Η Έφη Γιαννοπούλου στη σημερινή Καθημερινή (13.07.8) έχει μια οξυδερκή στην ανάλυση και στα συμπέρασματά της κριτική (κριτική, όχι παρουσίαση…) για το Ένα Αισθηματικό Μυθιστόρημα του Αλέν Ρομπ-Γκριγιέ. Η ανάγνωσή της ξεφλουδίζει την εύκολη επιφάνεια του κύκνειου άσματος του Γκριγιέ και διεισδύει τολμηρά εκεί που υπάρχει η ουσία: στον φαντασιακό, νοσηρό, παγκοσμιοποιημένο τόπο που τα θεμέλιά του ανιχνεύονται κάπου μεταξύ Ταϋλάνδης και Γκουαντάναμο όπως με εξαιρετική ακρίβεια υπογραμμίζει στο κείμενό της. Ιδού ένα κομβικό σημείο στην κριτική της: «[…] Στη θέση μιας ουτοπίας της σεξουαλικής απελευθέρωσης και της δίχως όρια απόλαυσης, ο Ρομπ-Γκριγιέ δημιουργεί μια αντι-ουτοπία, μια κοινωνία κυριαρχίας και υποταγής, ωμότητας, καταστροφής και αυτοκαταστροφής, μια κοινωνία που αναισθητοποιούμενη γίνεται όλο και πιο άπληστη για νέες, πιο ακραίες, πιο βάναυσες ηδονές. Εναν τόπο μεταξύ Ταϊλάνδης και Γκουαντάναμο σχεδόν.Οση γοητεία κι αν ασκεί το ψυχρό και σχεδόν επιστημονικό ύφος του, το Ένα αισθηματικό μυθιστόρημα είναι ένα βιβλίο για γερά νεύρα, που αποδομεί την πορνογραφία οδηγώντας την στα έσχατα όριά της.»Διαβάστε στον Οδηγό Ανάγνωσης ολόκληρη την υποδειγματική αυτή κριτική. |