1η έκδοση: Απρίλιος 2009



Απάντηση:
Zούνε δίπλα μας, όλοι υπάρχουν, όλοι μπορούν θαυμάσια να υπάρξουν, αρκεί να το επιτρέψει η ζωή, αρκεί να το επιτρέψει η λογοτεχνία, αρκεί να το επιτρέψει ο αναγνώστης.

Αυτή η ερεθιστική ανθολογία ιχνογραφεί σε βάθος –και με υποδειγματικό τρόπο– το κατεξοχήν θέμα κάθε μυθοπλασίας: τον Χαρακτήρα. Σ’ αυτό το απολαυστικό tour de force συμμετέχουν οι σημαντικότερες φωνές της αγγλοσαξονικής γραφής (η Ζέιντι Σμιθ –είναι και η επιμελήτρια του τόμου, διόλου τυχαίο εφόσον το κατεξοχήν λογοτεχνικό της «πεδίο» είναι ο Χαρακτήρας–, ο Nτέιβιντ Μίτσελ, ο Νικ Χόρνμπι, ο Ντέιβ Έγκερς, ο Τζόναθαν Λέθεμ, ο Κολμ Τόιμπιν, κ.ά.).
––––––––––
Αυτοί οι συγγραφείς συγκροτούν εντέλει, υιοθετώντας ύφος και θέματα που τολμούν το διαφορετικό* ένα μυθιστόρημα - ποταμό με επίκεντρο τον Άλλο χαρακτήρα – με δυο λόγια πλάθουν από το μηδέν μια ολόκληρη κοινωνία, τη δική μας, όπου η τρέλα συνυπάρχει με την τρυφερότητα, η μοναξιά με την παρέα, τα μικροσυμφέροντα με την οργανωμένη απάτη, τα όνειρα με τη στυγνή πραγματικότητα, η λαγνεία με τη στειρότητα κ.ο.κ.
––––––––––
* _{Δείτε, για παράδειγμα, τη συμμετοχή του συγγραφέα Ντάνιελ Κλόους με τη μορφή καθαρού κόμικ, ή του Κρις Γουέαρ με τη μορφή graphic novel: στον Οδηγό Ανάγνωσης.}

Το βιβλίο του Άλλου είναι από τα πιο αντιπροσωπευτικά δείγματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας σήμερα, γι’ αυτό και, μεταξύ των άλλων, θεωρείται υποδειγματικό εγχειρίδιο για όσους και όσες αναζητούν τη δική τους φωνή στις σχολές δημιουργικής γραφής.

Οι New York Times έγραψαν για το βιβλίο: «Οι ιστορίες αυτές, είτε είναι αφηγήσεις με “παλιομοδίτικο” ύφος, είτε παιχνιδιάρικοι αυτοσχεδιασμοί, είτε ιστορίες σε μορφή κόμικ, μας ωθούν να επανεξετάσουμε το παλιό ρητό που λέει ότι «ο χαρακτήρας ισοδυναμεί με το πεπρωμένο». Μας υπενθυμίζουν ότι η ζωή ενός ανθρώπου είναι από μόνη της ένα αφήγημα, με αρχή, μέση και, αν μη τι άλλο, νύξεις για το τέλος. Και μας παρουσιάζουν τις καθιερωμένες τεχνικές που χρησιμοποιούν οι συγγραφείς για να απεικονίσουν τα διλήμματα των χαρακτήρων τους, από τον άμεσο ενδιάθετο λόγο και τη χρήση αναξιόπιστων αφηγητών μέχρι τις βίαιες εναλλαγές στην αφηγηματική προοπτική».

––––––––
Το βιβλίο του Άλλου εκδόθηκε το 2007 και τα έσοδα από τα δικαιώματά του θα δοθούν στο 826NYC, έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό που υποστηρίζει νέους μέχρι δεκαοκτώ ετών στο να αναπτύξουν τις εκφραστικές και συγγραφικές τους δυνατότητες, αλλά και τους παιδαγωγούς στο να εμπνέουν τους μαθητές τους να γράφουν.


Το βιβλίο του Άλλου δεν είναι μόνο το βιβλίο της χρονιάς, είναι ένα ζωντανό, σπαρταριστό, αλλόκοτο μάθημα για το πώς στήνονται οι λογοτεχνικοί χαρακτήρες. Η πιτσιρίκα –κατά τα άλλα– Ζέιντι Σμιθ «βάζει τα γυαλιά» σε άλλους περίοπτους συναδέλφους της για το τι ακριβώς σημαίνει επιμέλεια συλλογής –σεβασμός του ετερόκλητου ύφους, αλλά όχι αχταρμάς– και διαφορετικότητα μέσα σε ένα απόλυτα καλοδουλεμένο περιβάλλον. Εκμεταλλευόμενη μια καλή ιδέα και ζητώντας από φίλους Βρετανούς μυθιστοριογράφους να δώσουν τη δική τους ιστορία με έναν επινοημένο πρωταγωνιστή –άνθρωπο, εξωγήινα, κουτάβι ή φανταστικό πλάσμα δεν έχει σημασία– στήνει μια υπέροχη και απολαυστική συλλογή, που θα μπορούσε κάλλιστα να αποτελεί μάθημα βρετανικής επινοητικότητας και ακρίβειας (το χιούμορ, εννοείται). Αναφέρουμε ενδεικτικά ορισμένα ονόματα της κρεμ ντε λα κρεμ της βρετανικής μυθιστοριογραφίας τα οποία περιλαμβάνονται σε αυτό τον τόμο: Ντέιβιντ Μίτσελ, Ντάνιελ Κλόους, Νικ Χόρνμπι, Τζορτζ Σάντερς, Τζόναθαν Λέθεμ κ.ά

[…] Ο λόγος για το Βιβλίο του Άλλου, μια συλλογή 23 ιστοριών με θέμα τον «χαρακτήρα», που μόλις κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Τόπος σε μετάφραση Αργυρώς Μαντόγλου. Εδώ επιμελείται η πασίγνωστη Ζέιντι Σμιθ (βλέπε Λευκό χαμόγελο σε μαύρο φόντο) συγγράφουν μερικές από τις γνωστότερες φωνές της αγγλόφωνης λογοτεχνίας (όπως ο Νικ Χόρνμπι, ο Ντέιβιντ Έγκερς, ο Κολμ Τόιμπιν, ο Χάρι Κούνζρου, η ίδια η Ζέιντι Σμιθ) και συμμετέχουν με τα εξαιρετικά τους κόμικς οι δύο μεγάλοι δημιουργοί ο Κρις Γουέαρ και ο Ντάνιελ Κλόους. Ένα βιβλίο απαραίτητο σε όλους τους φίλους των κόμικ.



Πολλές φορές σε μια συλλογή διηγημάτων αρκεί μία και μόνον ιστορία για να δικαιωθεί. Στο Βιβλίο του Άλλου οι μισές τουλάχιστον ιστορίες είναι καλές, ενώ όλες μαζί δημιουργούν μια ενδιαφέρουσα ανθρωπολογική τοιχογραφία. Οι χαρακτήρες προέρχονται από κάθε κοινωνικό υπόστρωμα, είναι μοναδικοί και ιδιότυποι, ο θρίαμβος της διαφορετικότητας αποτελεί και το επίτευγμα της συλλογής, καθώς απομένει έντονη η αίσθηση της μοναδικότητας του κάθε ανθρώπου, μέσα από ένα όνομα, από έναν βαρύγδουπο τίτλο ή και μέσω της αποδοχής τους από τους άλλους. Η επαναφορά του «ονόματος» ως καθορισμού της ταυτότητας, καταγράφει και τη λογοτεχνική επαναδιαπραγμάτευση της παραδοσιακής μυθοπλασίας με μια πιο φρέσκια ματιά, συνδεμένη ταυτόχρονα με άλλους εκφραστικούς τρόπους και πρωτίστως με τον κινηματογράφο. Οι λογοτεχνικές διακηρύξεις που θέσπισαν ο Χένρι Τζέιμς, ο Ε.Μ. Φόρστερ και ο Άντον Τσέχωφ επανέρχονται: χωρίς ήρωα, χωρίς χαρακτήρα δεν επιβιώνει η αφηγηματική τέχνη στα πλαίσια της ρεαλιστικής γραφής.
Το Βιβλίο του Άλλου μας βάζει σε τέτοιες σκέψεις χωρίς να είναι από μόνο του Βίβλος ή Κανόνας, ενώ λειτουργεί και ως ενδεικτικός χάρτης των λογοτεχνικών διαφοροποιήσεων ανάμεσα σε αγγλόφωνους συγγραφείς από διαφορετικές χώρες.




Ένα μωσαϊκό αφηγηματικών τεχνικών -του κόμικ μη εξαιρουμένου- μέσα από το οποίο αναδύονται άνθρωποι της εποχδής μας, αντιμέτωποι με τις εμμονές, τα πάθη τους και τα διλήμματά τους, και ταυτόχρονα ένας καμβάς στον οποίο κεντούν οι πιο ελπιδοφόρες αγγλοσαξονικές πένες του σήμερα.




Συνοπτικό και ακαριαίο, Το βιβλίο του Άλλου διαβάζεται και σαν μυθιστορηματικό εσπρεσάκι, σαν μυθοπλαστική πολαρόιντ.


Διαβάστε στον Οδηγό Ανάγνωσης την εξαιρετική κριτική ανάγνωση του Θεόδωρου Γρηγοριάδη στο "Βιβλιοδρόμιο" των Νέων καθώς και τη διαφωτιστική εισαγωγή της Ζέιντι Σμιθ στο Βιβλίο του Άλλου.