδικτυακό the press project radio.
Διαβάστε εδώ μια συνέντευξη του συγγραφέα στον Κ. Στοφόρο για την εφημ. Δρόμος Αριστεράς (12.06.2020).
Παρακολουθείστε εδώ την πρώτη παρουσίαση του βιβλίου στο Books Plus στις 3 Δεκεμβρίου 2019. Μίλησαν ο σκηνοθέτης Γιάννης Οικονομίδης, η δημοσιογράφος Ευγενία Λουπάκη και ο συγγραφέας. Αποσπάσματα από το βιβλίο διάβασαν οι ηθοποιοί Λένα Ουζουνίδου και Λεωνίδας Κακούρης.
Προσθήκη στο καλάθι
