Ο Μένης Κουμανταρέας (1931-2014) θεωρείται από τους σημαντικότερους συγγραφείς της δεύτερης μεταπολεμικής γενιάς της ελληνικής πεζογραφίας. Γεννήθηκε το 1931 στην Αθήνα και το 1949 αποφοίτησε από το Πρότυπο Λύκειο Αθηνών – δεν ακολούθησε συστηματικές πανεπιστημιακές σπουδές. Εργάστηκε επί είκοσι χρόνια σε ναυτιλιακές και ασφαλιστικές εταιρείες. Το 1961 άρχισε να συνεργάζεται με το περιοδικό Ταχυδρόμος και το 1962 εμφανίστηκε στη λογοτεχνία με τη συλλογή διηγημάτων Τα μηχανάκια. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας συμμετείχε στην αντιστασιακή έκδοση 18 Κείμενα και οδηγήθηκε τρεις φορές σε δίκη βάσει του νόμου «περί ασέμνου δημοσιεύματος» για το έργο του «Το αρμένισμα» – ωστόσο, το 1972 πήρε την υποτροφία RAAD για το Βερολίνο. Από το 1982 ασχολήθηκε αποκλειστικά με τη συγγραφή και τη μετάφραση. Έχει μεταφράσει, μεταξύ άλλων, Λιούις Κάρολ, Έντγκαρ Άλαν Πόε, Έρνεστ Χέμινγουεϊ, Ουίλιαμ Φόκνερ και Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ. Τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Διηγήματος (1967, για «Το Αρμένισμα») και το Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος (1976, για τη Βιοτεχνία υαλικών και, 2002, για το Δύο φορές Έλληνας). Ήταν ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων, και τη δεκαετία του 1980 διετέλεσε μέλος του Δ.Σ. της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Έργα του έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά, τα γαλλικά και τα γερμανικά.

 Από τις εκδόσεις Τόπος κυκλοφορεί το βιβλίο: Νεανική αλληλογραφία 1954-1960