Αυτοί που καλούν ως ισότιμο συνομιλητή το γνωστό φασιστοειδές της 4ης Αυγούστου στα τηλεοπτικά παράθυρα, αυτοί που απευθύνουν τον λόγο σ' αυτό το απολίθωμα της δικτατορίας του Μεταξά και του Παπαδόπουλου, αυτοί που επιτρέπουν τον δημόσιο λόγο σ' αυτόν τον επικίνδυνο για τη δημόσια υγεία άνθρωπο, αυτοί ουσιαστικά ευθύνονται για τις αποφάσεις «συνοδοιπόρων» δικαστών, όπως του ανεκδιήγητου Δημ. Γαβαλά που αποφάσισε να αποσυρθεί το μυθιστόρημα της Έρσης Σωτηροπούλου Ζιγκ-Ζαγκ στις νερατζιές από τις σχολικές βιβλιοθήκες. Είναι ντροπή. Όχι απλώς η απαγόρευση ενός πνευματικού έργου. Όχι απλώς ο βιασμός της σκέψης. Αλλά ο εκ-βιασμός της κοινής γνώμης μέσα από τα κανάλια. Αυτός ο εκβιασμός απαιτεί απάντηση. Μαζική, συλλογική, όλων των πνευματικών ανθρώπων, όλων των πολιτών που αισθάνονται την αξιοπρέπειά τους να θίγεται βάναυσα από παρόμοιες αποφάσεις. Το Εθνικό Κέντρο Βιβλίου, η Εταιρεία Συγγραφέων, η ΕΣΗΕΑ, η ΠΟΕΒ, έχουν ή δεν έχουν πάρει ήδη θέση, μικρή σημασία έχει. Θα πρέπει η «θέση» να είναι δυναμική, συνεχής, αποφασιστική, αποστομωτική. Ως πότε αυτοί οι τύποι θα προκαλούν το κοινό αίσθημα; Ως πότε οι μικροί, πήλινοι δικτάτορες θα ενοχλούν τον τόπο;
Α.Μ.
|