"Το βιβλίο που γεφυρώνει τον Μάκβεθ του Κουροσάβα
με τα πιο βίαια μάνγκα"
Από κριτική στην εφημ. Observer
Αύγουστος, 1946. Ακριβώς έναν χρόνο μετά τη βίαιη συνθηκολόγηση που επέβαλε η ρίψη της ατομικής βόμβας, το Τόκιο, η καρδιά της ντροπιασμένης Ιαπωνίας, βρίσκεται στο σημείο μηδέν μιας ολικής αποσύνθεσης. Η βομβαρδισμένη, διαλυμένη πόλη κείτεται ανήμπορη σαν τσακισμένη πόρνη στα χέρια των αλαζόνων Αμερικανών νικητών. Η πείνα, η πορνεία, η καταστροφή των βασικών υποδομών, οι συγκρούσεις ετερόκλητων συμμοριών για τον έλεγχο της μαύρης αγοράς και το φάσμα μιας, πολύ νωπής ακόμα, ηρωικής μνήμης καταδυναστεύουν τους κατοίκους της που φοβούνται ότι το κακό, μετά τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, θα «τριτώσει» με το Τόκιο.
Σ’ αυτή τη σκοτεινή ατμόσφαιρα κινείται ο ντετέκτιβ Μινάμι, ο οποίος καλείται να ανακαλύψει έναν κατά συρροήν δολοφόνο που βιάζει και στραγγαλίζει γκέισες. Αλλά όσο κοντύτερα πλησιάζει στον δολοφόνο τόσο περισσότερο τα φαντάσματα του πολέμου αφυπνίζονται μέσα του: η φρίκη των εγκλημάτων στην πόλη φαίνεται ότι δεν απέχει πολύ από τη φρίκη των εγκλημάτων πολέμου στα οποία, υπό τις διαταγές των ανωτέρων του, εμφανίζεται να έχει εμπλακεί και ο ίδιος. Η κλονισμένη συνείδηση του «πατριώτη» Μινάμι αποτυπώνει την κλονισμένη συνείδηση του λαού του και οι σπαραχτικοί εσωτερικοί του μονόλογοι την τραγική πορεία μιας χώρας που δοκιμάζει να ανασυγκροτηθεί αναμετρώντας τον εαυτό της με τις ερινύες που τη στοιχειώνουν.
Το
Τόκιο έτος μηδέν είναι ένα σκληρό ιστορικό μυθιστόρημα σε μορφή θεατρικού θρίλερ, που απεικονίζει με αυξανόμενη ένταση την «Καρδιά του σκότους» της μεταπολεμικής Ιαπωνίας και, κατ’ επέκταση, του σύγχρονου κόσμου μας.
Το μυθιστόρημα είναι το πρώτο βιβλίο της
"Τριλογίας του Τόκιο". Από τις εκδόσεις Τόπος κυκλοφορεί και το δεύτερο μέρος της "Τριλογίας" με τίτλο
Κατεχόμενη πόλη, καθώς και το πολυδιαβασμένο μυθιστόρημά του
Καταραμένη ομάδα (
Damned Utd), με θέμα τη σύντομη θητεία του εκκεντρικού προπονητή Μπράιαν Κλαφ στην ομάδα Λιντς Γιουνάιτεντ – ένα βιβλίο που οι Times χαρακτήρισαν ως «το καλύτερο ίσως βιβλίο που γράφτηκε ποτέ για το ποδόσφαιρο».
––––––––––––––
Το Τόκιο έτος μηδέν στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία
Το μυθιστόρημα κυλά σχεδόν με θεατρικούς ρυθμούς. Κι ακόμα παρεμβάλλεται στο άνοιγμα κάθε διαφορετικού μέρους του βιβλίου μια δεύτερη αφήγηση, που με τον τρόπο της δίνει την αίσθηση της κόλασης. Εν τέλει ο βιασμός και ο φόνος μοιάζουν "αθώες καταστάσεις", μπροστά στην υπόλοιπη φρίκη. Ο Πις έγραψε ένα βιβλίο που πονάει, που σε πιάνει από το λαιμό.
Χρήστος Σιάφκος, Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 21.06.09
Το Τόκιο έτος μηδέν στο Πρώτο Θέμα
Στον κύκλο του αίματος που διαπότισε το ιαπωνικό –αυτή τη φορά– σύμπαν τσαλαβουτά με ευφάνταστη μαεστρία ο Βρετανός Ντέιβιντ Πις στο Τόκιο έτος μηδέν (Τόπος). Με μια πένα που τρέχει και περιγραφές που κόβουν την ανάσα, ο Πις διαμορφώνει ένα αδυσώπητο αλλά άκρως γοητευτικό σκηνικό γεμάτο παράνομες συμμορίες, γκέισες και μεταπολεμική ατμόσφαιρα. Η παραληρηματική σχεδόν αφήγηση κεντρίζει το ασυνείδητο, καθώς ξεδιπλώνει το χρονικό μιας διαταραγμένης συνείδησης σε μια ρέουσα, πολυπρισματική πραγματικότητα. Ο Πις δεν απομακρύνθηκε ποτέ από την πραγματικότητα για χάρη της μυθοπλασίας, φροντίζοντας να εμποτίσει πρώτα τις λέξεις του σε έναν ματωμένο και άκρως ρεαλιστικό κόσμο που ξέρει ιδανικά να ζει και ύστερα να στήνει. Αλλά ας γίνει η «μαύρη φράση σου το σύνθημα να φύγεις».
Τίνα Μανδηλαρά, Πρώτο Θέμα, “Big Fish”, 28.06.09
"Σκοτεινό σκηνικό στο σημείο μηδέν"
Είναι συγκινητικό που, σε μια χώρα με εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και αγνοούμενους, ένας τύπος σαν τον Μινάμι επιθυμεί να αποδώσει δικαιοσύνη ή τουλάχιστον να διασώσει τα ονόματα των χαμένων κοριτσιών, κουβαλώντας τα οστά τους σε σακίδια και πετώντας τα πάνω σε γραφεία και υπηρεσίες που βουλιάζουν στη διαφθορά. Ο Ντέιβιντ Πις, ανάμεσα στο στερεοτυπικό αστυνομικό μυθιστόρημα και στο ψυχολογικό δράμα εποχής, στήνει αυτό το σκοτεινό σκηνικό που διαδραματίζεται όχι μόνο σε «έτος μηδέν» αλλά και σε «σημείο μηδέν», θυμίζοντας σημερινούς ζοφερούς τόπους με καταστροφές, κατοχές και «σωτήριες» εισβολές.
Θεόδωρος Γρηγοριάδης, Τα Νέα, "Βιβλιοδρόμιο", 29.08.09
Διαβάστε
εδώ ολόκληρο το άρθρο του Θεόδωρου Γρηγοριάδη
O blogger librofilo για το Τόκιο έτος μηδέν
Με ένα μοναδικό, ασθματικό και αγχώδη τρόπο, (ο Πις) υποβάλλει τον αναγνώστη σε ένα βασανιστικό ψυχολογικό παιχνίδι. Οι φανατικοί του Ελρόι θα βρουν ομοιότητες. Οι οπαδοί των κόμικς θα χαμογελάσουν συνωμοτικά. Η γραφή του Peace απογειώνει μια (κατά τα φαινόμενα) συνηθισμένη ιστορία σε μια εμπειρία άνευ προηγουμένου. Σου παίρνει καμιά 50αριά σελίδες να το συνηθίσεις ακόμα κι αν έχεις διαβάσει το εξαιρετικό 1974 του ίδιου. Οι περιγραφές της φρίκης στην Μαντζουρία φέρνουν στο μυαλό τις αντίστοιχες υπέροχες σελίδες του Κουρδιστού Πουλιού του Μουρακάμι, μόνο που στο Τόκιο… τα παίζεις τελείως. Οι λάτρεις της Καρδιάς του σκοταδιού θα βρουν πάλι την «φρίκη» που αντίκρυσε ο Κουρτς ενώ οι οπαδοί της νουάρ αστυνομικής λογοτεχνίας θα μείνουν έκπληκτοι μπροστά στην εμφανή ποιητικότητα και χορογραφία του κειμένου. Το τέλος του εκπληκτικού μυθιστορήματος δεν εκπλήσσει κανέναν, εξάλλου ο προσεκτικός αναγνώστης το έχει ψυχανεμισθεί πολλές σελίδες πριν, το έχει εμπεδώσει ότι «κανείς δεν είναι αυτός που λέει ότι είναι…».
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο του librofilo εδώ
Διαβάστε στον Οδηγό Ανάγνωσης τις πρώτες σελίδες του συγκλονιστικού αυτού μυθιστορήματος καθώς και την κιρτική του Γιώργου Βέη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Διαβάζω. Δείτε επίσης την άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Ντέιβιντ Πις σε δημοσιογράφους της εφ. The Guardian. Μια συνέντευξη που αποτελεί υπόδειγμα συγγραφικής κατάθεσης για τη δουλειά του δημιουργού.
Προκειμένου να διαπιστώσετε την υπόγεια σχέση που έχει η "Τριλογία του Τόκιο" με την Καταραμένη ομάδα μπορείτε να παρακολουθήσετε ένα ενδιαφέρον βίντεο στη σελίδα του συγγραφέα. Τέλος, ακούστε εδώ το πεντάλεπτο των εκδόσεων Τόπος σχετικά με το βιβλίο στον ραδιοσταθμό "Στο κόκκινο 105,5".
Διατυπώστε τη γνώμη σας για το βιβλίο εδώ 
Προσθήκη στο καλάθι
