«Tu m’ abysses. Tu m’ oasis»: Αντίστροφη αφιέρωση.

Το τελευταίο ποίημα της Μάτσης Χατζηλαζάρου

Στις αρχές του περασμένου Μάη, ένα βράδυ, παραμονές εκλογών, παιζόταν ακόμα η παράσταση «Μεσοπόλεμος» από τον θίασο Κανιγκούντα, στην κατοικία-μουσείο του ζεύγους Άγγελου και Λητώς Κατακουζηνού, στην πλατεία Συντάγματος, απέναντι απ' τη φωτισμένη Βουλή. Το έργο στηριζόταν ολόκληρο πάνω σε κείμενα γνωστών και αγνώστων λογοτεχνών του Μεσοπολέμου. Η ηθοποιός Σύρμω Κεκέ, σε μια από τις κορυφαίες στιγμές της παράστασης, φορώντας ένα άσπρο νυφικό, διπλωμένη στα δύο και παλλόμενη, κραύγαζε συγκλονίζοντας τους θεατές με αυτούς τους στίχους:

Αύριο θα σμίξω τα δυο σου σκέλη, μήπως γεννηθεί ένα μικρό

λυπητερό παιδάκι, θα το λένε Ιούς, Μανιούς, ίσως και

Aqua Marina.

Φέρτε μου να γεννήσω όλα τα μωρά της πλάσης, δώστε μου να

πεθάνω όλους τους θανάτους.

Τα ασυνήθη γυναικεία ονόματα δεν ήταν και τόσο πρωτόφαντα. Εδώ κι ένα χρόνο κυκλοφορούσαν ξανά στο διαδίκτυο, σε blogs, περιοδικά, εφημερίδες και προθήκες βιβλιοπωλείων. Όπως και το όνομα της δημιουργού των στίχων που δονούσαν το σαλόνι των Κατακουζηνών: Μάτση Χατζηλαζάρου ­–ένα από εκείνα τα γυναικεία ονόματα που μεταμορφώνονται σε γητειές μέσα στο χρόνο.

Διαβάστε όλη την παρουσίαση εδώ.