Δύο μέρες μετά τις εκλογές (και λίγες μέρες πριν την επανέκδοση της ιστορικής βιογραφίας του Άρη Βελουχιώτη Άρης, ο αρχηγός των ατάκτων ) ο Διονύσης Χαριτόπουλος έδωσε συνέντευξη στη γερμανική εφημερίδα Sueddeutsche Zeitung* επιμένοντας στο ζήτημα της κυριαρχίας των μέσων μαζικής ενημέρωσης στην Ελλάδα. Παραθέτουμε εδώ αυτούσιο το γερμανικό κείμενο και τη μετάφρασή του.

_{* Σημ.: Στην ίδια εφημερίδα καθώς και στην Tages-Anzeiger, τη μεγαλύτερη σε κυκλοφορία ελβετική εφημερίδα, έδωσε συνέντευξη την Παρασκευή 2 Οκτωβρίου ο εκ των εκδοτών του Τόπου, συγγραφέας Άρης Μαραγκόπουλος.}


Ο συγγραφέας Διονύσης Χαριτόπουλος μιλάει για τις συνέπειες της διαφθοράς, την κυριαρχία μερικών πολιτικών σογιών και τις ματαιωμένες ελπίδες των εκλογέων.

Ο Διονύσης Χαριτόπουλος γεννήθηκε το 1947. Προτού γίνει γνωστός συγγραφέας και κοινωνικός κριτικός υπήρξε ένας απ’ τους πιο επιτυχημένους επαγγελματίες στο χώρο της διαφήμισης στην Ελλάδα. Ο Χαριτόπουλος έχει γράψει best-seller, μεταξύ των οποίων «Το εγχειρίδιο της βλακείας». Το βιβλίο του «Άρης», βιογραφία του αντάρτη Άρη Βελουχιώτη (του Τσε Γκεβάρα της ελληνικής αριστεράς), πρόκειται να επανεκδοθεί αυτές τις μέρες από τις Εκδόσεις Τόπος.

SZ: Σε τι χώρα ξυπνήσατε σήμερα το πρωί;

Χαριτόπουλος: Σαν να έχουν κερδίσει η διπλανή οικογένεια στα χαρτιά και χαλάνε τον κόσμο με φωνές και πανηγυρισμούς. Τους παρακολουθώ και σκέφτομαι ότι πρέπει να είναι μεγάλα τα κέρδη για να πανηγυρίζουν έτσι οι εφημερίδες και τα κανάλια τους.

SZ: Η Ελλάδα έχει μια νέα κυβέρνηση. Θα αλλάξει τίποτα;

Χαριτόπουλος: Αυτοί οι λίγοι κέρδισαν και αυτοί χαίρονται, η γειτονιά των απλών ανθρώπων δεν μπορεί να περιμένει ότι θα τους δώσουν κάτι από τα κέρδη τους. Κάποτε ήλπιζε, σήμερα όχι.

SZ: Εδώ και μισό αιώνα εναλλάσσονται δυο τρεις πατριές στην εξουσία, όπως οι οικογένειες Παπανδρέου και Καραμανλή. Γιατί οι Έλληνες δε μπορούν να ξεφορτωθούν τις παλιές δυναστείες τους;

Χαριτόπουλος: Στην Ελλάδα υπάρχει ένα πανίσχυρο πλέγμα επιχειρηματιών, πολιτικών που ελέγχουν τον τόπο δια των ΜΜΕ σαν παλιοί φεουδάρχες. Αυτοί δεν επιτρέπουν καμία μη ελεγχόμενη πολιτική κίνηση και κάθε νέα φωνή που θα τολμήσει να εκφέρει διαφορετική άποψη ή πνίγεται και εξαφανίζεται από τα ΜΜΕ ή διαβάλλεται και εξευτελίζεται ως γραφική. Έτσι έχουμε το φαινόμενο οι ταλαντούχοι και αξιοπρεπείς νέοι άνθρωποι να αποφεύγουν την πολιτική όπου ή θα αλλοτριωθούν ή θα διασυρθούν.

SZ: Είναι η πολιτική τάξη της Ελλάδας καθρέφτης του λαού της; Ή μήπως βραδυπορεί πίσω από το λαό;
Χαριτόπουλος: Αν και κατά καιρούς ευτυχήσαμε να έχουμε σπουδαίες μορφές στις τέχνες και τις επιστήμες το πολιτικό προσωπικό, ιδίως την τελευταία εικοσαετία, είναι κάτω και του μετρίου. Και καθώς η Δημόσια Διοίκηση είναι πλήρως εξαρτημένη από την εκάστοτε κυβέρνηση αυτό κάνει ακόμη πιο τραγική την κατάσταση.

SZ: Τι συμβαίνει με τις πυρκαγιές του 2007 & 2009 και με τα επεισόδια του περσινού Δεκέμβρη; Τέτοια σοκ σε οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα όχι μόνο θα δημιουργούσαν δυσκολίες στην κυβέρνηση αλλά θα τράνταζαν συθέμελα το σύστημα.

Χαριτόπουλος: Τους κραδασμούς του πολιτικού συστήματος απορροφούν, με επιτυχία ως τώρα, τα εξαιρετικά διεφθαρμένα ΜΜΕ της χώρας που έχουν παράλογα μεγάλη δύναμη. Καθώς στη συντριπτική πλειοψηφία τους ανήκουν στους συγκεκριμένους επιχειρηματίες που προανέφερα, η μόνη αποστολή τους είναι να διασώζουν κάθε φορά το υπάρχον σύστημα και τους εκλεκτούς του.

SZ: Τι συμβαίνει με το κοινωνικό συμφέρον στην Ελλάδα;

Χαριτόπουλος: Στην πατρίδα μου δεν υπάρχει τέτοια έννοια. Η χώρα είναι βυθισμένη στη διαφθορά. Τα πάντα καθορίζονται από πέντε επιχειρηματικές οικογένειες και τρεις τέσσερις πολιτικές. Οι πολίτες το έχουν αντιληφθεί ότι δεν μπορούν να περιμένουν πια τίποτα από τους πολιτικούς και έχουν προσαρμόσει τη συμπεριφορά τους στην ατομική επιβίωση και το στενά προσωπικό τους συμφέρον.

SZ: Πώς είναι η ζωή για έναν κριτικά σκεπτόμενο Έλληνα;

Χαριτόπουλος: Το αίσθημα της αδυναμίας να αλλάξεις κάτι σε συνθλίβει. Και αυτό που παρατηρώ έχει προκαλέσει μια ακινησία στους ανθρώπους, ένα πολιτικό πάγωμα. Η ψήφος τους είναι άνευ νοήματος.