ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΟΠΟΣ TOPOS PUBLICATIONS ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΟΠΟΣ TOPOS PUBLICATIONS
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΟΠΟΣ
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗ ΜΕΛΕΤΕΣ ΚΑΙ ΔΟΚΙΜΙΑ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΟΤΙΒΟ EBOOKS
Ars Cogitans
Comics / Graphic Novel
Cult Stories
Αθλητισμός / σειρά Ballpen
Αστυνομική Λογοτεχνία / Μυστηρίου
Βιογραφίες
Γελοιογραφίες
Δοκίμιο
Επιστημονική Φαντασία
Ερωτικό μυθιστόρημα
Εφηβική Λογοτεχνία
Θέατρο
Θεωρία / Εφαρμογές Τέχνης
Ιστορικό Μυθιστόρημα
Κλασική Λογοτεχνία
Κλασική λογοτεχνία / Λάμψη του Λόγου
Λευκώματα
Λογοτεχνικό Δοκίμιο
Μαγειρική
Μουσική
Μουσικολογία
Μυθιστόρημα
Παιδικό Βιβλίο
Ποίηση
Πολιτικό μυθιστόρημα
Σύγχρονη Ελληνική Πεζογραφία
Σύγχρονη Ξένη Πεζογραφία
Τέχνη
Χρονογραφήματα
Αναζήτηση
Συγγραφείς
A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω
Τίτλοι
A B C D E F G H I J K L M N O P Q R S T U V W X Y Z Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω
Περιοδικά
ΑΝΤΙΓΟΝΗ
ΚΡΙΣΗ
ΜΑΡΞΙΣΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ
ΟΥΤΟΠΙΑ
ΣΥΝΑΨΙΣ
Πρακτορευόμενα
GRANT THORNTON
KOMMON
NEΔΑ
PUBLIC ISSUE
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΙΡΟΓΑ
ΙΔΡΥΜΑ ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ
ΙΕΘΣ
Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κύπρου
ΣΥΝΑΨΕΙΣ
Links
Οδηγός Ανάγνωσης
Κατάλογοι
Τα νέα του Τόπου
Τρίτη 9 Απριλίου-Iανός Αθήνα: ''Ο κόσμος καίγεται Αλλάξτε το σύστημα, όχι το κλίμα!'' παρουσίαση του βιβλίου των Π Κόκκαλη & Ξ. Κοντιάδη
Δευτέρα 8 Απριλίου: ''Θάνατοι στη Χούντα'' παρουσίαση του βιβλίου του Δημήτρη Βεριώνη στο κτίριο του ΣΦΕΑ- Πάρκο Ελευθερίας
Τρίτη 2 Απριλίου- Αθήνα: ''Θεωρίες Συνωμοσίας'' παρουσίαση του βιβλίου του Δημήτρη Λένη στο Κομπραί
Δευτέρα 1 Απριλίου: "8 μήνες που συντάραξαν την Ελλάδα" Παρουσίαση βιβλίου του Δημήτρη Στρατούλη στην Πετρούπολη
Τρίτη 26 Μαρτίου: "Χωριό Ποτέμκιν" Παρουσίαση του μυθιστορήματος του Γιώργου Παναγή στη Θεσσαλονίκη
Ουίλιαμ Μπάροουζ: Eκδήλωση-συζήτηση για το έργο του εμβληματικού Αμερικανού συγγραφέα, Παρασκευή 22 Μαρτίου στο Κομπραί
Τετάρτη 21/02 : ''Σα μαγεμένο το μυαλό μου'' εκδήλωση για το βιβλίο του Θανάση Σκρουμπέλου στον Πειραιά, «Στέκι του Λιμανιού της Αγωνίας»
Πέμπτη 29 Φεβρουαρίου: ''Μπορεί η Ελλάδα εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης;'' παρουσίαση του βιβλίου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο
Περισσότερα »
Το Γράμμα του Τόπου
Γράμμα του Τόπου
Δελτίο παραγγελίας

Εδώ μπορείτε να κατεβάσετε σε excel το δελτίο παραγγελίας των βιβλίων του Τόπου.

Όροι χρήσης

Παρακαλούμε, πριν την παραγγελία σας να διαβάσετε την Πολιτική Απορρήτου, τους Όρους Χρήσης και πληροφορίες για την Προστασία Προσωπικών Δεδομένων.

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗ » Σύγχρονη Ξένη Πεζογραφία
Αναλωμένοι

Αναλωμένοι

Κρόνενμπεργκ Ντέιβιντ

Μετάφραση: Μπέτσος Γιώργος

Σελ.: 336
Σχήμα: 15 x 23
ISBN: 978-960-499-159-4
Τιμή: 16,90 €
Τιμή online: 15,36 €


  Προσθήκη στο καλάθι

1η έκδοση: Ιούνιος 2016

Η Ναόμι και ο Νέιθαν είναι παθιασμένοι με την τεχνολογία και την αισθητική, εραστές και συγχρόνως ανταγωνιστές. Νομάδες, ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι την εποχή των social media, με έντονη σεξουαλικότητα, σε διαρκή αναζήτηση εμπειριών που θα διεγείρουν τις αισθήσεις τους. Συναντιούνται μόνο σε ξενοδοχεία αεροδρομίων και σε παράθυρα υπολογιστών.

Μια είδηση για το ζεύγος Σελεστίν και Αριστίντ Αροστεγκί (μαρξιστές φιλοσόφους με ποικίλη σεξουαλική δραστηριότητα) ελκύει το ενδιαφέρον της Ναόμι. Η Σελεστίν βρίσκεται νεκρή και διαμελισμένη στο διαμέρισμα του ζευγαριού στο Παρίσι. Ο Αριστίντ, κύριος ύποπτος για τον φόνο, αγνοείται. Η περιέργεια της Ναόμι εξάπτεται και αρχίζει την έρευνα για να ανακαλύψει την αλήθεια γύρω από αυτό το μυστηριώδες έγκλημα.

Στο μεταξύ, ο Νέιθαν βρίσκεται στη Βουδαπέστη, όπου φωτογραφίζει το έργο ενός αμφιλεγόμενου χειρουργού. Κοιμάται με μια από τις ασθενείς του γιατρού και μολύνεται από ένα σπάνιο αφροδίσιο νόσημα ονόματι Ρουάφς. Αποφασισμένος να συναντήσει τον γιατρό που ανακάλυψε τη νόσο, ο Νέιθαν γνωρίζει και την κόρη του, μια νεαρή γυναίκα που η αλλόκοτη συμπεριφορά της κρύβει ένα συγκλονιστικό μυστικό.

Αυτός ο ιστός από παράλληλες αφηγήσεις συνθέτει μια σαγηνευτική, ονειρική πλοκή όπου η γεωπολιτική συναντά τις τρισδιάστατες εκτυπώσεις, τη Βόρεια Κορέα, το Φεστιβάλ των Καννών, τον καρκίνο και το σεξ, σε εκδοχές που υπερβαίνουν κάθε φαντασία. Το Αναλωμένοι είναι ένα πληθωρικό, προκλητικό βιβλίο, το παρθενικό μυθιστόρημα του παγκοσμίως γνωστού σκηνοθέτη Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ.
 

ΕΙΠΑΝ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:

Ακατάλληλο για λιπόψυχους, κατάλληλο για όσους απολαμβάνουν ταξίδια σε σκοτεινά βάθη. (…) Το μυθιστόρημα του Κρόνενμπεργκ είναι εξίσου προκλητικό, δαιμονιώδες και συναρπαστικό με τις ταινίες του.

ΣΤΙΒΕΝ ΚΙΝΓΚ

Κλασικός Κρόνενμπεργκ! Ποιος άλλος θα μπορούσε να διηγηθεί μια τόσο τρομακτική, συναρπαστική και σκανδαλώδη ιστορία για τους δεσμούς του πνεύματος και της σάρκας;

ΤΖΕΪ ΤΖΕΪ ΕΪΜΠΡΑΜΣ

Πρόκειται για τη συγκλονιστική, φυσική συνέχεια αυτού που εγώ θεωρώ μια ασύγκριτη κινηματογραφική κληρονομιά μυθιστορηματικής υφής. Με το Αναλωμένοι ο Κρόνενμπεργκ στέφεται αδιαμφισβήτητος διάδοχος όχι μόνο του Κάφκα και του Μπόρχες, αλλά και του εαυτού του.

ΜΠΡΟΥΣ ΒΑΓΚΝΕΡ
 

Αυτό το σφοδρό, πρωτότυπο βιβλίο, με το εύρος και την ποιητική ακρίβεια λόγου των καλύτερων έργων του Ναμπόκοφ, έχει τη δύναμη να ταράξει, να αφοπλίσει και τελικά να κάνει τον αναγνώστη απόλυτο συνεργό του.

ΒΙΓΚΟ ΜΟΡΤΕΝΣΕΝ

 

  

Συνέντευξη του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ στον Γ. Ζουμπουλάκη για το Βήμα 

Ο μάγος του σοκ στο σινεμά καναδός σκηνοθέτης μιλάει για τη νέα ιδιότητά του, αυτήν του λογοτέχνη. Το πρώτο μυθιστόρημά του είναι μια ωμή ματιά πάνω στον καρκίνο, στο σεξ, στα κοινωνικά δίκτυα, στη φιλοσοφία, στη δημοσιογραφία

(...) Ποια είναι η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στη σκηνοθεσία μιας ταινίας και στη συγγραφή ενός μυθιστορήματος;
«Το υπέροχο πράγμα σε ένα μυθιστόρημα - και αυτό είναι πολύ διαφορετικό από την ταινία - είναι η στενή σχέση που αποκτά μαζί του ο δημιουργός. Η συγγραφή έχει μια αμεσότητα που δεν θα βρεις στη σκηνοθεσία μιας ταινίας. Γράφοντας ένα μυθιστόρημα έχεις πολύ χώρο για να ενσωματώσεις στοιχεία της ζωής σου ή κοντινών ανθρώπων σου ή πραγμάτων που έχεις ακούσει από 'δώ κι από 'κεί. Κατά μία έννοια όλο αυτό έχει κάτι το κανιβαλιστικό, γιατί παίρνεις κομμάτια από 'δώ κι από 'κεί και τα συνδέεις, τα συναρμολογείς όπως έκανε ο Φρανκενστάιν με το τέρας που κατασκεύασε».

Οπως συμβαίνει στις περισσότερες ταινίες σας, έτσι και στο μυθιστόρημά σας δείχνετε μεγάλο ενδιαφέρον στην εξέλιξη της τεχνολογίας. Πώς ορίζετε την τεχνολογία και γιατί παίζει τόσο μεγάλο ρόλο στην τέχνη σας;
«Η τεχνολογία είναι μια προέκταση του σώματός μας, του εγκεφάλου, του μυαλού μας. Είμαστε πλάσματα της τεχνολογίας, αυτή είναι ουσία της ύπαρξής μας. Ειλικρινά δεν νομίζω ότι μπορείς να διαχωρίσεις την τεχνολογία από το σώμα μας, από το μυαλό μας· ειδικά αυτές τις μέρες, περισσότερο από ποτέ, αν και πιστεύω ότι συνέβαινε και πριν από το Internet. Ξέρετε, στα χρόνια της δεκαετίας του 1950, ο κόσμος πίστευε ότι η τεχνολογία αποκτήνωνε, λες και ερχόταν από το έξω Διάστημα και ήταν κάτι το εξωγήινο και επικίνδυνο. Εγώ πιστεύω ότι συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο· η τεχνολογία είναι 100% ανθρώπινη, αντιπροσωπεύει την ίδια ώρα τον καλύτερο και τον χειρότερο εαυτό μας. Επομένως, όταν εξετάζουμε την τεχνολογία, που είναι μια ανθρώπινη δημιουργία, στην πραγματικότητα εξετάζουμε την ανθρώπινη κατάσταση. Αν μου ζητούσατε να ορίσω την τέχνη, θα σας έλεγα ότι για μένα είναι η εξερεύνηση της ανθρώπινης κατάστασης. Αρα θα μου ήταν πολύ δύσκολο να μη συζητήσω για την τεχνολογία στην τέχνη μου, στην οποία συζητώ για την ανθρώπινη κατάσταση».

Η λογοτεχνική γραφή σας είναι πολύ ωμή, όπως άλλωστε και η κινηματογραφική γραφή σας. Σκεφθήκατε όμως πώς θα νιώθατε εσείς ως αναγνώστης αν είχατε ένα παρόμοιο πρόβλημα άσχημης ασθένειας ή γνωρίζατε ανθρώπους που έχουν και το διαβάζατε έτσι όπως είναι γραμμένο στους «Αναλωμένους»;
«Κατ' αρχάς γνωρίζω ανθρώπους που πάσχουν από άσχημη ασθένεια. Το γεγονός ότι το βιβλίο λέει σκληρά και δύσκολα αλλά αληθή πράγματα είναι κακό; Είναι προτιμότερο να καλύπτουμε αυτά τα πράγματα και να λέμε ψέματα; Μπορώ να σας δώσω ένα παράδειγμα από ταινία μου, το "Crash", όπου υπάρχουν σκηνές σεξ ανάμεσα σε ανθρώπους που πάσχουν από κάποια μορφή παράλυσης. Ο αγγλικός Τύπος έγραψε ότι είναι αηδιαστικό να βλέπεις παράλυτους να κάνουν σεξ. (γέλια) Ξέρετε ποιοι με υποστήριξαν; Aνθρωποι με κινητικά προβλήματα. Τηλεφωνούσαν και έλεγαν: "Είμαστε παράλυτοι αλλά μπορούμε να κάνουμε σεξ. Και είναι σπουδαίο να βλέπεις επιτέλους στη μεγάλη οθόνη την πραγματικότητα αυτής της πράξης η οποία συχνά είναι αμήχανη, παράξενη και με αστείες στάσεις, είτε επειδή δεν είσαι αρτιμελής είτε επειδή πάσχεις από κάτι"».(...)

Διαβάστε όλη την συνέντευξη εδώ
Γιάννης Ζουμπουλάκης, Το Βήμα 17.07.16

 

Παρουσίαση στα Χανιώτικα Νέα από τον Γιάννη Καλογερόπουλο

Η αποστασιοποίηση στην αφήγηση, σχεδόν παγωμένη όπως το λευκό φως των χειρουργείων ή το φωτογραφικό φλας, και η αναφορά ξεπερασμένων θεμάτων ταμπού ως δεδομένων: η σεξουαλική πράξη, η ομοφαγία, τα μεταδιδόμενα νοσήματα, η υπέρμετρη φιλοδοξία, η συναισθηματική στεγνότητα, ο φόνος· είναι δύο από τα κυρίαρχα στοιχεία του λογοτεχνικού σύμπαντος που στήνει ο συγγραφέας, στοιχεία που συναντά κανείς και στη φιλμογραφία του. Πίσω όμως από αυτά βρίσκεται μια υπαρξιακή αγωνία, μια σύγχρονη υπαρξιακή αγωνία, καθορισμένη από την εξέλιξη του τρόπου ζωής, την τεχνολογική πρόοδο, την οριστική επικράτηση των κοινωνικών δικτύων, του μετακαπιταλιστικού περιβάλλοντος.

Διαβάστε όλη την παρουσίαση εδώ
Καλογερόπουλος Γιάννης, Χανιώτικα Νέα (23.07.16)

 

Παρουσίαση στο plusmag από την Άντα Παναγοπούλου

(...) Όσοι είναι θαυμαστές του σκηνοθέτη θα αναγνωρίσουν τις γνωστές εμμονές του στους «Αναλωμένους», από τους κινδύνους των σεξουαλικών ορμών έως τον τρόπο που η σύγχρονη τεχνολογία ενισχύει, και αποξενώνει, το σώμα. Θα μπορούσε άνετα να είναι ένα σενάριο μιας ταινίας που ποτέ δεν γυρίστηκε.

Και πρόκειται για ένα πολύ καλό βιβλίο, αν και όχι για όλους. Είναι «ενοχλητικό», κάποιες φορές γίνεται αηδιαστικό, με ωμές απεικονίσεις του σεξ και της νόσου προκαλώντας τον αναγνώστη σε πολλά επίπεδα. Αυτό που ίσως κανείς δεν θα μπορούσε να προβλέψει είναι το πόσο καλά γράφει ο Κρόνενμπεργκ. Δεν υπάρχει ούτε μία «φτωχή», βεβιασμένη πρόταση.

Είναι ένα νουάρ του 21ου αιώνα, που στην αρχή μπορεί να φαίνεται πως αφορά την φουτουριστική δυνατότητα του παρόντος, αλλά όσο περνούν οι σελίδες μετατρέπεται σε μία προειδοποιητική ιστορία. Στον κόσμο του Κρόνενμπεργκ είναι δεδομένο ότι μεταξύ του ανθρώπινου σώματος και των καθημερινών τεχνολογιών θα σχηματιστούν απατηλές διασυνδέσεις, αλλά επειδή είναι τόσο εύκολο να αγκαλιάσει κανείς και να βασιστεί σε αυτές τις τεχνολογίες χωρίς να σκεφτεί τις φιλοσοφικές προεκτάσεις τους, ο κίνδυνος είναι η διασύνδεση με ένα μηχάνημα να σας… κοστίσει τη ζωή σας (όπως άλλωστε συνέβη και στον Τζέιμς Γουντς στο Βιντεοδρόμιο).

Όμως στον πυρήνα του, το «Αναλωμένοι», είναι ένα βιβλίο ιδεών, πολλών ιδεών. Για παράδειγμα υπάρχει η ιδέα της φθοράς του σώματος μέσα από το γήρας και τις ασθένειες και τον ρόλο που παίζει η τεχνολογία και η εγχείρηση για να ανατρέψουν αυτή την αποσύνθεση. Και αν είστε φανατικός θαυμαστής του Κρόνενμπεργκ ίσως δείτε κάποιες «αναφορές» που κάνει ο σκηνοθέτης σε περασμένες του ταινίες… μέσα στις σελίδες αναφέρεται η αγάπη του για τον μηχανοκίνητο αθλητισμό – θυμηθείτε την Εταιρία Θανάτου, υπάρχει ένας χαρακτήρας του οποίου το κεφάλι κατά κάποιο τρόπο εκρήγνυται (δεν θα κάνουμε spoiler) – όπως συνέβη στο Scanners, και υπάρχουν αμέτρητες αναφορές στα έντομα – βλέπε Η Μύγα.

Ο Νέιθαν και η Ναόμι είναι σκόπιμα, ρηχοί χαρακτήρες, και το γιατί το καταλαβαίνει ο αναγνώστης όταν φτάνει το βιβλίο στο τέλος του. Δεν αναρωτιέστε ούτε μία φορά για τις γελοία κακές αποφάσεις που παίρνουν επειδή ούτε μία φορά μέσα στο βιβλίο δεν σκέφτονται λογικά. Όμως το βιβλίο γίνεται πιο συναρπαστικό κάθε φορά που ο Κρόνενμπεργκ απομακρύνεται από το νεαρό ζευγάρι. Τα πιο όμορφα γραμμένα κεφάλαια είναι αυτά που αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο ο Αριστίντ σε μια «ομολογία» προς την Ναόμι. Εκεί ο Κρόνενμπεργκ επιβραδύνει τον ρυθμό της αφήγησης και εξερευνά την εσωτερική ζωή ενός χαρακτήρα.

Ίσως να μην είναι ένα βιβλίο για όλους, αλλά όσοι αγαπούν τον Κρόνενμπεργκ ή ακόμα και τον Μπάλαρντ ή τον Μπάρουζ σίγουρα θα το απολαύσουν.

Διαβάστε όλη την παρουσίαση εδώ
Άντα Παναγοπούλου, plusmag.gr (19.08.16)
 

Παρουσίαση στο periodiko.gr 

Πώς συνδέεται το 3D printing με τον Κιμ Γιονγκ Ουν και την Βόρεια Κορέα; Τί σχέση μπορεί να υπάρχει ανάμεσα στο Φεστιβάλ των Καννών και την εντομολογία; Πώς ολοκληρώνεται -και την ίδια στιγμή νικιέται- ο καρκίνος μέσα από το σεξ; Τί ρόλο μπορούν να παίξουν υπερσύγχρονα gadgets στα χέρια δημοσιογράφων του «κοινού δημοσιογραφικού δικαίου» που διεξάγουν έρευνα για παράνομους ακρωτηριασμούς; Και τελικά, τί γίνεται όταν όλα τα παραπάνω διαπλέκονται μεταξύ τους;

Αναπνέοντας βουλιμικά πάνω από κάθε σελίδα του παρθενικού μυθιστορήματος του Κρόνενμπεργκ (κυκλοφόρησε στην Αμερική το 2014), νιώθεις διαρκώς ότι μάλλον δε θα μπορούσε να έχει επιλέξει πιο εύστοχο τίτλο (Consumed) στην απόπειρά του να προσεγγίσει το πώς η πραγματικότητα, ειδικά εντός του σύγχρονου ολοκληρωτισμού, τεμαχίζεται και καταβροχθίζεται, ενώ μια συνολική εποπτεία της με καθολική εγκυρότητα αναδεικνύεται αδύνατη και χιμαιρική.

Ο Κρόνενμπεργκ επιστρατεύει γνώριμα γι’ αυτόν εργαλεία: το κυνικό χιούμορ, την συναισθηματική αποστασιοποίηση ακόμα και στο πιο βίαιο σκηνικό, τις –κάποιες φορές- γκροτέσκο συμπεριφορές και καταστάσεις. Ως πολιορκητικό κριό για την εισβολή του, ο συγγραφέας αξιοποιεί ένα ζεύγος μαρξιστών φιλοσόφων (και ακαδημαϊκών), τη Σελεστίν και τον Αριστίντ Αροστεγκί, που αναπτύσσουν σε ολοένα και πιο προκλητικά βάθη μια ιδιόμορφη προσωπική κουλτούρα ζωής στην οποία συσχετίζουν εμπράκτως και με αναπάντεχα οργανικό τρόπο τη σεξουαλικότητά τους, την κριτική του καταναλωτισμού, την πολιτική, τη διδασκαλία και την ιδιαίτερη σχέση τους με τους φοιτητές, το όνειρο, την αρρώστεια, την τεχνολογία, τον κινηματογράφο, το έγκλημα, τις παραισθήσεις, τη βιοηθική και κάθε πεδίο του επιστητού στον αγωνιώδη και βαθειά συντροφικό αγώνα τους για τη συμφιλίωση με την εφήμερη φύση τους.

(...)  Για όσους και όσες έχουν δει κάποιες έστω από τις ταινίες του σκηνοθέτη, θα έχουν ήδη αναγνωρίσει τη θεματική και τεχνική του προσέγγιση ως συγγραφέα: τη σύνδεση του σώματος καθεαυτό, αλλά και της σεξουαλικότητας, με την τεχνολογία και την κατανάλωση, τη συνύπαρξη ανθρώπων και μηχανών μέσα σε μια εκρηκτική και βίαιη πραγματικότητα, τα διαμελισμένα και καλωδιωμένα σώματα ως κομμάτια περαιτέρω αναζήτησης του όλου μέσα σε μια αποτεμνόφιλη κοινωνία, ξεγυμνωμένη από την υποκρισία της. Και την ίδια στιγμή, εκεί που όλα δείχνουν να έχουν αναλωθεί, από κάπου ξεπροβάλλει μια πραγματικότητα που σε κάνει να συμφιλιώνεσαι με τον πιο βαθύ εαυτό και να συνειδητοποιείς ότι η μάχη γίνεται εδώ και δίνεται τώρα. Μια μάχη που καταρρίπτει ιδεολογήματα και πρότυπα. Είναι μια μάχη που ανακαλύπτει την ομορφιά της ασθένειας και αναρωτιέται «για την ομορφιά που βασίζεται στην αρμονία». Μια μάχη που βλέπει ανθρώπινο το κάθε τι και δίνει στο σώμα έναν πρωτεύοντα, ουσιαστικό ρόλο, επανασυνδέοντάς το με τη φύση. Και ίσως ακούγεται οξύμωρη η επανασύνδεση με τη φύση μέσω της τεχνολογίας, αλλά ο Κρόνενμπεργκ μας κλείνει το μάτι πως ίσως είναι ένας δρόμος που θα μας φέρει πιο κοντά στην ανατροπή όλων όσα μας καταπιέζουν. «Το νόημα είναι καταναλωτικό αγαθό», λένε οι Αροστεγκί και ορμάνε με λύσσα στη ζωή, σχεδιάζοντας «να πάρουν τα κουζινομάχαιρα από τα χέρια της συγκυρίας»…

Διαβάστε όλη την παρουσίαση εδώ
Γράφουν οι Δημήτρης Κεχρής & Ελένη Παγκαλιά
toperiodiko (25.08.16)
 

Βιβλιοκριτική από τον Δ. Μαρίνο στο diavasame.gr
Το σώμα ως είδωλο φωτογραφικού φακού

Μιλάμε για τον σκηνοθέτη που έχει δώσει ταινίες σαν τους «Διχασμένους», το «Γυμνό Γεύμα», το «Cosmopolis», το «Crash», τη «Νεκρή Ζώνη» και άλλες θαυμαστές κινηματογραφικές πραγματείες γύρω από την τεχνοφυσική/μηχανική του τρόμου, καίτοι κανένα φιλμ του δεν μπορεί να περιοριστεί σε ένα ή άλλο είδος. Όπως συνηθίζει να λέει και ο ίδιος ο Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ, οι ταινίες θα πρέπει να βλέπονται από την οπτική γωνία της ασθένειας. Πώς θα μπορούσε, άραγε, να είναι κάτι διαφορετικό το συγγραφικό ντεμπούτο του; Οι «Αναλωμένοι» διατηρούν για τον… εαυτό τους και επιφυλάσσουν στον αναγνώστη μια επαρκέστατη δόση πρόκλησης, ατιθάσευτου ερωτισμού (στα όρια της ψυχοπάθειας), παραζαλισμένης πίστης στις εξελίξεις της τεχνολογίας και λανθάνουσας οικειότητας με το ανθρώπινο σώμα (όχι εν συνόλω, αλλά στην κατάτμησή του). Η συγγραφική «συνέργεια» του Κρόνενμπεργκ με τον Μπάροουζ, τον Ναμπόκοφ, τον Μπάλαρντ και τον Ντικ έχει τον χαρακτήρα βιβλιοφιλικής λαμπρότητας. Ο Καναδός σκηνοθέτης κλείνει ευλαβικά το γόνυ στους συγγραφείς που πρώτοι και με ιερατική αγχίνοια μελέτησαν τη σχέση του ανθρώπου με την τεχνολογία ή τη σχέση του ανθρώπου με τα σπαράγματα του σώματός του. (...)

Ο Κρόνενμπεργκ, όπως ακριβώς και στον κινηματογράφο, επιδιώκει την απροσωποποίηση των ηρώων. Η αντικειμενική ματιά του, η απουσία συναισθηματικής εμπλοκής, η αβάντ γκαρντ αισθητική και ο αισθησιακός κονκρετισμός του (κάθε αντικείμενο έχει ένα σώμα), διαμορφώνουν στο μυθιστόρημα ένα πλέγμα σχέσεων που ξεπερνούν την ανθρώπινη ζώνη πάθους. Η ειρωνική ματιά, αλλά και η διάθεση να μιλήσει για τον καταναλωτικό αναβρασμό της σήμερον γύρω από το σεξ, την τεχνολογία και την ασθένεια, δίνουν στον Κρόνενμπεργκ το έναυσμα να αναφερθεί στην παρακμιακή και συνάμα ρομαντική φθορά που υφίσταται το ανθρώπινο σώμα, στην αντικειμενική του διάσταση, έως το σημείο της πλήρους ανάλωσης.

Φυσικά, από την πλοκή δεν λείπει το Φεστιβάλ των Καννών, η γεωπολιτική, η Βόρεια Κορέα και οι σχέσεις της με τη Δύση, ο καρκίνος όχι μόνο ως ασθένεια αλλά και ως βιοτεχνολογικό στρατήγημα, η ποικιλομορφία του σεξ, η οπτική απέχθεια δίχως την επενέργεια της τεχνολογίας και το ασύμμετρο σοκ που υφίσταται καθημερινά η σουρεαλιστική πραγματικότητα του μετα-νεωτερικού κόσμου. Ναι, είναι ένα ασεβές, προκλητικό, ιντριγκαδόρικο και άκρως πληθωρικό μυθιστόρημα. Το συγγραφικό ντεμπούτο του Κρόνενμπεργκ δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικό.

Διαβάστε όλη την παρουσίαση εδώ
Γράφει ο Δημήτρης Μαρίνος (01.10.16),diavasame.gr

 

Παρουσίαση στο περιοδικό Σινεμά από τον Πάνο Γκένα

(...) Ο προκλητικός μαέστρος του σωματικού τρόμου, ο σκηνοθέτης που δεν δίστασε να εξερευνήσει τα ψυχικό και σωματικά όρια της ανθρώπινης υπόστασης μέσα από ταινίες όπως το «Γυμνό Γεύμα», «Οι Διχασμένοι», «Η Μύγα» και το «Crash», μετατοπίζει το δημιουργικό του πεδίο από τη μεγάλη οθόνη στις σελίδες του πρώτου του βιβλίου και μέσα από την «αργή και επίπονη» διαδικασία της συγγραφής κάνει ενοχικούς κοινωνούς τους αναγνώστες του.

Κοιτώντας αδιάκριτα μέσα από την κλειδαρότρυπα, ο Κρόνενμπεργκ περιγράφει το μεταλλαγμένο αμερικανικό όνειρο στην εποχή των social media. Χωρίς να μπορείς να είσαι ποτέ σίγουρος για το αν συμπαθεί ή όχι τους χαρακτήρες του, στήνει μία σαγηνευτική πλοκή που αφορά πολύπλοκους ανθρώπους με πλούσιες, αινιγματικές ζωές και διασκεδάζει να τους υπονομεύει ως σαρκαστικός παρατηρητής των δεσμών του πνεύματος και της σάρκας. Το μυθιστόρημά του περιέχει μία ενδογενή αλήθεια που σε αφομοιώνει σε σωματικό επίπεδο, και ο αναγνώστης νιώθει πως «διαβάζει» μία ταινία που φέρει αυθεντικά τη σφραγίδα του. Και λίγο πριν το τέλος, μεταστρέφει δεξιοτεχνικά την αστυνομική ταυτότητα του βιβλίου σε ένα καίριο, αιχμηρό πολιτικό σχόλιο. Παραφράζοντας το λόγια του συγγραφέα / σκηνοθέτη, η ψευδαίσθηση της συνωμοσίας που σε περιβάλλει ως αναγνώστη επιβάλλει και τη σπουδαιότητα της ανάγνωσης.

Γράφει ο Πάνος Γκένας
Σινεμά, Οκτώβριος 2016
 

Παρουσίαση από τον Κυριάκο Αθανασιάδη amagi.gr
Νοσηρά εκτυπωμένη σάρκα

Δεν μπορώ να σκεφτώ στην αγορά κάτι ανάλογο με τους «Αναλωμένους». Το αποκλείω να υπάρχει. Είναι ένα ξεκάθαρα one of a kind μυθιστόρημα, όπως ένας και μοναδικός υπήρξε ο Κρόνενμπεργκ από το ντεμπούτο του κιόλας στον κινηματογράφο, κάπου σαράντα χρόνια πριν —όταν τον μάθαμε εμείς δηλαδή— μέχρι και (σχεδόν) τώρα. Συναρπαστική είναι και η εξίσου ξεκάθαρη, αταλάντευτη, μνημειώδης εμμονή του σε πέντε-δέκα ποιότητες της ζωής και της σύγχρονης κουλτούρας που τον απασχολούσαν και τον απασχολούν με πάθος από τότε έως σήμερα, από τις μεταμορφώσεις του ανθρώπινου σώματος και την παραισθητική διείσδυση της αγίας τεχνολογίας στα πάντα μέχρι το σεξ όπως μόνο αυτός μπορεί να το προσεγγίσει (αποδεδειγμένα, και μάλιστα εξακολουθητικά), δηλαδή σαν ενατένιση του ανθρωπίνως Θείου, και από μία απολύτως ξεκάθαρη ατομική επανάσταση μέχρι μία τυφλή απόδραση από μία κοινωνία εντόμων. Ο Κρόνενμπεργκ είναι ένας ελευθεριακός καλλιτέχνης υψηλών επιδόσεων, ένας σύγχρονος Ντε Σαντ, και ο κύριος εκφραστής του genre που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε τεχνοσαρκικός τρόμος.

Και, ξαφνικά, με κλεισμένα τα εβδομήντα, αποφασίζει να γράψει ένα μυθιστόρημα. Προσοχή: δεν χρειάζεται ανάλυση αυτό, δεν είναι παράδοξο ή τυχαίο. Απλώς τώρα βρήκε τον χρόνο, την όρεξη και την ευκαιρία. Απλώς το έκανε (είμαι περισσότερο από σίγουρος πως από μικρός φλέρταρε με την ιδέα, και, επιτέλους, η λογοτεχνία εξ ορισμού δεν έχει όρια ηλικίας — προς Θεού) και έκλεισε τα στόματα όσων τυχόν θα στοιχημάτιζαν πως ήταν «αργά». Και ταυτόχρονα άφησε ανοιχτά τα στόματα των αναγνωστών του. Όπως το δικό μου. Ανοιχτά.

Πρόκειται για σπουδαίο βιβλίο. Και για το βιβλίο εκείνο που αποτυπώνει όσο ελάχιστα άλλα (δεν έχω κανένα παρόμοιο στο μυαλό μου, δεν έχω σφαιρική εποπτεία φυσικά, κανείς δεν έχει, απλώς θέλω να πιστεύω πως υπάρχουν κάποια ακόμη σαν κι αυτό), αποτυπώνει όσο ελάχιστα άλλα την εποχή μας, τα πάθη της, την αχόρταγη τρέλα της και την ομορφιά της. Έχουμε να κάνουμε με ένα αισιόδοξο βιβλίο μηδενισμού εδώ. Για έναν σκοτεινό ύμνο.

Ο Κρόνενμπεργκ μας θυμίζει πως είναι ωραίο να ταξιδεύεις με το αεροπλάνο σε όλο τον κόσμο, να μη ριζώνεις και να μην αγκυλώνεσαι, να αγοράζεις διαρκώς μαγικά γκάτζετ, να αποθεώνεις εμπράκτως τον καταναλωτισμό όταν αυτός ασκεί το πνεύμα σου, να ανακαλύπτεις μυθικούς ανθρώπους και να σκαλίζεις με χειρουργικά εργαλεία την παράδοξη ζωή τους, να τυπώνεις σε 3D εκτυπωτές γιατί οι 3D εκτυπωτές υπάρχουν, να γυρίζεις την πλάτη σου στον Μεσαίωνα, να υπερασπίζεις την ατομικότητά σου, να γίνεσαι κύριος της τεχνολογίας, να κάνεις ξεχωριστή δημοσιογραφία, να κάνεις και να γίνεσαι τέχνη, να βαδίζεις ένα βήμα (ή πολύ περισσότερα) μπροστά από τους άλλους, να βλέπεις καθαρά εκεί όπου δεν υπάρχουν, όπως σού λένε οι πολλοί, πράγματα για να δεις.

(...) Ένα μυθιστόρημα-εμπειρία που, προσοχή, ήρθε για να ευφράνει, να προβληματίσει, αλλά και να ξενίσει. Και ένα μυθιστόρημα (πόσα μπορούν να παινευτούν κάτι τέτοιο;) που σε κάνει να θέλεις να φύγεις και να δημιουργήσεις.

Δείτε όλη την παρουσίαση εδώ
Κυριάκος Αθανασιάδης, Amagi radio, (14.10.16)

 

Παρουσίαση από τον Πάνο Τσερόλα για το actormagazine.gr

Ένα ζευγάρι νεαρών ρεπόρτερ στο κατόπι ενός φερόμενου ως δολοφόνου Γάλλου φιλοσόφου, ανάμεσα σε σπάνια αφροδίσια νοσήματα, σωματικές παραμορφώσεις και τεχνολογικά φετίχ. Ο David Cronenberg αφήνει το μοντάζ και τις κινηματογραφικές εμμονές του, μόνο και μόνο για να τις αναπτύξει ακόμα πιο βαθιά και πλέρια στο χαρτί. Οι «Αναλωμένοι» (“Consumed”) του, καταναλώνουν και καταναλίσκονται ενώ προσπαθούν να ξαναβρούν την επαφή με το ίδιο τους το σώμα και την αγνή του αλήθεια (...)

Στο μυαλό του David Cronenberg
(...) Αν όλα αυτά μοιάζουν παράξενα και παράδοξα, θα είναι ταυτόχρονα αρκετά γνώριμα για όποιον/α έχει ήδη εισαχθεί στο ιδιαίτερο κινηματογραφικό (και πλέον, λογοτεχνικό) σύμπαν του Καναδού σκηνοθέτη David Cronenberg. Η ιδιαίτερη σχέση του με το σώμα και –κυρίως- τις παραμορφώσεις του τον έχουν ήδη καθιερώσει ως τον μαιτρ του λεγόμενου «body horror» αλλά και μιας προβληματικής που ράβει με μεγάλη επιδεξιότητα τη σεξουαλικότητα με την τεχνολογία, τις παραμορφώσεις του σώματος με αυτές του πνεύματος, τη διαστροφή ως φετίχ. Ενίοτε, κάποιο ρόλο παίζουν και τα έντομα, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την –εξαιρετική- «Μύγα», όπου ο Jeff Goldblum μεταμορφώνεται αργά και σταδιακά σε έντομο, απηχόντας ταυτόχρονα στον Kafka αλλά και στις τεχνολογικές εμμονές του σκηνοθέτη (άλλωστε, προς το τέλος, το έντομο, ο άνθρωπος και το μηχάνημα συμφύονται σε μια παραμορφωμένη μάζα που παραμένει τρομακτική ακόμα και σήμερα).

Μεταφέροντας την προβληματική και τις ιδέες του στη λογοτεχνία, ο Cronenberg βρίσκει ένα εύφορο καινούριο «format» για να πετύχει ένα αποτέλεσμα με τεράστια αισθητική, νοηματική και καλλιτεχνική συνάφεια. Η αποστασιοποίηση ακόμα και στις πιο σκληρές σκηνές είναι εδώ, όπως είναι και η εστίαση, το (λογοτεχνικό πλέον) «ζουμ» στα σώματα και τις πληγές των ηρώων του. Η ενότητα ανάμεσα στο σεξ, το σώμα και την τεχνολογία βρίσκει τον χώρο να αναπτυχθεί με πολλούς τρόπους-μέσα από αυτήν, ωστόσο αποκαλύπτεται και ένας εξαιρετικός συγγραφέας, με χαρίσματα και στην οικονομία αλλά και την τεχνική.

Φεύγοντας από την τέχνη του μοντάζ, που ορίζει την κινηματογραφική αφήγηση και αισθητική, ο Cronenberg εφευρίσκει την προσωπική του φωνή στην αρκετά πιο ιδιότροπη τέχνη του λόγου, κατασκευάζοντας κάτι που φέρει την ολόδική του σφραγίδα και ιδιαιτερότητα. Υπάρχουν σαφώς «κινηματογραφικά βιβλία» (εννοώντας τον ρυθμό και τις εναλλαγές των εικόνων) όπως και «μυθιστορηματικές ταινίες» (εννοώντας το βάθος και την ανάπτυξη του μύθου) αλλά ο Cronenberg δεν φτιάχνει κάτι από τα ίδιο- αντίθετα, κινείται σε έναν δικό του υβριδικό χώρο που του επιτρέπει κάποιες ιδιαίτερες εστιάσεις: Στο βιβλίο παρελαύνουν, σελίδα τη σελίδα, μάρκες προϊόντων και τεχνικές τους λεπτομέρειες, γίνεται αντικείμενο περιγραφής το χρώμα της φούσκας ενός διαλόγου στο messenger αλλά και η ποιότητα σύνδεσης του skype, περιγράφεται η ιδιαίτερη αγάπη ενός ήρωα για τις δυνατότητες ενός φακού, ενώ ακόμα και η μάρκα ενός πορσελάνινου σκεύους αποκτά παρόμοια βαρύτητα με το περιεχόμενό του (στην προκειμένη περίπτωση, ένα κομμάτι του κομμένου μαστού της Σελεστίν Αροστεγκί). Πόσο μπορεί να ξενίζει στον αφηγηματικό ρυθμό ενός βιβλίου η εξαντλητική περιγραφή μιας συσκευής ηχογράφησης; Και όμως. Η μάρκα και οι περιφερειακές σημάνσεις που ορίζουν τα αντικείμενα της ιστορίας έχουν νευραλγικό ρόλο στην αισθητική ροή και αρκούν μερικές σελίδες για να επιβάλλουν την προβληματική του συγγραφέα. Τα αντικείμενα αρχίζουν και ορίζουν τα υποκείμενα, μόνο που στους «Αναλωμένους» αυτή η παραμορφωτική σύμφυση δεν έχει τη φρικώδη μορφή της «Μύγας». Όμως και εδώ, η ζωή του Αριστίντ Αροστεγκί είναι συνυφασμένη με τα ακουστικά βαρηκοίας του με τον ίδιο τρόπο που η Ναόμι αποκτά ρόλο και ταυτότητα όταν ενεργοποιεί τη συσκευή ηχογράφησής της. Ακόμα και οι σεξουαλικές περιπέτειες των ηρώων διαπλέκονται με τα τεχνολογικά αξεσουάρ που είναι εξίσου απαραίτητα με τα σεξουαλικώς απαραίτητα μέρη του σώματος τους.

(...) Οι «Αναλωμένοι» θα ήταν ίσως μια από τις κορυφαίες ταινίες του David Cronenberg, αλλά τελικά είναι ένα συναρπαστικό βιβλίο του ίδιου. Προτείνεται, για πριν ή μετά την ανάγνωση, μια επανάληψη του κινηματογραφικού του σύμπαντος, καθώς το βιβλίο «συνομιλεί» τόσο με την «Μύγα» όσο και με το “Videodrome” και το “Crash”. Η μετάφραση του Γιώργου Μπέτσου και η φροντισμένη έκδοση των εκδόσεων Τόπος κάνει την όλη αναγνωστική εμπειρία πολύ ευχάριστη.

Διαβάστε όλη την παρουσίαση εδώ
Πάνος Τσερόλας, Actormagazine.gr (17.12.16)
 


Διαβάστε στον Οδηγό Ανάγνωσης τις πρώτες σελίδες του μυθιστορήματος, καθώς και την πολύ ενδιαφέρουσα κριτική του συγγραφέα Τζόναθαν Λέθεμ στην εφημερίδα The New York Times (μεταφρασμένη στα ελληνικά). Επίσης, διαβάστε στον Οδηγό Ανάγνωσης την συνέντευξη του Ντέιβιντ Κρόνενμπεργκ στον Γ. Ζουμπουλάκη για το Βήμα (17.07.16)


rss feed Νέων

rss feed Νέων Εκδόσεων

Follow us:         

 

Εκδόσεις Τόπος
Μεθώνης 71Α, 10683 Αθήνα
Τηλ.: +30 210 8222835
Fax: +30 210 8222684
Επικοινωνία: info@motibo.com

Κεντρική διάθεση:
Zωσιμάδων 6, 10683 Αθήνα
Tηλ. +30 210 3221580
Fax: +30 210 3211246
Επικοινωνία: bookstore@motibo.com

Προσφορές
Login
Your e-mail:
Your password:
Εχετε ξεχάσει τον κωδικό σας;
Θέλετε να εγγραφείτε;
Νέες εκδόσεις
Πολλά Μικρά Απλά
Διονύσης Χαριτόπουλος
SEX - ΝΟΜΟΣ - ΕΓΚΛΗΜΑ
Ευτύχης Φυτράκης
Θάνατοι στη Χούντα
Δημήτρης Βεριώνης
Να ξαναμιλήσουμε για την εκμετάλλευση
Χρήστος Λάσκος
Πτέρυγα Α' - Κελί 71
Βασίλης Τσιράκης
Ο κόσμος καίγεται
Πέτρος Κόκκαλης - Ξενοφών Κοντιάδης 
Η Άνοδος και η Πτώση των Εργατικών Διεθνών: Γ΄ κύκλος (B΄ Τόμος)
Τάκης Μαστρογιαννόπουλος
Παιδιά χαμένα στην κατάθεση
Όλγα Θεμελή
Σα μαγεμένο το μυαλό μου
Θανάσης Σκρουμπέλος
Δυτικές Χώρες
Ουίλιαμ Μπάροουζ
Χωριό Ποτέμκιν
Γιώργος Παναγή
Μόνο τους πεθαμένους
Αλέξις Ραβέλο
Η Αριστερά και ο Ίψεν
Έργο Συλλογικό
Λίγα λόγια για μένα
Καλλιρρόη Παρούση
Η δύναμη του Focusing
Ann Weiser Cornell
Οι εφαρμογές της θετικής ψυχολογίας στη συμβουλευτική
Έργο Συλλογικό
Μιλώ στα παιδιά μου για τη χούντα και το Πολυτεχνείο
Ολύμπιος Δαφέρμος
Για την πολιτική που διαμορφώνει
Σεραφείμ Σεφεριάδης
Μπορεί η Ελλάδα εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Έργο Συλλογικό
Δεν αδειάζουμε να πεθάνουμε
Δημήτρης Παπαχρήστος
Η νύχτα που έφυγε ο Παύλος
Ξενοφών Κοντιάδης 
Η κοινωνική ασφάλιση ως θεσμός αλληλεγγύης
Βαγγέλης Κουμαριανός
Sakis Papadimitriou- Piano Diary / Ημερολόγιο Πιάνου- Σάκης Παπαδημητρίου
Ανδρέας Ζαχαράτος
Εικαστική Εκπαίδευση στην Ελλάδα
Αντώνης Βάος
Μία μέρα στους σταυρούς
Αρμάντο Ρομέρο
Η κρυφτή γυναίκα
Έργο Συλλογικό
100 αποτυπώματα
Μαριάννα Τζιαντζή
Ο Τόπος των Νεκρών Δρόμων
Ουίλιαμ Μπάροουζ
Στιγμές από το καρτιέ
Γρηγόρης Γαϊτανάρος
Θεωρίες Συνωμοσίας
Δημήτρης Λένης
Ροδόπη
Έργο Συλλογικό
The Working Deadline!
Πάνος Ζάχαρης
Σαμοθράκη
Μιχάλης Μπολιάκης
Ω! Τι υπέροχη εκδρομή!
Άρης Μαραγκόπουλος
Τρεις κηδείες για τον Ελάδιο Μονρόι
Αλέξις Ραβέλο
Ψυχική Υγεία Παιδιών και Εφήβων (2ος Τόμος)
Έργο Συλλογικό
Όψεις Εργασιακής Ενσωµάτωσης των Προσφύγων
Χρήστος Μπάγκαβος - Νίκος Κουραχάνης
Το Τέλος της Μεγάλης Παρέκκλισης
Δημήτρης Πεπόνης
Εκλογές 1981
Έργο Συλλογικό
Επιχείρηση ''Νόστος''
Νικόλας Ζηργάνος
Παιδικό άγχος
Αγορίτσα Ψύλλου - Μαρία Ζαφειροπούλου
Η κόρη και η νύχτα
Αθηνά Τσάκαλου
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΟΠΟΣ