ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΟΠΟΣ TOPOS PUBLICATIONS ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΟΠΟΣ TOPOS PUBLICATIONS
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΟΠΟΣ
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗ ΜΕΛΕΤΕΣ ΚΑΙ ΔΟΚΙΜΙΑ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΟΤΙΒΟ EBOOKS
Βιβλιοθήκη Ιδρύματος Γληνού
Γονείς και παιδί
Διαπολιτισμική εκπαίδευση
Διδακτική
Διδακτική των Επιστημών
Διεπιστημονικές προσεγγίσεις
Δίκαιο
Εγκληματολογία
Ειδική Αγωγή
Εκπαίδευση: Θεωρία και εφαρμογές
Επιστήμες & Τεχνολογία
Επιστημολογία
Ιστορία
Κλιματική Κρίση
Κοινωνικές επιστήμες
Κοινωνική Ανθρωπολογία
Κοινωνική Πολιτική
Κοινωνική Ψυχιατρική
Κοινωνιολογία
Κοινωνιολογία του Πολιτισμού
Λαογραφία
Μαρξιστική θεωρία
Μαρτυρίες
Μέθοδοι έρευνας και Στατιστική
Μελέτες - Ερευνα
Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης
Οικολογία
Οικονομία
Παιδαγωγικά
Πολιτική
Πολιτική και Ιστορία
Πολιτισμική Ιστορία
Σειρά mέta / Κέντρο Μετακαπιταλιστικού Πολιτισμού
Σεξουαλικό Δίκαιο
Σημειολογία
Σύγχρονη Ριζοσπαστική Θεωρία
Φιλοσοφία
Φύλο – Σεξουαλικότητα
Ψυχιατρική
Ψυχική Υγεία
Ψυχοθεραπεία-Ψυχανάλυση
Ψυχολογία
Ψυχολογία & Δίκαιο
Αναζήτηση
Συγγραφείς
A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω
Τίτλοι
A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω
Περιοδικά
ΑΝΤΙΓΟΝΗ
ΚΡΙΣΗ
ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ
ΟΥΤΟΠΙΑ
ΣΥΝΑΨΙΣ
Πρακτορευόμενα
GRANT THORNTON
KOMMON
NEΔΑ
PUBLIC ISSUE
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΙΡΟΓΑ
ΙΔΡΥΜΑ ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ
ΙΕΘΣ
Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κύπρου
ΣΥΝΑΨΕΙΣ
Links
Οδηγός Ανάγνωσης
Κατάλογοι
Τα νέα του Τόπου
Ουίλιαμ Μπάροουζ: Eκδήλωση-συζήτηση για το έργο του εμβληματικού Αμερικανού συγγραφέα, Παρασκευή 22 Μαρτίου στο Κομπραί
Τετάρτη 21/02 : ''Σα μαγεμένο το μυαλό μου'' εκδήλωση για το βιβλίο του Θανάση Σκρουμπέλου στον Πειραιά, «Στέκι του Λιμανιού της Αγωνίας»
Πέμπτη 29 Φεβρουαρίου: ''Μπορεί η Ελλάδα εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης;'' παρουσίαση του βιβλίου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο
Τετάρτη 7 Φεβρουαρίου, Ναύπλιο:''8 μήνες που συντάραξαν την Ελλάδα'' παρουσίαση του βιβλίου του Δημήτρη Στρατούλη
''Sakis Papadimitriou Piano Diary'' Έκθεση Φωτογραφίας & πρώτη παρουσίαση της μονογραφίας
Σάββατο 30 Δεκεμβρίου: H συγγραφέας - λαογράφος Σούλα Μπόζη στην ΕΡΤ1
Πέμπτη 28 Δεκεμβρίου: «Σα μαγεμένο το μυαλό μου»: Ρεμπετική βραδιά στο Πόρτο Κάγιο στην Αγία Παρασκευή
50% ΕΚΠΤΩΣΗ σε επιλεγμένα βιβλία φαντασίας, γνώσης και αναστοχασμού
Περισσότερα »
Το Γράμμα του Τόπου
Γράμμα του Τόπου
Δελτίο παραγγελίας

Εδώ μπορείτε να κατεβάσετε σε excel το δελτίο παραγγελίας των βιβλίων του Τόπου.

Όροι χρήσης

Παρακαλούμε, πριν την παραγγελία σας να διαβάσετε την Πολιτική Απορρήτου, τους Όρους Χρήσης και πληροφορίες για την Προστασία Προσωπικών Δεδομένων.

ΜΕΛΕΤΕΣ ΚΑΙ ΔΟΚΙΜΙΑ » Πολιτική
Ο Μαυροκόκκινος Δεκέμβρης

Ο Μαυροκόκκινος Δεκέμβρης
Άκρα και Κέντρο στην εξέγερση του 2008 (πλήθος, ηγεμονία, στρατηγική)

Παπαδάτος-Αναγνωστόπουλος Δημοσθένης

Σελ.: 320
Σχήμα: 17 x 24
ISBN: 978-960-499-274-4
Τιμή: 14,40 €
Τιμή online: 13,09 €


  Προσθήκη στο καλάθι

ΚΩΔΙΚΟΣ ΕΥΔΟΞΟΥ: 86192108

1η έκδοση: Νοέμβριος 2018
Σειρά: ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ

Εξέγερση, αντι-εξέγερση, αντικαπιταλιστική στρατηγική: με αυτά τα ζητήματα καταπιάνεται ο Δημοσθένης Παπαδάτος-Αναγνωστόπουλος στην εμπεριστατωμένη μελέτη του για τον Δεκέμβρη του 2008.

Ο ελληνικός Δεκέμβρης του 2008 δεν είχε αιτήματα, ιεραρχία ή εκπροσώπους. Ξεκίνησε με τις οργισμένες διαδηλώσεις για το φόνο του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και έφτασε σχεδόν σε κάθε γωνιά της χώρας. Ανησύχησε ξένους ηγέτες, ενέπνευσε εκδηλώσεις αλληλεγγύης στο εξωτερικό, απασχόλησε σημαντικούς διανοούμενους. Έδειξε τα όρια μιας ορισμένης εκδοχής του μαρξισμού, αλλά και αυτά των μεταμοντέρνων πολιτικών θεωριών.

Προάγγελος της κρίσης και των μεγάλων κινητοποιήσεων ως και το 2015, ο Δεκέμβρης ήταν οι επιθέσεις μαθητών σε αστυνομικά τμήματα, οι εργαζόμενοι χωρίς πολιτική και συνδικαλιστική εκπροσώπηση και οι άνεργοι που έκαψαν τράπεζες· η «δεύτερη γενιά» μεταναστών και οι Τσιγγάνοι, αλλά και τα παιδιά των βορείων προαστίων. Ταυτόχρονα, ήταν μια μαυρο-κόκκινη εξέγερση, που προειδοποίησε έγκαιρα για τα όρια της συμβίωσης καπιταλισμού και δημοκρατίας. Τι έμεινε από την προειδοποίηση εκείνη;

Ο Δεκέμβρης δεν έγινε εθνική γιορτή. Δημιουργικός και καταστροφικός μαζί, συσπείρωσε απέναντί του το «μετριοπαθές» Κέντρο και τα (δεξιά) άκρα. Φιλελεύθεροι πολιτικοί, πανεπιστημιακοί και δημοσιογράφοι απαίτησαν «να τελειώνουμε με τη Μεταπολίτευση». Κόμματα και μέσα ενημέρωσης απενοχοποίησαν την κρατική βία και έκαναν την Ακροδεξιά κυβερνητική δύναμη. Έμποροι βρήκαν «προστασία» στους νεοναζί. Καθώς η κρίση συνεχίζεται, δεν πρόκειται για παλιά ιστορία.

 

              Συνέντευξη του συγγραφέα στον Ι. Μπάντιο για το alterthess

 Τι είναι ο μαυροκόκκινος Δεκέμβρης;
Διάλεξα τον τίτλο αυτόν για το βιβλίο πρώτα για λόγους συνέπειας απέναντι στα γεγονότα: προτού μπουν οι μαθητές στο προσκήνιο, το πρωί της Δευτέρας 8 Δεκέμβρη, οι συγκρούσεις της 6ης και της 7ης –ό,τι στον δημοσιογραφικό λόγο και στην αργκό της αστυνομίας αναφέρονταν ως «ταραχές» ή «επεισόδια»– ξεκίνησαν στα Εξάρχεια το βράδυ της δολοφονίας του Γρηγορόπουλου με πρωταγωνιστικό ρόλο τμημάτων της αριστεράς και του αντιεξουσιαστικού χώρου – του Κόκκινου και του Μαύρου. Για λόγους σκοπιμοτήτων ή μικροϊδιοκτησιακούς, αυτό αποσιωπάται από πολλές πλευρές. Η ουσία δεν αλλάζει.

Υπάρχει ένας ακόμα λόγος γιατί διάλεξα αυτόν τον τίτλο. Όπως συμβαίνει με όλες τις πραγματικές αντικρατικές εξεγέρσεις του εικοστού αιώνα, τον Δεκέμβρη οι ταυτότητες των εξεγερμένων, αριστερών και των αναρχικών, γίνονται όλο και πιο «ρευστές», όλο και πιο σχετικές. Ο Δεκέμβρης του 2008 δεν εξαντλείται, φυσικά, στην αριστερά και την αναρχία. Όμως ο Δεκέμβρης είναι ο χρόνος και ο χώρος όπου συγκλίνουν (όχι όλη αλλά μια ορισμένη) αριστερά και τμήματα του αντιεξουσιαστικού χώρου.

Η σύγκλιση αυτή μας αφορά σήμερα, καταρχάς γιατί συνεχίζεται – και πρέπει να συνεχιστεί: μπροστά στην άνοδο του φασισμού και της άκρας δεξιάς, μπροστά στη νέα φάση της κρίσης, μπροστά στην ανοχή ή την απροσχημάτιστη στήριξη τμημάτων του αστικού κόσμου στους «Μακεδονομάχους», στη «σοβαρή» ή και την ανοιχτά εγκληματική Χρυσή Αυγή. Το εμπόλεμο κράτος που οικοδομεί η σύγκλιση αυτή, η κρίση εκπροσώπησης που συνεχίζεται, τα όρια του «εκδημοκρατισμού» των κρατικών μηχανισμών που έδειξε η πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, η δολοφονία του Ζακ – όλα αυτά δείχνουν πως η εξέγερση δεν είναι καθόλου παλιά ιστορία. Είναι (και ευτυχώς!) μια απολύτως ρεαλιστική δυνατότητα. (...)

Θέτεις τον Δεκέμβρη του 2008 ως ορόσημο για την δεκαετία που ακολούθησε. Ήταν θρυαλλίδα για μια σειρά εξελίξεων;

Οι αντίπαλοι του Δεκέμβρη τον πήραν πιο σοβαρά απ’ ό,τι εμείς. Στο βιβλίο, λοιπόν, δεν με ενδιέφερε να πείσω για το πόσο μαχητικό, επινοητικό και σημαντικό ήταν το κίνημα: αυτό το ζήσαμε, το κατέγραψαν τα λευκώματα, το αποτύπωσε μια ορισμένη αρθογραφία. Αυτό που χάνεται πάντα από τη συζήτηση είναι το πώς στάθηκαν οι αντίπαλοι απέναντι στον Δεκέμβρη: πόσα παίχτηκαν στην αντι-εξέγερση.Για να το εξηγήσω, ανατρέχω στο σχήμα του Γκράμσι για την «παθητική επανάσταση». Πρόκειται για την «τιμωρητική» αντεπίθεση κράτους και ακροδεξιάς, ώστε να καλυφθεί το κενό που αφήνει η εξέγερση όταν χάνει ή υποχωρεί – όταν δεν καταφέρνει να θέσει και να επιλύσει το ζήτημα της εξουσίας. Σε αντίθεση με τη λάμψη τους, οι ίδιες οι εξεγέρσεις δεν είναι παντοτινές. Η παθητική επανάσταση, λοιπόν, επιδιώκει να καταστείλει και να διαιρέσει το υποκείμενο της εξέγερσης: να πείσει για τη «ματαιότητά» της. Να φέρει τα πράγματα εκεί που ήταν αυτά πριν από την εξέγερση, να «επουλώσει» τα τραύματα, επανενώνοντας –δηλαδή  επανεθνικοποιώντας– μια διαιρεμένη κοινωνία. Να παραχωρήσει λίγα, προκειμένου να αποσπάσει περισσότερα.

Η παθητική επανάσταση έχει έναν στρατηγικό στόχο: Να «εκσυγχρονίσει» και να θωρακίσει τον καπιταλισμό, ώστε να μην ξαναϋπάρξουν  εξεγέρσεις που να αμφισβητούν την εξουσία του. Αλλά κι αν υπάρξουν, οι «φιλοδοξίες» τους να είναι εξαιρετικά περιορισμένες.

Αυτό ακριβώς συμβαίνει μετά το 2008. Και συμβαίνει γιατί η διαχείριση της εξέγερσης συμπίπτει με την διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης: γι’ αυτό και το «στις τράπεζες λεφτά, στη νεολαία σφαίρες», σύνθημα που φωνάζει η αριστερά. (...)

Διαβάστε όλη τη συνέντευξη εδώ 
(alterthess, 03.12.18)


Συνέντευξη στον Πέτρο Κοντέ για την εφημ. Εποχή

Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας έχει γίνει προσπάθεια να νοηματοδοτηθεί ο Δεκέμβρης πολλές φορές. Από την εναντίωση στην κρατική βίας των πρώτων ετών, στην αυτοοργάνωση που έδωσε πολλά την περίοδο των μεγάλων αντιμνημονιακών κινητοποιήσεων. Δέκα χρόνια μετά τι έδινε και δίνει τον τόνο της εξέγερσης;
Tο αντικρατικό στοιχείο δεν είναι αυτονόητο για να το ξεπερνάμε εύκολα. Ιδίως, μάλιστα, για το ρεύμα του ιστορικού κομμουνισμού που επένδυσε πολλά στις δυνατότητες εκδημοκρατισμού του αστικού κράτους. Από τον Δεκέμβρη και μετά είδαμε πως το κράτος αυτό επιτρέπει όλο και λιγότερο τον εκδημοκρατισμό του: γίνεται εμπόλεμο, θωρακισμένο, θέτει περισσότερα όρια απ’ όσες δυνατότητες προσφέρει. Ο αντικρατισμός του Δεκέμβρη, από την άλλη, δεν περιορίστηκε στην «προνομιακή» -και ασφαλώς δίκαιη- αντίθεση στην αστυνομία. Έβαλε στο στόχαστρο τόσο τους «ορατούς», τους κατασταλτικούς κρατικούς μηχανισμούς, όσο όμως και τους ιδεολογικούς. Αυτή η ριζική αντιπαλότητα, κατά τη γνώμη μου, ήταν που επέτρεψε στον τότε ΣΥΡΙΖΑ τη συγκρουσιακή στάση που συμπύκνωνε το «Ή εμείς ή αυτοί». Μετά το 2012, αυτό το «μάθημα» του Δεκέμβρη ο ΣΥΡΙΖΑ το απώθησε.
Συμμετρικά, βεβαίως, είναι προβληματικό ένα συμπέρασμα του τύπου «αφού το κράτος είναι εμπόλεμο, η αντικαπιταλιστική στρατηγική σημαίνει πολιτική αποκλειστικά εκτός». Μας ενδιαφέρει η δίκη της ΧΑ. Θέλουμε η Βουλή να τηρήσει ενός λεπτού σιγή για τον αλβανό εργάτη γης που δολοφόνησε φασίστας στη Λευκίμμη. Θέλουμε ο δολοφόνος να καταδικαστεί χωρίς ελαφρυντικά. Δεν μπορεί στη Θεσσαλονίκη η αστυνομική διεύθυνση να αφήνει ασύδοτους τους ναζί. Όμως, για να επιβάλεις μια πολιτική μέσα στο κράτος, χρειάζεται να είσαι ισχυρός έξω από αυτό. Για το ρεύμα που είχε αναφορά στον αριστερό ευρωκομμουνισμό, η πολιτική αυτή θεωρούσε την «ιδεολογική ηγεμονία» υπόθεση κυρίως των ιδεών. Πώς θα επιβάλλονταν οι «ιδέες» σε μια στιγμή σύγκρουσης; Αυτό παρέμεινε άδηλο. (...)

Διαβάστε όλη τη συνέντευξη εδώ
Πέτρος Κοντές, Εποχή (09/12/18)

 

Παρουσίαση στην Εφημερίδα των Συντακτών από τον Νίκο Κατσιαούνη
Με βλέμμα και αγωνία στο μέλλον της κρίσης

(...) Ο Παπαδάτος σε όλη τη διάρκεια του βιβλίου συνομιλεί με τον Δεκέμβρη του ’08 και τον Μάη του ’68 ως δύο εξεγερσιακά συμβάντα, όπως λέει, που δεν μετεξελίχθηκαν σε επαναστάσεις και προηγήθηκαν των κρίσεων που τις ακολούθησαν. Δύο συμβάντα που μετά την έκρηξή τους ακολούθησε αυτό που ο Γκράμσι ονόμαζε «παθητική επανάσταση». Η παθητική επανάσταση δεν προϋποθέτει από τους κυρίαρχους απλά μια έκθεση ιδεών κι έναν πόλεμο θέσεων, αλλά την επιβολή συναίνεσης, τη βία και τη συγκρότηση θεσμών που θα εξασφαλίζουν στην κυρίαρχη τάξη την ηγεμονία.

Αυτή η παθητική επανάσταση στη μετά Δεκέμβρη εποχή είναι που απασχολεί τον συγγραφέα: η συγκρότηση ενός ακραίου κέντρου και μιας ακροδεξιάς ρητορικής και πολιτικής που εκφράζεται υπό περιπτώσεις και από την επίσημη κυβέρνηση, η επέκταση του νομοθετικού και ποινικού οπλοστασίου του κράτους, η επιστράτευση διανοουμένων και ανθρώπων των μέσων ενημέρωσης, εν ολίγοις η συγκρότηση από τα πάνω μιας διαδικασίας αντι-εξέγερσης για να καλυφθούν τόσο τα κενά της νομιμοποίησης του καθεστώτος απέναντι στο κοινωνικό σύνολο όσο και να αντιμετωπιστεί η δυναμική των εξεγερμένων. Ας μην ξεχνάμε ότι η κρίση είναι ήδη από τις ημέρες του Δεκέμβρη μέρος της πολιτικής σύγκρουσης και, όπως σωστά επισημαίνει ο Παπαδάτος, η διαχείρισή της τέμνεται με τη διαχείριση της εξέγερσης. 

(...) Ο Παπαδάτος μάς παραδίδει στη σημερινή κρίσιμη συγκυρία ένα βιβλίο με έναν πλούτο στοιχείων για την πολιτική συνθήκη των τελευταίων δεκαετιών, με έναν πλούτο θεωρητικών και πραγματολογικών δεδομένων της κινηματικής και θεωρητικής παραγωγής της περιόδου που όποιος θέλει να μελετήσει και να στοχαστεί σοβαρά για τη διαύγαση και τη ριζοσπαστική πολιτική της εποχής μας θα είναι αδύνατον να το αγνοήσει.

Διαβάστε όλη την παρουσίαση εδώ
Νίκος Κατσιαούνης , Εφημ.Συντακτών (21.12.18)

 

Παρουσίαση στο Documento από τον Νίκο Σερβετά

«Αυτό που με ενδιαφέρει είναι πού μπορεί να στηριχτεί σήμερα, με τη γώση που έχουμε για τα πράγματα εκ των υστέρων, μια βάσιμη πεποίθηση πως δεν ήταν μάταια και πως έχουν ακόμη νόημα όσα κάναμε από το 2006 έως το 2015» γράφει στον πρόλογο του βιβλίου του «Ο ΜαυροΚόκκινος Δεκέμβρης» ο Δημοσθένης Παπαδάτος-Αναγγωστόπουλος

Στο βιβλίο που κυκλοφόρησε πριν από μερικές ημέρες από τις Εκδόσεις Τόπος καταγράφει το χρονικό των «Ακρων και του Κέντρου στην εξέγερση του 2008», όπως αναφέρεται στον υπότιτλο. Αλλά δεν μένει μόνο σ’ αυτά. Ο Δημοσθένης Παπαδάτος-Αναγνωστόπουλος έχει ζήσει τον Δεκέμβρη του 2008. Εχει ζήσει τις οργισμένες διαδηλώσεις για τον φόνο του 15άχρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου και τις ταραχές χωρίς αιτήματα που ακολούθησαν, τις ταραχές χωρίς ιεραρχία ή εκπροσώπους που έφτασαν σχεδόν σε κάθε γωνιά της χώρας. Εχει ζήσει τον ελληνικό Δεκέμβρη, που ανησύχησε ξένους ηγέτες, ενέπνευσε εκδηλώσεις αλληλεγγύης στο εξωτερικό, απασχόλησε σημαντικούς διανοούμενους και έγινε προάγγελος των μεγάλων κινητοποιήσεων που ακολούθησαν και συνεχίστηκαν έως και το 2015.

Με αυτή την εμπειρία και με εργαλεία που αντλεί από τον επιστημονικό τρόπο έρευνας, καταγραφής και ερμηνείας που διαθέτει μας έδωσε μια ολοκληρωμένη δουλειά, ένα ντοκουμέντο στο οποίο αποτυπώνεται μια μικρή μεν αλλά πολύ σημαντική περίοδος της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Το σημαντικό είναι ότι η προσωπική άποψη του συγγραφέα για τα γεγονότα τεκμηριώνεται με την παράθεση εκείνων των λεπτομερειών που συχνά ξεχνιούνται με την πάροδο του χρόνου. Ομως η σημασία τους τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή παίζει σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση των εξελίξεων: από τις λεπτομέρειες των τηλεοπτικών μεταδόσεων, στις οποίες φαίνεται καταρχάς η κρίση του συστήματος και ο πραγματικός ρόλος των ιδιωτικών μέσων ενημέρωσης, έως το παράρτημα του βιβλίου όπου η πλήρης καταγραφή των συνθημάτων που ακούγονταν στους δρόμους δείχνει τη διάθεση της άλλης πλευράς, της εξεγερμένης.

Γράφει ο Ν. Σερβετάς
Documento (15/01/19)

 

Παρουσίαση στο marginalia από τον Μπάμπη Κουρουνδή

Ο «μαυροκόκκινος Δεκέμβρης» κυκλοφόρησε στα δέκα χρόνια από την εξέγερση του Δεκέμβρη του 2008. Οι επέτειοι είναι πάντοτε μια καλή αφορμή για να επιστρέψουμε και να αναστοχαστούμε γεγονότα, με την πολυτέλεια της εκ των υστέρων γνώσης. Στη συγκεκριμένη περίπτωση μάλιστα, η δεκαετία που πέρασε ήταν πολύ πυκνή. Ο Δεκέμβρης ήταν το πρελούδιο της μεγαλύτερης κορύφωσης της ταξικής πάλης στην Ελλάδα μετά τη Μεταπολίτευση, μιας περιόδου που χαρακτηρίστηκε από τις αλλεπάλληλες γενικές απεργίες, το κίνημα των «πλατειών», το δημοψήφισμα, τη μνημονιακή στροφή του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Δημοσθένης Παπαδάτος-Αναγνωστόπουλος δεν είναι κάποιος αποστασιοποιημένος κριτής που γράφει από καθέδρας ένα ακόμα paper. Στο βιβλίο του υπάρχει όλη η ένταση ενός ανθρώπου που έζησε το Δεκέμβρη και συμμετείχε στα γεγονότα και στις αντιπαραθέσεις που σημάδεψαν τόσο το Δεκέμβρη όσο και την περίοδο που ακολούθησε και μάλιστα ως στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι το καλοκαίρι του 2015 όταν και επέλεξε να αποχωρήσει.

Το βιβλίο αποτελεί σε πρώτο επίπεδο μια πολύτιμη παρακαταθήκη ενάντια στη λήθη στην οποία θέλει να καταδικάσει η εξουσία τις εξεγέρσεις: περιέχει μια εκτενή και με αναλυτικό υπομνηματισμό παράθεση των γεγονότων του Δεκέμβρη, της στάσης των κομμάτων, του ΜΜΕ και του διαδικτύου, καθώς και το διεθνή αντίκτυπο της εξέγερσης από το Βερολίνο και το Παρίσι ως τη Ρωσία και τη Μελβούρνη. Δεν είναι όμως κυρίως αυτό. Το βιβλίο ανοίγει μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα συζήτηση για όλη τη βεντάλια των ζητημάτων που απασχόλησαν και συνεχίζουν από τότε να απασχολούν (και να διχάζουν) το κίνημα: τι ήταν ο Δεκέμβρης; Πόσο ρόλο έπαιξε στη διαμόρφωση του μνημονιακού «κράτους αντιεξέγερσης»; Ποια ήταν η αντανάκλασή του στα κόμματα; Πώς μπορούμε να ερμηνεύσουμε την άνοδο, αλλά και τη μνημονιακή στροφή του ΣΥΡΙΖΑ, με αφετηρία τον Δεκέμβρη; Ποιες ήταν οι ηγεμονικές στρατηγικές στην Αριστερά και στον αντιεξουσιαστικό χώρο και ποιες οι πολιτικές απολήξεις τους;

Το βιβλίο ξεκινά με μια «ανίερη» σύγκριση μεταξύ του Μάη του ’68 και του Δεκέμβρη και την καυστική επισήμανση ότι οι εξεγέρσεις αναγνωρίζονται καλύτερα όταν γίνονται αλλού. Τα δύο γεγονότα δεν αξιολογούνται βεβαίως ως ίσης σημασίας, όμως οι τάσεις «μουσειοποίησης» των εξεγέρσεων εμφανίζονται και στις δύο περιπτώσεις. Για τον Παπαδάτο, η σύγκριση μεταξύ Δεκέμβρη και Μάη είναι ενδιαφέρουσα κυρίως στο βαθμό που αποδίδει μια συνάντηση των «ψυχρών» ρευμάτων της μαρξιστικής αριστεράς που δίνουν έμφαση στην αντικειμενική διάσταση της ταξικής πάλης με τα «θερμά» ρεύματα του αναρχισμού που επιμένουν περισσότερο στο ρόλο της υποκειμενικής βούλησης. Από εκεί και πέρα, αντιμετωπίζει τον Δεκέμβρη ως «μια πολιτική κρίση με εξεγερσιακά χαρακτηριστικά» (σελ. 33), η οποία αποτύπωσε τη διάρρηξη των αντιπροσωπευτικών θεσμών που φάνηκε σε όλη της την έκταση στην εποχή των Μνημονίων που ακολούθησε.

Ο συγγραφέας εντάσσει τον Δεκέμβρη σ’ ένα διεθνές πλαίσιο που χαρακτηρίζεται από τη μεταδημοκρατική συνθήκη, στην οποία παλιοί θεσμοί της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας συνδυάζονται με σημάδια έκπτωσής της, καθώς και με στοιχεία προδημοκρατικά. Ταυτόχρονα, τον εντάσσει και στο ειδικό πλαίσιο της Ελλάδας της μεταπολίτευσης. Έτσι, σημειώνει ότι η κατάρρευση της χούντας και το κίνημα που την ακολούθησε άφησε το αποτύπωμά της στις επόμενες δεκαετίες, αν και η αστική τάξη κατάφερε να συγκροτήσει νέες συναινέσεις (και με την κοινοβουλευτική Αριστερά), με άξονα τον εκδημοκρατισμό και την ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας. Την ίδια περίοδο όμως, οι κρατικοί μηχανισμοί δεν ξέχασαν τον «εσωτερικό εχθρό», στοχοποιώντας την εξωκοινοβουλευτική αριστερά και τον αντιεξουσιαστικό χώρο, την τρομοκρατία, αλλά ακόμα και τις ίδιες τις απεργίες που «παρέλυαν το κράτος». (...)

Διαβάστε όλη την παρουσίαση εδώ 
Γράφει ο Μπάμπης Κουρουνδής, Marginalia.gr (12/05/19)

 

Συνέντευξη στο Χαρίλαο Τρουβά για το 
«Αφού έγινε, μπορεί να ξαναγίνει»

Μια συζήτηση με το Δημοσθένη Παπαδάτο Αναγνωστόπουλο για το Δεκέμβρη του `08

(...) Ένα απ` τα πολλά συναισθήματα που δημιούργησε ο Δεκέμβρης, ήταν κι ο φόβος. Φόβος σ` αυτούς που τον βλέπαν απ` την τηλεόραση, φόβος όμως και στους ανθρώπους που συμμετείχαμε. Στην εξέγερση συμμετέχουμε άνθρωποι που, επειδή καταλαβαίνουμε τι γίνεται, φοβόμαστε, αλλά καταλαβαίνουμε ότι αν δεν μείνουμε στο δρόμο, στο εξής θα φοβόμαστε μόνιμα, όλο και περισσότερο. Αυτή η σκέψη ξεπερνάει το φόβο: η εξέγερση γίνεται γιατί δεν είναι ο φόβος που μας ορίζει. Βλέποντας από απόσταση, το σπουδαίο με το Δεκέμβρη είναι ότι μαζί με το φόβο παρήγαγε και θυμό και στιγμές απελευθέρωσης, δημιουργικότητας, συντροφικότητας: έτσι ξεπερνάς τη στιγμή της μαυρίλας, του μπάχαλου, της έντονης βίας. Όλα αυτά δεν είναι τα ίδια. Αλλά θα λέγαμε ψέματα αν δεν λέγαμε ότι ήταν όλα αυτά ο Δεκέμβρης. Έτσι λοιπόν θα απαντούσα: στο βιβλίο προσπάθησα να πιάσω όλη την εικόνα, από πλευράς κομματιών του κινήματος, αλλά και από την πλευρά των κυρίαρχων μέσων. Για προφανείς λόγους, η καθεμιά από τις δύο πλευρές ήθελε να προβάλει τις σκηνές που προκαλούσαν φόβο στην άλλη. Η πλευρά που πρωταγωνιστούσε στις πιο βίαιες ενέργειες ήθελε να τις προβάλει θεωρώντας ότι έτσι κερδίζει πόντους απέναντι στο κράτος, έχει δύναμη, είναι επικίνδυνη. Η πλευρά του κράτους, των αστικών μέσων, ήθελε να προβάλει αυτή την εικόνα για να διαχωρίσει τους βίαιους από τους ειρηνικούς. Είναι βασική μέθοδος διαχείρισης των εξεγέρσεων. Εκεί, λοιπόν, έπρεπε να προσπαθήσεις να δείξεις το φωτεινό πρόσωπο της εξέγερσης, χωρίς να ενδώσεις στους διαχωρισμούς «βίαιων» – «ειρηνικών». Στην πράξη, στο δρόμο, οι διαχωρισμοί αυτοί ξεπεράστηκαν τον Δεκέμβρη πολλές φορές για πολλούς. Αυτό αναγκάστηκαν να το παραδεχτούν, περίλυπα, και τα «σοβαρά» ΜΜΕ, που προσπάθησαν να μας φοβίσουν.

Διαβάστε όλη την συνέντευξη εδώ
Χαρίλαος Τρουβάς (1-2.gr, 05.12.19)


 Διαβάστε εδώ την προδημοσίευση του βιβλίου στο INFOWAR( info-war.gr, 19.11.18).
Δείτε επίσης την παρουσίαση στην  Εφημερίδα των ΣυντακτώνΗ αστυνομική διαχείριση των Δεκεμβριανών του 2008 (28.11.18) & διαβάστε εδώ μια παρουσίαση στην εφ. Εποχή (25.11.18).

Διαβάστε εδώ μια συνέντευξη του συγγραφέα στον Γιάννη Ελαφρό, εφημ. Πριν (03/02/19) και εδώ την συνέντευξη για το  περιοδικό ΒΑΒΥΛΩΝΙΑ (επιμ. συνέντευξης : Μιχάλης Κούλουθρος & Στέφανος Μπατσής).

Ακούστε εδώ την συνέντευξη του συγγραφέα στο the press project, στην εκπομπή των Κ. Πουλή & Θ. Καμήλαλη: Η φάρμα των ζώων (06.12.19).

Ακούστε εδώ μια συζήτηση του συγγραφέα με τον Α. Φράγκο για την εκπομπή Durruti Club (Στο Κόκκινο, 05.12.2020)

Παρακολουθείστε εδώ την εκδήλωση του βιβλίου στην ΕΣΗΕΑ (4/12/2018). Ομιλητές: Γιάννης Αλμπάνης, δημοσιογράφος, Νίκος Κατσιαούνης, περιοδικό Έρμα, Στρατής Μπουρνάζος, επιμελητής κειμένων, ιστορικός,  Κλειώ Παπαπαντολέων, νομικός και ο συγγραφέας. Τη συζήτηση συντόνισε η δημοσιογράφος Έλλη Ζώτου.


rss feed Νέων

rss feed Νέων Εκδόσεων

Follow us:         

 

Εκδόσεις Τόπος
Μεθώνης 71Α, 10683 Αθήνα
Τηλ.: +30 210 8222835
Fax: +30 210 8222684
Επικοινωνία: info@motibo.com

Κεντρική διάθεση:
Zωσιμάδων 6, 10683 Αθήνα
Tηλ. +30 210 3221580
Fax: +30 210 3211246
Επικοινωνία: bookstore@motibo.com

Προσφορές
Login
Your e-mail:
Your password:
Εχετε ξεχάσει τον κωδικό σας;
Θέλετε να εγγραφείτε;
Νέες εκδόσεις
Θάνατοι στη Χούντα
Δημήτρης Βεριώνης
Να ξαναμιλήσουμε για την εκμετάλλευση
Χρήστος Λάσκος
Ο κόσμος καίγεται
Πέτρος Κόκκαλης - Ξενοφών Κοντιάδης 
Η Άνοδος και η Πτώση των Εργατικών Διεθνών: Γ΄ κύκλος (B΄ Τόμος)
Τάκης Μαστρογιαννόπουλος
Παιδιά χαμένα στην κατάθεση
Όλγα Θεμελή
Σα μαγεμένο το μυαλό μου
Θανάσης Σκρουμπέλος
Δυτικές Χώρες
Ουίλιαμ Μπάροουζ
Χωριό Ποτέμκιν
Γιώργος Παναγή
Μόνο τους πεθαμένους
Αλέξις Ραβέλο
Η Αριστερά και ο Ίψεν
Έργο Συλλογικό
Λίγα λόγια για μένα
Καλλιρρόη Παρούση
Η δύναμη του Focusing
Ann Weiser Cornell
Οι εφαρμογές της θετικής ψυχολογίας στη συμβουλευτική
Έργο Συλλογικό
Μιλώ στα παιδιά μου για τη χούντα και το Πολυτεχνείο
Ολύμπιος Δαφέρμος
Για την πολιτική που διαμορφώνει
Σεραφείμ Σεφεριάδης
Μπορεί η Ελλάδα εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Έργο Συλλογικό
Δεν αδειάζουμε να πεθάνουμε
Δημήτρης Παπαχρήστος
Η νύχτα που έφυγε ο Παύλος
Ξενοφών Κοντιάδης 
Η κοινωνική ασφάλιση ως θεσμός αλληλεγγύης
Βαγγέλης Κουμαριανός
Sakis Papadimitriou- Piano Diary / Ημερολόγιο Πιάνου- Σάκης Παπαδημητρίου
Ανδρέας Ζαχαράτος
Εικαστική Εκπαίδευση στην Ελλάδα
Αντώνης Βάος
Μία μέρα στους σταυρούς
Αρμάντο Ρομέρο
Η κρυφτή γυναίκα
Έργο Συλλογικό
100 αποτυπώματα
Μαριάννα Τζιαντζή
Ο Τόπος των Νεκρών Δρόμων
Ουίλιαμ Μπάροουζ
Στιγμές από το καρτιέ
Γρηγόρης Γαϊτανάρος
Θεωρίες Συνωμοσίας
Δημήτρης Λένης
Ροδόπη
Έργο Συλλογικό
The Working Deadline!
Πάνος Ζάχαρης
Σαμοθράκη
Μιχάλης Μπολιάκης
Ω! Τι υπέροχη εκδρομή!
Άρης Μαραγκόπουλος
Τρεις κηδείες για τον Ελάδιο Μονρόι
Αλέξις Ραβέλο
Ψυχική Υγεία Παιδιών και Εφήβων (2ος Τόμος)
Έργο Συλλογικό
Όψεις Εργασιακής Ενσωµάτωσης των Προσφύγων
Χρήστος Μπάγκαβος - Νίκος Κουραχάνης
Το Τέλος της Μεγάλης Παρέκκλισης
Δημήτρης Πεπόνης
Εκλογές 1981
Έργο Συλλογικό
Επιχείρηση ''Νόστος''
Νικόλας Ζηργάνος
Παιδικό άγχος
Αγορίτσα Ψύλλου - Μαρία Ζαφειροπούλου
Η κόρη και η νύχτα
Αθηνά Τσάκαλου
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΟΠΟΣ