Εξώφυλλο & Δελτίο τύπου

1η έκδοση: Μάιος 2023

Οι Μασόνοι και οι εξωγήινοι, τα Νεφιλίµ και οι πιλότοι των αεροπλάνων που µας ψεκάζουν, οι δολοφόνοι του Κένεντι και οι εβραιοµπολσεβίκοι Σοφοί της Σιών, όλοι εφαρµόζουν πολλαπλές σκοτεινές συνωµοσίες εναντίον µας. Υπάρχει όµως επιπλέον µια ακόµα αµείλικτη παγκόσµια συνωµοσία, αυτή που µας επιβάλλει να µη σκεφτόµαστε τι ακριβώς σηµαίνει ο όρος Θεωρία Συνωµοσίας και ποιες οι πολιτικές και κοινωνικές συνέπειες της διάδοσης τέτοιων, ασαφώς ορισµένων, θεωριών.

Το βιβλίο επιχειρεί να διαβάσει την ιστορία της ανάδυσης διαφόρων µυστικών συνωµοσιών οι οποίες, υποτίθεται, «εξηγούσαν» τη Γαλλική Επανάσταση· εξετάζει την πολύ πιο πρόσφατη δηµιουργία του όρου Θεωρία Συνωµοσίας τον 20ό αιώνα· επιχειρεί να κατανοήσει τι ακριβώς σηµαίνει ο όρος και ποια φαινόµενα περιλαµβάνει.

Στόχος του είναι να αποκαλυφθεί το πώς οι θεωρίες συνωµοσίας, αντίθετα µε την κοινή αντίληψη, είναι στην πραγµατικότητα στοιχεία της κυρίαρχης ιδεολογίας. Απορρέουν αυθόρµητα από την ιδεολογική διάρθρωση του µοντέρνου κράτους και γίνονται εργαλεία, στα χέρια δυνάµεων που δεν συνωµοτούν µυστικά, για την ολοφάνερη –και όχι µυστική– διαχείριση της πολιτικής στα πλαίσια των κοινωνιών του ύστερου καπιταλισµού.

Παρουσίαση στο in.gr από τον Παναγιώτη Σωτήρη

Τόσο η έννοια της «θεωρίας συνωμοσίας» όσο και αυτή του «συνωμοσιολόγου» χρησιμοποιούνται ευρέως για να περιγράψουν πολιτικές στάσεις, κόμματα και πολιτικούς και έχουν αξιοποιηθεί ως ερμηνευτικά εργαλεία. Ωστόσο, μικρή συζήτηση έχει γίνει για το πώς προκύπτουν οι θεωρίες συνωμοσίας, πώς αρθρώνονται και – το κυριότερο – πώς εντάσσονται στο πλαίσιο της κοινωνική και πολιτικής διαπάλης. Αυτό το κενό έρχεται να καλύψει το βιβλίο του αστροφυσικού Δημήτρη Λένη, Θεωρίες συνωμοσίας. Ιστορία, θεωρία και πρακτική, που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Τόπος.

Ο Λένης εξετάζει αναλυτικά την προϊστορία και την ιστορία των θεωριών συνωμοσίας. Υπογραμμίζει ότι στον πυρήνα τους είναι πάντα πολιτικές, καθώς είτε προκύπτουν αυθόρμητα, είτε διασπείρονται συνειδητά, αξιοποιούν αισθήματα ανασφάλειας που υπάρχουν και λειτουργούν ως «ένα είδος ιδεολογικής ασπίδας κατά των φαντασιακών κινδύνων που απειλούν την κοινότητα», αποτελώντας, όμως, ταυτόχρονα αντανάκλαση του κυρίαρχου λόγου. Επισημαίνει ότι υπάρχει μια ανισότητα και ανομοιογένεια στο τι θεωρείται συνωμοσία, καθώς συχνά προτιμούμε πραγματικές συνωμοσίες να τις αποκαλούμε «σκάνδαλα» (π.χ. μιλάμε για το «σκάνδαλο» Γουότεργκεϊτ ή για το «σκάνδαλο» Ιράν-Κόντρα). Παράλληλα, υπογραμμίζει τη δυσκολία να οριστεί τι συνιστά τελικά μια «θεωρία συνωμοσίας», ιδίως από τη στιγμή που η σύγχρονη χρήση του όρου ξεκινά με το βιβλίο του Καρλ Πόππερ, Η Ανοιχτή Κοινωνία και οι Εχθροί της, όπου κατά βάση ως «θεωρία συνωμοσίας» παρουσιάζονται οι περισσότερο συνολικές ιστορικές εξηγήσεις, με τον μαρξισμό να είναι κατεξοχήν στο στόχαστρο. (...)

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ
in.gr, 01.06.2023

Διαβάστε εδώ την προδημοσίευση του βιβλίου στο info-war.gr